در هر دانشگاهی علاوه بر پژوهشگاه های مستقلی که وجود دارد، لااقل باید یک پژوهشگاه جدی به وجود بیاید. خود دانشگاه ها به امر پژوهش به صورت یک مجموعه در درون دانشگاه اهمیت بدهند. نخبه های ما بروند به سمت پژوهشگاه ها. البته نه اینکه رابطه شان با دانش و تعلیم و تعلم قطع شود بلکه همچنان که میل خود نخبگان هم همین است که سراغ پژوهش بروند، جذب این پژوهشگاه ها شوند و در آنجا کار پژوهشی انجام دهند.



امکانات همانطوری که قبلا عرض کردیم در اختیارشان قرار بگیرد تا بتوانند پژوهش کنند. این همان چیزی است که یک نخبه را راضی می کند، قانع می کند، هم استعداد او را به جریان می اندازد و به فعلیت می رساند و احساس می کند، می تواند کار کند، هم وسوسه هایی که در مورد عدم امکان کار در کشور می شود که روزبه روز هم این وسوسه ها توسعه پیدا می کند، خنثی و بی اثر خواهد شد.



در این پژوهشگاه ها، این امکان وجود دارد که از تجربه علمی و از پختگی اساتید دانشگاه ها که بعد از پایان دوره خدمتشان بازنشسته شده اند، استفاده شود و اینها حضور پیدا کنند.



در این صورت یک حلقه وصلی خواهد شد، بین نسل جدید پژوهنده و پژوهشگر که همین جوان هایند و مجربینی که دورانی را در دانشگاه ها گذرانده اند.



به مجموعه نخبگان خیلی کمک شده. البته گوشه کنار گله گزاری هایی هست، من هم می شنوم، غیر از این چیزهایی که حالا در این جلسه به من گفته می شود، نامه می نویسند، گزارش می دهند، گله می کنند.



بنابراین گله گزاری هایی هست این گله ها حق هم هست باید هم برطرف شود، شکی نیست اما شما نگاه کنید ببینید در پنج شش سال اخیر ما کجا بودیم، به کجا رسیدیم.



در مورد کمک به نخبگان و توجه به نخبگان، ما در پنج شش سال قبل از این در نقطه صفر بودیم. چیزی به این نام، کاری در این جهت، حرکتی به این صورت وجود نداشت.



امروز خیلی کارهای خوبی شده. این توجه به نخبگان، این جمع کردن نخبگان، این شنیدن سخن نخبگان، این استفاده از ذهن و فکر آن ها و برق هایی که در ذهن نخبه ها می زند، اینها چیزهای جدیدی است.



ما بایستی قدر بدانیم و متشکر باشیم. همه اش نباید نقاط منفی را دید. یکی از طبایع انسان فزون طلبی است. این خصوصیت، بد هم نیست. فزون طلبی مثل بقیه خصوصیات و غرایز انسانی، اگر در جای خود قرار بگیرد، در جهت خود حرکت کند، عامل پرواز انسان خواهد شد.



در زمینه معنویات هرچه انسان بتواند باید فزون طلب باشد. کار علمی و کار فکری و کار پژوهشی هم یک بخشی از معنویات است.



بنابراین، این فزونی طلبی در انسان هست. هرچه هم انسان داشته باشد، باز یک گوشه ناقصی کمبودی جلوی چشم انسان قرار می گیرد، این هیچ وقت تمام نمی شود. باید دید چه کار شده است. کارهای زیادی شده است.



من می خواهم عرض بکنم با این کمک های فراوانی که می شود، با وجود این کارهای خوبی که صورت می گیرد و واقعا باارزش است و باید از مسوولین تشکر کرد، نباید گذاشت با بوروکراسی های اداری و پیچ وخم های گوناگون، شیرینی این کار در کام نخبگان تلخ شود. این را من جدا به مسوولین ذیربط در این بخش توصیه می کنم.



* از بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با نخبگان جوان در چهاردهم مهر سال 1389



فراهنگ**1003**1569