به گزارش خبرگزاری فارس روز پنج شنبه ۶ فروردین ۱۳۹۴ نخستین سالگرد درگذشت مرحوم حاج شیخ شکرالله فهیمی و مرحومه بی بی موقر مقدم پدر و مادر شهید محمد جواد فهیمی در مسجد علویه قوچان با حضور علمای شهرستان و مردم شهید پرور قوچان برگزار شد.

مرحوم حاج شیخ شکرالله فهیمی از علمای نامدار، ساده زیست و مردمی، خادم یتیمان و امام جماعت مسجد ۱۱۶ ساله یساولباشی قوچان بود که سال گذشته روز ۱۴ فروردین و در روز شهادت حضرت زهرا(س) پس از پیاده روی مراسم عزای ام ابیها (س) و شرکت در مراسم عزای آن حضرت، در سن ۹۰ سالگی به دیدار حق شتافت و به فرزند شهیدش محمد جواد و همسرش که ۲۶ روز قبل از آن درگذشته بود، پیوست.

مردم شهید پرور قوچان سال قبل در ۱۴ فروردین به پاس یک عمر مجاهدت و خدمت به محرومان و امامت جماعت مسجد یساولباشی در تشییع آن عالم ربانی شرکت کرده و علما همچون آیت الله صفوی و حجت الاسلام رحمانی نماینده سابق ولی فقیه در ناجا و مسئولان شهر از جمله قامتی طویل فرماندار و هادی شوشتری نماینده مردم در مجلس در این مراسم حضور داشته و یاد و خاطره آن عالم وارسته و فرزند شهیدش محمد جواد را گرامی داشتند.

امسال نیز اولین سالگرد مرحوم حاج شیخ شکرالله فهیمی و حاجیه خانم بی بی موقر مقدم پدر و مادر شهید محمد جواد فهیمی با شکوه خاصی در قوچان برگزار شد.

به گفته نزدیکان، آن مرحوم علاوه بر تحصیل علوم دینی از حوزه علمیه نجف اشرف و قم، ترجیح داده به مصداق آیه قرآن در بین مردم بماند و خدمت کند. «وما کان المؤمنون لینفروا کافة فلولا نفر من کل فرقة منهم طائفة لیتفقهوا فی الدین ولینذروا قومهم إذا رجعوا إلیهم لعلهم یحذرون /التوبه آیه ۱۲۲» یعنی عده ای برای یادگیری علم دین به مراکز علمی مهاجرت کرده و بعد به دیار خود برگشته و به هدایت مردم قوم خود می پردازند، گرچه ممکن است از مراتب پیشرفت علمی بازمانند ولی جهادی در راه خدا برای هدایت مردم انجام می‌دهند.

بنا بر گفته فرزندان و نزدیکان مرحوم حاج شیخ شکرالله فهیمی نماز شب ایشان به مدت ۵۰ سال ترک نشد و ایشان روزهای جمعه بعد از برگزاری روضه با دست خود گوشت و نان که از محل کمکهای مردمی و وجوهات قابل تصرف در اختیار ایشان تهیه شده بود، بین فقرا و یتیمان شهر قوچان پخش می‌کرده است و خود چون طعم یتیمی چشیده بود، یاور یتیمان و بی سرپرستان بود.

وقتی خبر درگذشت و کیفیت فوت حاج شیخ شکرالله فهیمی به آیت الله وحید خراسانی داده شده بود، گفته بودند:«عاش سعیدا و مات سعیدا»

همچنین حجت الاسلام محمود قوچانی نماینده سابق ولی فقیه در عقیدتی سیاسی ارتش و فرزند مرحوم شیخ عباس قوچانی هاتف(وصی اخلاقی آیت الله سید علی قاضی) وقتی خبر درگذشت آقای فهیمی را شنید ،گفت: ایشان آدم بسیار خوبی بودند که صرف نظر از پدر شهید بودن، خودش خوب بود و ان شاء الله آمرزیده است.

