سیاوش کاویانی طی یادداشتی در روزنامه سیاست روز نوشت: پرونده فرزند آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در قوه قضائیه در حال رسیدگی است. این پرونده از چند جنبه اهمیت دارد. مهمترین جنبه آن خود شخص آقای هاشمی‌رفسنجانی به عنوان السابقون انقلاب اسلامی است که در دوره 35 ساله انقلاب، مسئولیت‌های سنگین و زیادی را برعهده داشته است، از ریاست مجلس شورای اسلامی گرفته، عضویت در شورای انقلاب، فرماندهی جنگ، ریاست جمهوری، ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام که همچنان ادامه دارد، همه اینها مهمترین مسئولیت‌های ایشان در نظام اسلامی بوده است.

شاید پرونده فرزند آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی هم، به مانند دیگر پرونده‌هایی که در قوه قضائیه رسیدگی می‌شود، همچون مردم عادی که یا شاکی هستند یا متشاکی، یک روند عادی، بی‌حاشیه و به دور از فضاسازی‌های سیاسی و رسانه‌ای را می‌باید طی کند، اما اهمیت و حساسیت آن به خاطر همین فضاسازی و حاشیه‌سازی افزایش یافته است.

چه تفاوتی میان مسئول خطاکار یا فرزند خطاکار او با مردم عادی کوچه و بازار که خطا می‌کنند وجود دارد؟! در نگاه نخست شاید همگان بگویند هیچ تفاوتی دیده نمی‌شود و همه در برابر قانون یکسان هستند. درست است، همه در برابر قانون یکسان هستند و این موضوع هم در قانون اساسی کشورمان تأکید شده است. رسیدگی به پرونده یک شهروند عادی در ایران نباید تفاوتی با پرونده یک مسئول یا بستگان او داشته باشد و عدالت باید درباره هر شخصی از اتباع کشور اجرا شود و تبعیضی هم نباید قائل شد.

اما نکته مهم در چنین پرونده‌هایی فارغ از فرد مورد نظر که چه گرایش سیاسی و فکری و چه جایگاه و مقامی دارد این است که، جنبه چنین خطاها و اتهاماتی که اثبات می‌شود، از لحاظ مسئولیت وجایگاهی که دارد، از تخلف و جرم و خطایی که یک فرد عادی در جامعه مرتکب می‌شود، فراتر و بیشتر است، حضرت امیر(ع) هم با منسوبین و منصوبین خود اگر تخلفی و خطایی مرتکب می‌شدند، با شدت بیشتری برخورد می‌کرد.

دلیل و منطق آن هم روشن است، به این خاطر که اگر مسئولی و وابسته‌ای به او، مرتکب خطایی می‌شود به خاطر آن جایگاه و پایگاه، مسئولیت و وابستگی دو چندان خواهد شد، چرا که تبعات آن بیشتر از تخلفی است که یک فرد عادی مرتکب شده است. مردم جامعه و افکار عمومی از خود می‌پرسند، اگر فردی عادی چنین تخلفی انجام دهد، با او چگونه برخورد خواهد شد؟ آیا تخلف خطای یک فرد عادی جامعه با یک مسئول و وابسته به او، مساوی و یکسان است؟!

علی‌ایحال، در جریان پرونده‌ای که برای آقای محمدرضا رحیمی پیگیری و منجر به صدور رأی برای معاون اول دولت آقای احمدی‌نژاد شد، نشان داد که قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران با کسی شوخی ندارد و با هر فردی در هر پست و مقامی براساس قوانین و عدالت برخورد خواهد کرد.

اما در جریان پرونده فرزند آقای هاشمی‌رفسنجانی برخی رسانه‌ها و اشخاص در حال حاشیه‌سازی و سیاسی کردن آن هستند. قوه قضائیه براساس سخنان مقامات آن تحت فشار قرار دارد و یکی از پرونده‌هایی هم که قوه قضائیه به خاطر آن فشار زیادی را تحمل می‌کند، پرونده فرزند آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی است.

حال او در جریان پرونده فرزند خود چه می‌تواند بکند؟ چه واکنش و رفتاری را می‌تواند داشته باشد؟

در حال حاضر او در این باره سکوت اختیار کرده وسخنی از آن بر زبان نمی‌آورد، اما اشخاص دیگری به اظهارنظر می‌پردازند و رسانه‌های حامی هم به انتشار مطالبی درباره پرونده فرزند ایشان می‌پردازند.

سکوت ایشان درباره پرونده فرزندش به زیان او تمام می‌شود. سکوت این فرصت را به دیگران می‌دهد تا از این موضوع سوء استفاده‌های مطلوب خود را ببرند. اما اگر آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی به این موضوع ورود کند، موضع روشن، عادلانه و عاری از جانبداری اتخاذ کند، بسیاری از حاشیه‌ها و فضاسازی‌ها خنثی خواهد شد. ورود ایشان به موضوع علاوه بر این که حرف و حدیث‌هایی که در اطراف پرونده فرزند او ایجاد شده خنثی خواهد کرد، فدایی انقلاب بودن ایشان و خانواده نیز بار دیگر اثبات خواهد شد. پرونده فرزند ایشان در قوه قضائیه‌ای پیگیری می‌شود که او برای استقرار نظام اسلامی زحمات فراوانی کشیده است. اعتقاد قلبی به نبود گرایش‌های سیاسی و جناحی در قوه قضائیه می‌تواند در مواضع آقای هاشمی با اتخاذ موضع نمود پیدا کند و این پرونده را بدون حاشیه‌ها و فضاسازی‌های موجود، به پایان برساند. مردم و افکار عمومی هم چنین توقعی از شخصیتی همچون آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی دارند. 

مطلب فوق مربوط به سایر رسانه‌ها می‌باشد و خبرگزاری فارس صرفا آن را بازنشر کرده است.