به گزارش خبرگزاری فارس، شهر «فرگوسن» در ایالت«میسوری» آمریکا در پی کشته شدن یک نوجوان سیاه‌پوست به ضرب گلوله پلیس محلی، از یک‌شنبه 19 مردادماه تا به امروزشاهد اعتراضات مردمی بوده است. این اعتراضات که به سرعت شهرهای دیگر آمریکا را نیز فرا گرفت، با هدف برقراری عدالت برای سیاه‌پوست‌ها در آمریکا و پایان کشتار آن‌ها به دست نیروهای پلیس همچنان ادامه دارد.

شدت اعتراضات مردم در میسوری بعد از گذشت حدود دو هفته به حدی رسید که فرماندار این ایالت مجبور به کمک گرفتن از گارد ملی آمریکا شد. خشونت بیش از حد پلیس محلی فرگوسن و استفاده آن‌ها از گاز اشک‌آور و گلوله‌های پلاستیکی و بمب‌های دودزا، و سپس اعزام گارد ملی به منطقه موجب اوج گرفتن اعتراضات مردم شد و نهایتاً باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا مجبور شد چندین بیانیه در این‌باره صادر کند. وی از نیروهای پلیس خواست تا به تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم احترام بگذارند و همچنین دستور داد تا در قوانین مربوط به تجهیز نیروهای پلیس داخلی آمریکا به انواع تجهیزات و ادوات جنگی ارتش تجدیدنظر شود.

«مایکل براون» نوجوان 18 ساله و سیاه‌پوستی که به دست پلیس فرگوسن به قتل رسید، مورد اصابت دست‌کم 6 گلوله، از جمله دو گلوله در صورت، قرار گرفته بود. شاهدان عینی که در صحنه قتل مایکل براون حضور داشتند، می‌گویند وی نه تنها مسلح نبوده، بلکه حتی با پلیس درگیر هم نشده است. مایکل در پیاده رو در حال قدم زدن با دوستش بوده که یک افسر پلیس به او دستور می‌دهد تا بایستد. پس از آن‌که مایکل به این دستور افسر پلیس عمل نمی‌کند، مأمور پلیس او را با اسلحه تهدید می‌کند. مایکل هر دو دست خود را به نشانه تسلیم بالا می‌برد، اما افسر پلیس امان نمی‌دهد و با شلیک 6 گلوله، مایکل را به قتل می‌رساند.

مراسم تدفین مایکل براون روز دوشنبه 3 مردادماه در شهر سنت لوئیس و در آرامشی نسبی برگزار شد. صدها نفر از اقوام و دوستان وی، در مراسم ترحیم او در یک کلیسا شرکت کردند. در این مراسم چندین تن از فعالان مدنی، به خصوص فعالان حقوق سیاه‌پوستان از جمله «جسی جکسون» حضور داشتند. با این حال، «جی نیکسون» فرماندار ایالت میسوری از جمله افرادی بود که در این مراسم حضور نداشت.

خبرنگار بین‌الملل فارس برای پیگیری آخرین تحولات فرگوسن با «بیوا فولایت»، مصاحبه کرده است. این فعال آمریکایی مستقر در شهر فرگوسن در مصاحبه با فارس پس از تشبیه زندگی در فرگوسن به«یک کابوس»، گفت: «تظاهرات در سراسر آمریکا تا تحقق عدالت درباره سیاه‌پوست‌ها ادامه خواهد داشت.»

متن مصاحبه فارس با بیوا فولایت به شرح زیر است.

لطفاً درباره مراسم تدفین مایکل براون توضیح بدهید. چه کسانی در این مراسم حضور داشتند؟

مراسم تدفین در سنت لوئیس برگزار شد، تعداد بی‌شماری در این مراسم شرکت کردند، مردم همان منطقه، سیاستمداران، رهبران جنبش‌های مدنی، و بسیاری افراد سرشناس دیگر. حضور این افراد نشان داد که مراسم تدفین مایکل براون تا چه اندازه تاریخی و مهم بوده است. بسیاری از مقامات سیاه‌پوست که در این مراسم شرکت کرده بودند، زمان افرادی مثل «مالکوم ایکس» و «مارتین لوتر کینگ» را هم درک کرده‌اند، همچنین مرگ «تریون مارتین» نوجوان دیگر سیاه‌پوست به دست پلیس آمریکا را هم دیده‌اند. بنابراین می‌دانند زمانی که ما در آن زندگی می‌کنیم چه اندازه سرنوشت‌ساز است.

به نظر شما حضور این مقامات برای حمایت از حقوق سیاه‌پوست‌ها بوده و یا صرفاً به عنوان مقامات رسمی در این مراسم حضور پیدا کرده‌اند تا وظیفه خود را انجام داده باشند؟

به نظر من انگیزه برخی از این افراد با برخی دیگر متفاوت است. برخی از آن‌ها صرفاً برای آن‌که نامشان در لیست حاضرین باشد در مراسم حضور داشتند، اما برخی دیگر که حتی سفیدپوست هم بودند برای حمایت از حقوق سیاه‌پوست‌ها در مراسم حضور پیدا کرده بودند. این افراد صرف‌نظر از این‌که آیا سیاه‌پوست هستند و یا سفیدپوست، بالأخره خانواده دارند، بچه دارند، برادرزاده و خواهرزاده‌هایی دارند که ممکن است با پلیس برخورد داشته باشند. موضوع خشونت پلیس در سراسر آمریکا به شدت رایج است، فقط فرگوسن و سنت لوئیس و میسوری نیست، بلکه همه کشور از این موضوع رنج می‌برد.