به گفته حجت الاسلام رفیعی از علمای قم در مراسم اولین سالگرد مرحوم حاج شیخ شکرالله فهیمی، ایشان نماینده وجوهات آیات عظام مرحوم بروجردی، صافی گلپایگانی، سیستانی و تبریزی در قوچان بودند.

به بهانه اولین سالگرد ارتحال عالمی وارسته به قرآن و اهل بیت (ع) دلبسته، از هوا و هوس بگسسته، عبد صالح خدا، ابوالشهید، روحانی انقلابی و مردمی، خادم محرومان حضرت آیت الله حاج شیخ شکراله فهیمی قوچانی، او که در طول حیات طیبه اش، وادی های گوناگون علم و عمل، تقوا و فضیلت، ایثار و خدمت، انقلابی و مردمی بودن و عشق به خدا و اهل بیت ع و مردم و محرومان را با هم جمع کرد و هیچ یک را فدای دیگری نساخت، قلم به دست گرفتم تا با یادآوری چند نکته، لوح ذهن و روحم را از این یادکرد، نورانی سازم:

1. ارزش علم و عمل و تقوا و فضیلت بر کسی پوشیده نیست، بویژه آنگاه که این فضایل نورانی با هم پیوند بخورند، و در وجود انسانی مجتمع شوند. ارزش عالم عامل و متقی اهل فضل را با چه دستگاهی می توان محاسبه کرد، وقتی در روایت گفته می شود: اذا مات العالم ثلم فی الاسلام ثلمه لا یسدها شیء «هر گاه عالمی می‌میرد، صدمه‌ای بر اسلام وارد می‌شود که چیزی جای آن را نمی‌گیرد»... به همین معنا اشاره دارد. او مصداق چنین انسانی بود.

و هزاران آفرین بر مردم شریف و قدرشناس قوچان که قدر عالمان ربانی و مردمی شان را می دانند، زبان از توصیف این همه احساسات پاک و شور و شعور ارزشمند قاصر است.

2. گاهی که سخن از ایثار و شهادت می شود، چقدر انسان به اینهمه سرمایه ها و گوهرهای نورانی و ارزشمند که با ایمان و اراده هایی الهی، جان خویش را تقدیم اسلام و انقلاب نموده و این شجره طیبه را آبیاری کردند مباهات می کند و به پدران و مادرانی که چنین گوهرهایی را در دامن های پاکشان پرورانده و تقدیم آرمانهای اسلام و انقلاب اسلامی، آنهم با اخلاص و رضامندی کردند.

اما جای یک افسوس بزرگ باقی است و آن اینکه، این سرمایه ها که بمثابه چشمه هایی نورانی و معدن هایی آسمانی، ظرفیت مهندسی اندیشه و فرهنگ و تمدن و ساختن و احیاء ارزشهای الهی و انسانی را دارند، بدون بهره برداری فعال و پویا برای انتقال به نسلهای امروز و فردا، معطل و در حاشیه مانده، و این در حالی است که دشمن، بدون لحظه ای توقف، در سالهای پس از انقلاب اسلامی، کانون های فکری، اعتقادی، اخلاقی، ارزشهای اسلام و انقلاب و ارکان نظام را مدام مورد هجمه قرار داده و با تهاجم فرهنگی و جنگ نرم، اهداف نامبارکش را در جامعه هدف (جوانان و نوجوانان) مجدانه و مصرانه پیگیری و تعقیب می کند.

او در تمام عمر، به حقیقت، ایثارگر بود، با تقدیم فرزندش و با ایثار گوهر عمر و دارایی هایش ...

3. فصل مردمی بودن و در کنار مردم و با غم آنها زیستن، و درد محرومان و پابرهنگان داشتن که در کلام امام ره صاحبان اصلی انقلابند، فضیلتی از جنس انسانیت و خداگونه بودن است، قیمتش غیر قابل محاسبه است، بی بدیل است، خصیصه ای است که تنها در اولیاء الهی و اصحاب معرفت به تمامه یافتنی است. مشی اینچنینی در حقیقت، یک بوستان کتاب و یک گلستان معرفت برخاسته از معارف دینی است، کتابهایی که در روح و جان انسانها جریان و سریان دارد، آثارش در حیات بخشی به انسانها موج می زند.

