در این بازار داغ، خبر ملاقات قریب‌الوقوع سروش رفیعی با مدیران پرسپولیس، گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر بازگشت او به جمع سرخپوشان را به همراه داشت و به همان اندازه که عده‌ای تردید دارند سروش می‌خواهد به خاطر گرفتن طلبش با پرسپولیسی‌ها پای میز مذاکره بنشیند، عده‌ای هم امیدوارند رفیعی از ماجرای ریزاسپور و رضاییان و طارمی درس گرفته باشد و قبل از آن که از بازی برای تیم درجه دوم الخور در لیگ سطح پایین قطر پشیمان شود، به پرسپولیس برگردد.حالا چند روزی دوباره هواداران پرسپولیس در تب و تاب ماندن سروش می‌افتند و رسانه‌ها هم که کاری جز انعکاس اخبار ندارند، لابد می‌شوند مقصر! این که دلیل اصلی سروش برای ملاقات با مدیران پرسپولیس چیست، طی روزهای آینده روشن می‌شود اما پیش از این هم بودند بازیکنانی که برای گرفتن مطالبات خود از باشگاه، ناچار شدند بگویند قصد ماندن داریم و همین که پول‌شان را گرفتند، رفتند.

نمی‌خواهیم وکیل مدافع بازیکنان باشیم و اخلاقی نیست چنین ترفندهایی برای گرفتن طلب را تأیید کنیم اما واقعاً چرا باشگاه‌های ما، بازیکنان را به جایی می‌رسانند که برای زنده کردن پول خود دست به ترفند بزنند؟ باشگاهی که نمی‌خواهد 20 درصد مبلغ قرارداد بازیکن را بدهد، چرا همان روز اول بیست درصد پایین‌تر با او قرارداد نمی‌بندد؟ چرا کاری می‌کنیم که با اعصاب هواداران بازی شود؟ نمی‌گوییم این دستمزدهای میلیاردی حق فوتبالیست‌هاست اما انصاف نیست باشگاه مبلغی را متعهد شود و بعد به تعهد خود عمل نکند! ما نمی‌توانیم از فوتبالیست‌ توقع رعایت اخلاق داشته باشیم اما به خودمان که رسید بداخلاقی و بی‌اخلاقی کنیم.

^{* این یادداشت در ستون حرف آخر سه‌شنبه ۳۰ خرداد روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}