بسته گزارش تحلیلی روزانه فارس به تحلیل و بررسی برخی اخبار و مطالب کمتر دیده شده در لابه‌لای رسانه‌های کشور می‌پردازد. در این بسته گزارشی _ تحلیلی علاوه بر خوانش اخبار؛ سوابق و برخی تحلیل‌های موجود پیرامون این مطالب نیز آورده شده است.

***

موسوی‌لاری نمی‌خواهد وکیل‌الدّوله باشد اما...

سایت جماران اخیراً گزارش داد که عبدالواحد موسوی لاری، وزیر کشور دولت اصلاحات به تازگی در یک میتینگ سیاسی در استان گلستان اظهار کرده است: جریان اصلاح‌طلبی تلاش دارد تا دولت را در پیشبرد امور کشور کمک کند نه اینکه وکیل‌الدّوله باشد.

*سخنان موسوی لاری اگرچه برای هر طیف و حزب سیاسی یک آرمان مطلوب به شمار می‌رود اما بایستی به میزان نزدیکی آن به واقعیت‌های صحنه نیز توجه شود.

جریان اصلاح‌طلب طی دو و نیم سال گذشته از عمر دولت یازدهم تاکنون، نه تنها هیچ‌انتقاد برون طیفی و بارزی را از دولت مطرح نکرده بلکه کار را به جایی رسانده است که ابراهیم اصغرزاده، از مشاهیر همین جریان چندی قبل تأکید کرد که «باید دست روحانی و ظریف را بوسید»!

و یا حسین مرعشی زمانی در مصاحبه با روزنامه اعتماد اینطور گفته بود که روحانی هرچه می‌گوید قانونی است.

فی‌الواقع بایستی اذعان کرد که وکیل‌الدوله بودن یک جریان سیاسی امری نیست که در سیاره دیگری اتفاق بیافتد و یا مختصاتی قابل اختفا داشته باشد که هیچکس متوجه آن نشود!

جدای از اینکه جریان سیاسی خاص طی دو و نیم سال گذشته نه تنها هیچ انتقاد محرزی از دولت یازدهم نداشته است بلکه حتی بابت وقایع رخ‌نداده هم اقدام به تشویق و هورا کشیدن برای دولت دولت کرده است.

ماجراهایی نظیر درخواست از مردم برای برگزاری جشن هسته‌ای و یا پردستاورد جلوه دادن توافق بی‌دستاورد ژنو در 2 سال قبل از جمله همین قضایا هستند.

دفاع همه‌جانبه اصلاح‌طلبان از دولت روحانی، تندرو معرفی کردن منتقدان دولت و همینطور بیان صحبت‌هایی نظیر «دولت قهرمان واقعی عدالت‌ورزی و مهر گستری است»، «در صورت شکست روحانی مردم انقلاب! می‌کنند» و یا «توافق هسته‌ای دستاورد داشته اما مردم متوجه نیستند»؛ مواردی نیستند که بتوان آنها را کتمان کرد.

بدیهیست که فرض بر ورود تعدادی نماینده اصلاح‌طلب به مجلس شورای اسلامی نیز همین روند تکرار خواهد شد و علی‌الظاهر نشانی از عزم جریان خاص برای وکیل‌الملّه بودن مشاهده نمی‌شود.

اصلاح‌طلبان 14 سال است که در هیچ انتخاباتی نتوانسته‌اند حائز اکثریت آرای مردم باشند.

***

تأکید عارف بر وحدت با جریان اعتدال برای انتخابات «دولت آینده»

2 انتخابات و مورد عجیب «حزب اعتدال و توسعه» برای اصلاح‌طلبان

عبدالله ناصری، فعال اصلاح‌طلب و از اعضای بنیاد باران، اخیراً طی اظهاراتی که سایت حزب ندای ایرانیان آنها را منتشر کرده با بیان اینکه ممکن است در بین شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه افرادی باشند که همراهی با اصولگرایان را ترجیح بدهند! گفته است: اما جریان عمومی و بخش اثرگذار حزب اعتدال و توسعه نیز همراه با جریان اصلاح‌طلبان در انتخابات حاضر خواهد شد.

*اظهارات ناصری که القاگر وجود شکاف و دوئیت در شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه به عنوان نزدیک‌ترین حزب سیاسی به دولت روحانی است! با صحبت‌های چندی قبل غلامعلی دهقان، سخنگوی این حزب تضاد دارد.