بسیاری از سیاه‌پوست‌ها معتقدند بعد از مرگ رهبران سیاه‌پوست مثل مالکوم ایکس و «مومیا ابوجمال»، رهبران جدید سیاه‌پوست‌ها به نوعی ساخته دست دولت و مقامات اطلاعاتی آمریکایی هستند. آیا نظر شما هم همین است؟

خیر. من معتقد نیستم که این افراد عوامل دولت فدرال آمریکا هستند، بلکه صرفاً دستشان باز نیست و نمی‌توانند کاری بکنند. ساختار قدرت در آمریکا بر اساس برتری نژاد سفید چیده شده است. بنابراین، اف‌بی‌آی یا سیا، حتی پلیس محلی مثل پلیس فرگوسن، هر کجا که نگاه می‌کنید، افرادی که در صدر مجموعه هستند، همه سفیدپوست هستند. تمام افرادی هم که تحت حکومت این‌ها هستند، سیاه‌پوست هستند. در این نظام، یک عده همواره بر یک عده دیگر حکومت می‌کنند.

درباره تظاهرات در فرگوسن برایمان بگویید. آیا بعد از مراسم تدفین، تظاهرات مردم هم پایان یافته است؟

خیر. هنوز هم اعتراضات برقرار است. هدف در این اعتراضات، عدالت‌خواهی است، بنابراین راهپیمایی‌ها هنوز ادامه دارد. سازمان مقاومت سیاه‌پوست‌ها همین چند روز پیش در شهر سنت لوئیس یک راهپیمایی برگزار کرد و لیستی از خواسته‌های مردم در این راهپیمایی قرائت شد.

این اعتراضات بسیار مؤثر است، اما ما نباید فقط به تظاهرات اکتفا کنیم، باید کاری کنیم تا دادستان محلی به دلیل دیدگاه‌ها و اقداماتش برکنار شود. باید رئیس پلیس و شهردار فرگوسن را برکنار کنیم. بنابراین کارهای زیادی هنوز مانده که باید انجام بدهیم. البته اوضاع موقتاً آرام‌تر شده است، اما به نظر من این آرامش، آرامش قبل از طوفان است. هنوز نمی‌دانیم این طوفان کی آغاز خواهد شد، اما تنش‌ها بسیار زیاد شده است و هر لحظه امکان وقوع این طوفان هست.

برخی متخصصین می‌گویند مشکل اعتراضات مردمی در آمریکا عدم برخورداری از رهبری و سازمان‌دهی است و برای همین هم هست که بعد مدتی متوقف می‌شوند.

رهبری و سازمان‌دهی وجود دارد، اما مشکل این‌جاست که دولت منابع زیادی برای استفاده مثابل مردم دارد. گارد ملی هست، پلیس ایالتی میسوری هست، در همین سرکوب اعتراضات سنت لوئیس، بیش از 57 منطقه، نیروی پلیس به سنت لوئیس اعزام کرده بودند. بنابراین منابع زیادی دارند. البته این باعث نمی‌شوند مردم دست بردارند. در حال حاضر، مردم تمرکز خود را روی گام‌ها و مراحل بعدی گذاشته‌اند و این‌که چه کاری باید انجام شود تا به اهدافمان برسیم. هدف هم مشخص است: عدالت‌خواهی.

راهپیمایی‌ها تنها یک بعد از موضوع هستند و ادامه هم خواهند داشت. من نمی‌دانم مقامات محلی چه پاسخی به این راهپیمایی‌ها خواهند داد، همان‌طور که واکنشی که اخیراً با آن مواجه شدیم برایمان قابل پیش‌بینی نبود. وقتی شروع به تظاهرات کردیم، به هیچ عنوان تصور نمی‌کردیم پای گارد ملی به موضوع باز شود. فکر نمی‌کردیم با تانک و گاز اشک‌آور و تیرهای پلاستیکی با ما برخورد کنند.

به هر حال، این روند هنوز تمام نشده است، بلکه تا مدت‌ها ادامه خواهد داشت. دنیا در حال نظاره ماست. به نظرم همین دلیل هم موجب شده تا مقامات دولتی در واکنش‌های خود به تظاهرات مردم تجدیدنظر کنند. نمی‌دانم آیا این تغییر موضع مقامات آمریکا ادامه خواهد داشت یا خیر، چون هر لحظه ممکن است دوباره نظرشان تغییر کند. اما آن‌چه مسلم است این‌که نظارت مردم دنیا بر این مسئله واقعاً برای ما لازم است.