به گزارش ایسنا، متن این یادداشت به شرح زیر است:



حفظ حرمت قاعده اکثریت در حکومتهای مردمسالاری از مهمترین اصول است؛ هرگونه تعرض بدان ، آغاز یک فتنه و مصیبت سیاسی برای جامعه تلقی می شود. مردمسالاریهایی قویترند که بهتر توانسته اند مراعات این قاعده را به کمک نهادهای مقتدری تضمین کنند. اما غیر از روشهای نهادینه، اعمال برخی شیوه های مدیریت سیاسی موجب ثبات مردمسالاری و افزایش کارآیی آن می شود که مهمترین آن شیوه ها به نحوه تعامل با اقلیت برمی گردد که در همه حال باید بدون تصفیه سیاسی باشد یعنی از طرد رسمی و حذف عملی اقلیت رقیب و سرکوب آنها باید خودداری شود :

⁃ حالت اول: اقلیت نزدیک پنجاه درصد . در این حالت اکثریت ابعاد شکننده دارد و اگر بخواهد جلب همکاری نکند دوام نمی آورد و در صحنه عمل موفق نمی شود پس باید اولاً از سیاستهای اقلیت که همراه با راهبرد اکثریت است استفاده تمام عیار بکند و ثانیا کارگزارانی را از اقلیت که با بینشی میهنی آمادگی شروع یا ادامه خدمت دارند بکار گیرد و به این هردو اقدام تظاهر کند تا از التهابهای اجتماعی پرهیز شود.



⁃ حالت دوم: اقلیت معتنابه . در این حالت باید به آن دسته از سیاستهای اقلیت که مخالف با راهبردهای اکثریت نیست اعتنا شود و متناسباً از کارگزاران اقلیت که قصد مقابله یا تضعیف اکثریت را ندارند استفاده شود.



⁃ حالت سوم: اقلیت ضعیف کمتر از ٥٪‏ . در این حالت باید از سیاستهای اقلیت که از منطق قوی برخوردار است استفاده شود تا اقلیت احساس نکند خفه شده است و در حالت یأس با خروج از صحنه زندگی سیاسی قرارنگیرد تا به معارض تبدیل نشود ؛ در همه حال اکثریت موظف است اقلیت را متقاعد کند.



انتهای پیام