30 سال است که از نزدیک می شناسمش و رفاقتی داشتیم که بایک اختلاف شروع شده بود و انصافش مرابه تعجب واداشته بود وباعث شده بود تارفیق شویم.مدتی درکنارش درشورای نظارت صدا و سیما کارکرده بودم و دوستش داشتم. اختلافات سیاسی ماهمیشه عامل شوخی و جدل بود .وشیفته رفتارش بودم.کسی که دردوران جوانی زندان شاه راتجربه کرده بود و زبان  جوانان و فرهنگ را می شناخت سعی کرده بود زندگی خود و خانواده اش رابه مصرف وجوهات عادت ندهد و شاید همین باعث شده بود که بدون چشمداشت به مناصب دولتی همیشه حرفش رابزند و انتقاداتش رامطرح کند. امام جمعه ای بود که کلیشه ای خطبه نمی خواند، خطبه هایش را5 شنبه ها تنظیم میکرد و حتی خبرش رانیز خود تنظیم میکرد. در8 سال اخیر از طرف بعضی از دولتی ها مورد اهانت قرارگرفت و لی دست از اظهار نظرهای خود برنداشت تا همانی باشد که انتظار می رفت.قصد معرفی اوندارم که معرف باید اجلی از معرف باشد و چنین موضوعی درمورد ماصادق نیست. خواستم یادی بکنم از قلبی که به خاطر اسلام و انقلاب و مملکتش می تپید و امروز دیگر رمقی از آن نمانده بود. دیدار چهره اش دربیمارستان برایم سخت بود. ازراه دورنگاه حسرت باری و........خدابا معصومین محشورش کند . باید فقدان اورا به همه مردم ایران تسلیت گفت