به گزارش خبرنگار تئاتر ایسنا، برای هر مخاطبی که می‌خواهد به تماشای فیلم یا تئاتری بنشیند، یکی از ضروری‌ترین مسائل جایی است که می‌نشیند تا با آرامش، کاری را که علاقه دارد تماشا کند ولی مخاطبان جدی تئاتر به خوبی می‌دانند که در جشنواره تئاتر فجر وضعیت به چه شکل است؛ صندلی‌بازی!

اصولا هر سالن نمایشی ظرفیت مشخصی برای تماشاگران دارد و معمولا این ظرفیت در سالن‌های تئاتر با محدودیت بیشتری همراه است، از این رو برای پذیرش مخاطبان، بویژه در جشنواره، شرایط خاصی وجود دارد که نیازمند برنامه‌ریزی است.

در سی‌و‌سومین جشنواره تئاتر فجر هم دست‌اندرکاران تلاش کردند با پیش‌فروش اینترنتی بلیت‌ها، شرایطی فراهم کنند تا مردم با آسودگی و نظم بیشتری به تماشای نمایش‌ها بنشینند.

در این راستا جایگاه ویژه‌ای هم برای مهمانان ویژه و خبرنگاران در نظر گرفته شد و طبق اعلام مسئولان در روز نشست خبری دبیر جشنواره، قرار بر این بود که به خبرنگاران هم بلیت داده شود تا کسی نه بیرون از سالن و نه بدون جای نشستن بماند.

اما حال که این جشنواره را هم گذراندیم، می‌بینیم که این برنامه‌ریزی‌ها هم کفاف نمی‌دهد و ما در لحظه عمل، به افراد نظم‌ناپذیری تبدیل می‌شویم.

در روزهای برپایی جشنواره، نمایش‌هایی اجرا شدند که با استقبال زیاد مردم و علاقه‌مندان به تئاتر رویرو شدند اما همین استقبال زیاد باعث شد بسیاری از کسانی که بلیت در دست داشتند، مجبور به نشستن روی زمین یا پله‌ها شوند.

اگر شما هم جزو آن‌هایی هستید که حداقل برای یک‌بار در مدت برگزاری جشنواره تئاتر، گذرتان به سالن‌های محل اجرا افتاده، خوب دیده‌اید که در پشت در بیشتر سالن‌ها جمعیت بدون هیچ نظمی ازدحام کرده تا وقتی درها باز شد، سریع وارد سالن شوند.

البته نکته قابل توجه این است که اغلب ابتدا کسانی اجازه ورود پیدا می‌کردند که بلیت خریداری کرده‌اند، هرچند خیلی از آن‌ها حتما این صحنه را دیده‌اند که وقتی وارد سالن شدند، جایشان اشغال شده بود و به دلیل شلوغی امکان تغییر جا نبوده است.

یکی از مهم‌ترین دلایل این اتفاق هم این بود که برخی هنرمندان با یک بلیت یا کارت ولی چندین و چند همراه پیش از همه وارد سالن می‌شدند و متاسفانه مسئولان سالن هم هیچ جلوگیری نمی‌کردند و نتیجه این شد که در نمایش‌های زیادی سالن مملو از جمعیت بود، درحالی که خبرنگاران و مهمانان ویژه روی زمین نشسته بودند.

البته این را هم نباید فراموش کرد که گاهی وقتی خبرنگاری بدون صندلی می‌ماند مسئولان سالن یا روابط عمومی که با فرد مورد نظر آشنایی داشتند جای خود را به او می‌دادند اما به هر حال این کارها یک راهکار موقت و از سر رفاقت است.

در نهایت این بی‌نظمی‌ها نشان می‌دهد وقتی با وجود بلیت‌هایی که شماره صندلی دارند، باز هم ممکن است جایی برای نشستن نداشته باشید، پس باید به فکر راه چاره‌ دیگری بود یا اینکه بپذیریم شرایط همین است و باید با آن کنار آمد.

با این حال از آنجا که معمولا همه چشم به آینده دارند، این امید وجود دارد که یک روزی برسد تماشاگران تئاتر بدون هیچ هول دادن و انتظار طولانی راحت سرجای خود بنشینند و نمایشی را تماشا کنند.

انتهای پیام