وی در گفت‌وگو با آرمان امروز ضمن اذعان به مستقل بودن لیست اعتدالگرایان، طی سخنانی گفته بود:‌

«در شرایط کنونی حزب اعتدال و توسعه با اصلاح‌طلبان مشترکات و تفاوت‌هایی دارد که هر کدام باید در جایگاه خود مورد بررسی قرار بگیرد. حزب اعتدال و توسعه با اصولگرایان معتدل نیز دارای اشتراکات و تفاوت‌هایی است که هر کدام از این تفاوت‌ها و اشتراکات ممکن است سرنوشت و کیفیت حضور در انتخابات آینده را مشخص کند. این در حالی است که یکی از برنامه‌های حزب اعتدال و توسعه این است که از چهره‌های مستقل اعتدالی نیز در لیست انتخاباتی خود استفاده کند. در شرایط کنونی بسیاری از لیست‌های انتخاباتی که به نام اعتدال‌گرایان منتشر می‌شود در واقع تنها نام اعتدالی دارند و برخی از افراد حاضر در این لیست‌ها معتدل نیستند و مشی اعتدالی ندارند. در نتیجه لیست ارائه شده توسط حزب اعتدال و توسعه دارای تشابهات و تفاوت‌هایی با لیست اصلاح‌طلبان و همچنین اصولگرایان معتدل است اما مستقل خواهد بود.»

این صحبت‌های دهقان که دالّ بر عدم وحدت اعتدالگرایان با اصلاح‌طلبان و قطعی بودن ارائه لیست جداگانه از سوی آنها (تا این لحظه) بود، انتقادات زیادی را در میانه اردوگاه جریان سیاسی خاص برانگیخت.

همچنین است که تاکنون هیچ نشانه‌ای از انشقاق در میان اعضای مبرّز حزب اعتدال و توسعه رؤیت نشده است ضمن آنکه صحبت‌های دهقان با واقعیت‌های صحنه هم انطباق بیشتری دارد تا اظهارات ناصری.

پیش از این از سوی بزرگان جریان خاص عنوان می‌شد که اعتدال و اصلاحات یکی هستند و اساساً بحث وحدت یا تفرقه میان آنها بلاوجه است! اما مواضع اخیر ابراز شده از سوی سخنگوی این حزب، چینش پازل‌های بازی را تغییر داده است.

علی شکوری‌راد، فعال اصلاح‌طلب و دبیر کل حزب اتحاد ملت نیز اخیراً گفته است:‌ «حزب اعتدال و توسعه به تنهایی بیانگر اعتدال نیست»

محمدرضا عارف هم به تازگی در یک دیدار سیاسی اظهار کرده است:

«توصیه ما به دوستانمان در جریان اعتدال این است که همانگونه که در انتخابات 92 با وحدت و همگرایی موجب پیروزی آقای روحانی شدیم در انتخابات مجلس هم بهتر است با ارائه یک لیست واحد زمینه ساز پیروزی تفکر اصلاح‌طلبی و اعتدالگرایی شویم و تدبیر حکم می کند دوستان جریان اعتدال راه خود را از اصلاح‌طلبان جدا نکنند تا انشالله در انتخابات ریاست جمهوری سال 96 هم با مشکلاتی رو به رو نشویم»

محمد کیانوش‌راد، دیگر فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز به تازگی طی یادداشتی که در شماره یکشنبه گذشته روزنامه آرمان امروز منتشر شد، در همین رابطه نوشته است: احتمال وجود جریان مستقلی به نام اعتدالگرایان نیز دور از ذهن نیست و جریانی چون اعتدالگرایان نیز شاید به دلایلی مانند نوع نگاه و سلیقه سیاسی این امکان را داشته باشد تا از مجموعه نیروهای اصولگرا و اصلاح‌طلب و مستقل‌ها لیست متفاوتی عرضه کند.

در عین حال، قابل ذکر است که تمام مسئله اصلاح‌طلبان، لیست انتخاباتی حزب اعتدال و توسعه نیست و به نظر می‌رسد حضور چهره‌های مستقل اصلاح‌طلب نظیر «مصطفی کواکبیان» و نیز عزم حزب جدید‌الولاده ندای ایرانیان برای حضور قطعی و پر حجم در انتخابات مجلس دهم نیز بر حجم مشکلات لیست انتخابی آنان بیافزاید.

در همین رابطه، اشرف بروجردی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب چندی قبل عنوان کرده بود که اصلاح‌طلبان به دلیل عدم اطمینان از تأیید صلاحیت نامزدهای خود، نمی‌توانند با فراغ بال برای رسیدن به وحدت تلاش کنند.

اعتراض اصلاح‌طلبان به خودمحورپنداری حزب کارگزاران سازندگی در انتخابات آتی هم معضل غامض دیگری است که در روزهای اخیر به کرّات از سوی برخی عناصر جریان خاص مورد اشاره قرار گرفته است.

***

چرا بر فقیر جلوه‌دادن مردم ایران اصرار می‌کنند؟

فقر یا القائات جریان خاص؛کدامیت واقعیت دارد؟!

جماران گزارش داد: حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی، اخیراً در بخشی از دیدار خود با با رؤسا و دبیران استانی خانه‌های صنعت، معدن و تجارت طی اظهاراتی گفته است:‌ امروز بیکاری و فقر مهمترین مشکل مردم است!

*جمهوری اسلامی ایران هم‌اکنون به اذعان آمار صندوق بین‌المللی پول صاحب هجدهمین اقتصاد برتر دنیاست.

