به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،حضرت صادق در خصوص کرامت خداوند در حق زوار امام حسین(ع)می فرماید:



عبد اللَّه طحّان، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل می کند:

شنیدم از امام علیه السّلام که می‏ فرمودند:



احدی نیست در روز قیامت مگر آنکه آرزو می‏ کند از زوّار امام حسین علیه السّلام باشد زیرا مشاهده می‏ کند با ایشان چه معامله‏ ای شده و چه کرامتی حق تبارک و تعالی در باره آنها منظور می‏ فرماید.



 حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام روایت کرده که آن حضرت فرمودند:

کسی که دوست دارد بر سفره ‏های نور بنشیند در روز قیامت، پس باید از زوّار حضرت حسین بن علی علیهما السّلام باشد.



ابو الفضل، از ابن صدقه، از مفضّل بن عمر نقل کرده که وی گفت:



حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:

گویا می‏ بینم که فرشتگان با مؤمنین بر سر قبر حضرت حسین بن علی علیهما السّلام ازدحام کرده‏ اند.

راوی می ‏گوید: عرضه داشتم:

آیا مؤمنین فرشته را می‏ بینند؟

حضرت فرمودند:

هرگز، هرگز، آنها به خدا قسم ملازم و همراه مؤمنین بودند حتّی با دست‏هایشان به صورت‏های آنها مسح می‏ کشند.

سپس امام علیه السّلام فرمودند:

خداوند منّان هر صبح و شام از طعام بهشت بر زوّار امام حسین علیه السّلام نازل می‏ فرماید و خدمتکاران ایشان فرشتگانند.

هیچ بنده ‏ای از بندگان خداوند حاجتی از حوائج دنیا و آخرت را از خداوند متعال در خواست نمی‏ کنند مگر آنکه خدا به او عطاء می‏ فرماید.

راوی می‏ گوید: عرض کردم: به خدا قسم این کرامت می‏ باشد.

امام علیه السّلام به من فرمودند:

ای مفضّل: برایت بیشتر بگویم؟

عرضه کردم: بلی سرور من.

حضرت فرمودند:

گویا می‏ بینم تختی از نور را که گذارده ‏اند و بر روی آن قبّه‏ای از یاقوت سرخ زده شده که با جواهرات آن را زینت نموده‏ اند و حضرت امام حسین علیه السّلام بر روی آن تخت نشسته‏ اند و اطراف آن حضرت نود هزار قبه سبز زده ‏اند و مؤمنین آن حضرت را زیارت کرده و بر آن جناب سلام می‏ دهند، پس خداوند متعال به ایشان می‏ فرماید:

ای دوستانم از من سؤال کنید و بخواهید، پس زیاد اذیّت شدید و خوار و مقهور گردیدید امروز، روزی است که حاجتی از حاجات دنیا و آخرتتان را از من در خواست نکرده مگر آن را روا می ‏نمایم، پس خوردن و آشامیدنشان در بهشت می ‏باشد، پس به خدا قسم کرامت و احسانی که زوال نداشته و انتهاء آن را نمی ‏توان درک کرد همین است.



منبع:کامل الزیارات / ترجمه ذهنی تهرانی، ص: 442.