به یاد داشته باش من نباید چیزی باشم که تو می‌خواهی، من را خودم از خودم ساخته‌ام.

منی که من از خود ساخته‌ام، آمال من است.

تویی که تو از من می‌سازی آرزوهایت و یا کمبودهایت هستند.

لیاقت انسان‌ها کیفیت زندگی را تعیین می‌کند، نه آرزوهایشان. و من متعهد نیستم که چیزی باشم که تو می‌خواهی.

و تو هم می‌توانی انتخاب کنی که من را می‌خواهی یا نه. ولی نمی‌توانی انتخاب کنی که از من چه می‌خواهی.

می‌توانی دوستم داشته باشی، همین گونه که هستم و من هم. می‌توانی از من متنفر باشی بی‌هیچ دلیلی و من هم.

چرا که ما هر دو انسانیم. این جهان مملو از انسان‌هاست، پس این جهان می‌تواند هر لحظه مالک احساسی جدید باشد.

تو نمی‌توانی برایم به قضاوت بنشینی و حکمی‌صادر کنی و من هم. قضاوت و صدور حکم بر است.

دوستانم مرا همین گونه پیدا می‌کنند و می‌ستایند. حسودان از من متنفرند، ولی باز می‌ستایند.

دشمنانم کمر به نابودیم بسته‌اند و همچنان می‌ستایندم.

چرا که من اگر قابل ستایش نباشم نه دوستی خواهم داشت، نه حسودی و نه دشمنی و نه حتی رقیبی.

من قابل ستایشم و تو هم. یادت باشد اگر چشمت به این دست نوشته افتاد.

به خاطر بیاوری که آن‌هایی که هر روز می‌بینی و مراوده می‌کنی ، همه انسان هستند و دارای خصوصیات یک انسان، با نقابی متفاوت، اما همگی جایزالخطا.

نامت را انسانی باهوش بگذار ، اگر انسان‌ها را از پشت نقاب‌های متفاوتشان شناختی ، و یادت باشد که این‌ها رموز بهتر زیستن هستند.

گاندی