آمار بیکاری در ایران نیز بر اساس آخرین آمارهای اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران در حدود 10 درصد است که تنها چند رتبه از استاندارد بیکاری بالاتر است و در حد بحران هم نیست.

2 معضل رکود و تحریم‌ها نیز هم‌اکنون در اقتصاد ایران وجود دارد که البته هیچکدام نتوانسته‌اند سبب بحران‌هایی نظیر تعطیلی بانک‌ها، ورشکستگی شرکت‌های بزرگ، قحطی، فروپاشی بورس، کاهش درآمدها و ... شوند. ضمن اینکه بروز مشکلات مقطعی در تمام اقتصادهای دنیا امری طبیعی است و این مشکلات در هیچ کشوری به مثابه فقیر شدن عمومی مردم و یا در صدر قرار گرفتن مطالبات معیشتی تلقی نمی‌شوند.

در این زمینه لازم به ذکر است که بحران‌های معیشتی و فقر غیر قابل انکار در تجربه سایر کشورهای جهان به وفور دیده می‌شود اما هیچیک از این رخدادها طی 36 سال گذشته در ایران اسلامی وقوع نیافته‌اند.

جواهر لعل‌نهرو در کتاب نگاهی به تاریخ جهان ذکر می‌کند که چگونه در هنگامه بحران اقتصادی اوایل قرن بیست در آمریکا؛ گروه گروه جوان‌های بیکار در اقصی نقاط خاک آمریکا در جستجوی کار به راه افتاده بودند و می‌شد آنها را در طول جاده‌ها دید که مشغول کوچ از شهرهای خود هستند.

نظیر این حادثه در چند سال اخیر در کشورهای یونان و اسپانیا نیز بوقوع پیوسته و میزان بیکاری به حدّی رسیده است که شهروندان این کشورها گاهی مجبور به مهاجرت جمعی نیز شده‌اند.

درباره قیام اقتصادی در دوران استالین نیز تاریخ نویسان بوضوح بیان می‌کنند که چگونه مردم شوروی حتی در مقاطعی غذا و حقوق ماهیانه کافی هم نداشتند اما از این حرکت اقتصادی که سبب صنعتی شدن جماهیر شوروری شد، حمایت می‌کردند.

سفیر کوبا در تهران نیز زمانی در یک مصاحبه بیان کرده بود که در ماه‌ها و سال‌های آغازین انقلاب کوبا، مردم و انقلابیون کوبایی حتی غذای مکفی هم برای خوردن نداشتند اما مقاومت کردند.

ویِت‌کنگ‌های ویتنامی نیز که در مقابل هجوم آمریکا می‌جنگیدند در شرایطی که تمام زیرساخت‌های اقتصادی و جمعیتی کشورشان از هم پاشیده بود، روزانه با یک مشت برنج خالی سپری می‌کردند اما سنگرهای مبارزه با آمریکا را ترک نکردند.

خوانش‌های فوق بوضوح اثبات می‌کند که هم‌اکنون چیزی به نام «فقر گسترده» در ایران وجود ندارد و مهمترین مشکل مردم ایران نیز «فقیر بودن»! نیست.

لازم به ذکر است که جریان اصلاح‌طلب اگرچه عنوان می‌کند که در حال حاضر بزرگترین مشکل مردم ایران «فقر»! است اما هنگامیکه به سمت مطالباتی از قبیل جهانی شدن، دموکراسی، تعامل با غرب، حضور زنان در ورزشگاه‌ها و ... اشاره می‌کند به ناگاه بیان می‌کند که اکثریت جمعیت ایران «قشر متوسط» هستند که خواسته‌های مدنی آنها در صدر سایر خواسته‌هایشان است.

یکی از جامعه‌شناسان اصلاح‌طلب، زمانی در همین زمینه بیان کرد که حتی انقلاب اسلامی در سال 57 نیز کار قشر متوسط بوده است.

مبارزه با رواج فقر و تلاش برای ریشه‌کنی آن رسالت همیشگی نظام اسلامی است که حتی در دوران حکومت آخرالزمان نیز رفع نخواهد شد اما اینکه مسئله «فقر»! مهمترین مشکل مردم ایران در حال حاضر جلوه داده شود؛ امری قابل تأمل است.

اصلاح‌طلبان طی دو و نیم سال اخیر به کرّات از وجود چیزی به نام فقر گسترده و فشار معیشتی در ایران سخن گفته‌اند.

پیش از آقای خمینی، شخصی به نام تقی آزادارمکی از جامعه‌شناسان اصلاح‌طلب نیز عنوان کرده بود فقرا در ایران زیادند‍!

حسین مرعشی نیز چند روز قبل در بخشی از گفت‌وگوی خود با سایت جماران اظهار کرده بود: خانواده ها در فشار اقتصادی به سر می‌برند...

گفتنیست، آقای خمینی، چندی قبل در یک سخنرانی در استان گلستان نیز اظهار کرده بود: جامعه ایران در فساد فرهنگی غوطه‌ور است!

http://fna.ir/MY3ZK6