اختیار ساده زیستی و پرهیز از جلوه های ظاهری دنیا در عین تمکن، برای کاستن از درد و رنج محرومیت محرومان و پابرهنگان، یک وظیفه همگانی است اما مسئولیت روحانیت، در این وادی سنگین تر و آشکارتر است.

آن مرحوم، در ساده زیستی روحانی ای عامل و مردمی بود.

4. دفاع و نصرت دین و تلاش برای احیای ارزشهای الهی مکتب قرآن و اهل بیت ع، نیز وظیفه ای همگانی است، در این وادی حساس، رسالت خواص، عالمان ربانی و روحانیت مسوول و مردمی دو چندان است. این میدان، نه تنها گوی گفتن و شنیدن که کارزار عمل و خلوص نیت است. چنانکه در روایت است: " کونوا دعاه الناس بغیر السنتکم«با غیر زبانتان(با اعمال) مردم را به دین دعوت کنید»".

باید در این وادی با سرمایه عمل و خلوص نیت وارد شد، مردم فهیم ما از شعار صرف، خسته و ملول اند و آنچه زداینده این خستگی و ملالت است، عمل و تقوای عالمان عامل و خواص با بصیرت است، سلوک ایشان است که قادر است روح تازه ای در کالبد جامعه بدمد.

مرحوم آیت الله فهیمی قوچانی، به حق انسانی الهی، عالمی ربانی، شخصیتی ساده زیست و مردمی، پدر شهید و ایثارگربصیر، حامی محرومان و پناه بی پناهان، خادمی دلسوز و عالمی مردمدار و در دسترس مردم، مروج معارف قرآن و اهل بیت ع، پشتیبان مراکز حمایتی و قرآنی و ... بود. او حقیقتا غم دین و دغدغه مردم و محرومان داشت، و گفتنی ها و ناگفتنی های بسیاری از فضایل اخلاقی و انسانی را در پیکره روح و جانش گردآورده بود. او همه اینها را فارغ از نام و نشان داشت بر خلاف آنانی که از گذر این سلوک، نام و نشان می جویند.

او داشته هایش را در همه عمر و با همه توان، همچون چشمه ای جوشان و خروشان در اختیار مردم قرار داد تا همگان را سیراب و زلال سازد، فرزندانش را برای دفاع از انقلاب به همه صحنه های دفاع از ارزشها و دفاع از ایران اسلامی گسیل داشت، در این راه مقدس، فرزندش محمد جواد شربت شهادت نوشیده، فرزند دیگرش به افتخار جانبازی نایل آمد.

گمنام زیست و گمنام هجرت کرد، به هیچ وجه، اهل اسم و رسم و عنوان نبود، تنها مدالش خدامحوری، عشق به اهل بیت (ع) و خدمت به مردم بود.

او در تمام عمرش، عاشق واقعی اهل بیت و سالک طریق ایشان بود و در تب و تاب محبت آنها سوخت، بگونه ای که مزد اینهمه را گرفت و نهایتا در 14 فروردین 93 سالروز شهادت ام ابیها حضرت زهرا (س)، پس از یک عزاداری جانانه و عاشقانه با پای پیاده و برهنه، جان به جان آفرین تقدیم نمود و با سینه ای سوخته از غم‌های فاطمی دعوت حق را لبیک گفته به دیدار خدا و وصل فرزند شهیدش (محمد جواد) نایل آمد. عاش سعیدا و مات سعیدا

یاد آن بزرگمرد و همسر ایثارگر و صبورش و فرزند شهیدشان، را در اولین سالگرد این فراق سوزناک، گرامی داشته، به همه دوستداران علم و عمل و تقوا و فضیلت و بویژه مردم شریف قوچان تسلیت عرض می کنیم.

روح شان شاد و یادشان گرامی باد.

محمد صادق فهیمی 5 فروردین 1394