پس بدان امید با سختی ها و ناملایمات زندگانی می کنیم. اما آنچه در عرصه هنر و البته سینما در این چهل و چهار ماه صدارت دولت تدبیر و امید بدان بی توجهی شد را یادآور می شوم:



- امیدوارم اضلاع مختلف حاکمیت نظام،با جلوداری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، فعالیت در کسب و کار هنری و از جمله سینما را نه امتیاز اعطایی حاکمیت به مردم که حق شاغلان این عرصه بداند و با تغییر قواعد از آن نگاه قیم مآبانه ی صغار پسند به نگرش برابرانه، آدمی مسیول و متعهد روی آورد.



- آرزودارم در این یکصد روز باقیمانده از صدارت سازمان سینمایی به عنوان یکی از اصلی ترین نهادهای حاکمیتی نظام ج.ا.ا نسبت به تغییر ساختار اداره سینما از نظام متصلب و نا کار آمد اداره دولتی با تاسیس سازمان نظام صنفی سینمایی امکان مشارکت اصناف شاغل در تصمیمات مرتبط با کسب و کار سینما را فراهم آورد.



- امید دارم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این سه ماهه باقیمانده با تامین مبلغ نخستین صندوق بیمه بیکاری که چندان هم زیاد نیست هنرمندان و از جمله سینماگران را به حق قانونی مصرح شان در قانون اساسی که سی و هشت سال است مغفول مانده را بابت داشتن آتیه آبرومند، برساند.



- چشم به راهم تا مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و از جمله معاونت هنری و نیز سازمان سینمایی اش توان حمایت از مجوزهای اعطایی را داراشوند و در صورت بروز ممانعت های فراقانونی شجاعت معرفی برهم زنندگان امنیت و نظم قانونی را برای افکار عمومی،را دار شوند.