به گزارش خبرنگار مهر، روزهایی که در حال تجربه و گذران آنها هستیم، موسوم به روزهای کرونایی برای همه مردم است و اهالی فرهنگ و هنر نیز از این قاعده مستثنی نیستند؛ این در حالی است که فعالیت‌های هنری از جمله سینما، تئاتر، موسیقی و نمایش آثار تجسمی به صورت نیمه تعطیل برگزار می‌شوند. در این میان گالری‌هایی در پایتخت هستند که نمایشگاه‌های هنری را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی یا به صورت آنلاین برگزار می‌کنند. روزهای جمعه نیز که عمدتاً روزهای افتتاحیه نمایشگاه‌های هنری است، همچون قبل رونق ندارند اما با تعداد افراد کمتری در حال برگزاری هستند و همگان سعی می‌کنند این روزها را پشت سر بگذارند تا به روزهای پررونق گذشته بازگردیم. در دومین جمعه آبان ۹۹، تعدادی نمایشگاه هنری در گالری‌های تهران افتتاح می‌شوند که در ادامه برخی از آنها را بر می‌شمریم.
تالار این / جا
نمایشگاه انفرادی نقاشی فتانه فروغی با عنوان «تا روز» جمعه ۹ آبان ماه در تالار این / جا به نشانی خیابان کریمخان‌زند، خیابان میرزای‌شیرازی، شماره ۹۵ گشایش می‌یابد.
در استیتمنت این نمایشگاه به قلم فتانه فروغی آمده است: «ثانیه‌ها، دقیقه‌ها و ساعت‌ها تصور ما از زمان را می‌سازند. این سنجه‌های زمان‌اند که گرد کهولت بر همه چیز می‌نشاند. اما اکتفا کردن به مرتبه‌ی کمّی زمان، زندگی را به زنده بودن می‌کاهد و فراموش می‌شود که زندگی امری تجربی-معنایی است. آنچه کیفی‌ست معنای زمان است؛ چیزی که می‌توان «وقت» نامید. طلوع و غروب خورشید زمان نیستند؛ لحظه دیدار، لحظه انتظار و لحظه وداع وقت‌اند. هرقدر که زمان عامل فراموشی‌ست، وقت مایه تذکر است.
می‌توان زمانِ تقویمی و بی فراز و نشیب جهان بیرون را به موازات ماجراهای جهان خود زندگی کرد و دست‌مایه‌های نقاشی‌مان لحظاتی باشند که در زندگی روزمره‌مان حضوری مداوم و با معنا دارند. این نقاشی‌ها نه با شور، شیدایی و ضرب‌قلم‌های حسی، بلکه آرام و با مکث، نشاندن رنگ بر روی رنگ، سعی کرده‌اند اوقات و لحظاتی را ثبت کنند. «تا روز» هم‌پیاله وقت است، هماهنگ با سکوت و طمأنینه شب، لحظه‌ای بی‌صدا و در انتظار آفتاب …»
گالری دلگشا
«باغ سیدمصطفی» عنوان نمایشگاه انفرادی نیاز باباتبار است که روز جمعه ۹ آبان ماه در گالری دلگشا واقع در خیابان مفتح جنوبی، خیابان سمیه، نبش رامسر، پلاک ۶۳ افتتاح می‌شود.
در استیتمنت این نمایشگاه به قلم شباهنگ طیاری آمده است: «بروجردی‌ها را به عبارتی خوش‌گذران‌ترین مردمان ایران می‌نامند. شهرشان را «دارالسرو» نام گذاشته‌اند و عمارت‌هایی در میان باغ‌های شهر و سروها بنا نهادند. بروجردی‌ها به خوش گذراندن معنای دیگری داده بودند.
آنها آنقدر به قابل دسترس بودن زیبایی برای انسان اهمیت قائل بودند که برخلاف قواعد معماری «باغ ایرانی» عمارت را در بهترین و زیباترین نقطه باغ بنا می‌گذاشتند و در برخی موارد حتی در داخل عمارت نیز حیاط و باغ کوچکی احداث می‌کردند و در کنار یا رو به روی بنا حوض و استخری نیز برپا می‌شد. این بناها را «تکایا» نام گذاردند.
زیبایی این باغ‌ها در این بود که دیواری کشیده نمی‌شد و از بوته گل رز و درخت سرو برای مرزبندی باغ‌ها استفاده می‌شد و منظره تقریباً دست‌نخورده باقی می‌ماند.همچنین با بستن باغ از چهار طرف به وسیله درختان چون سنت معماران نابغه ایرانی از سایه آنها در طول روز استفاده می‌کردند. بروجردی‌ها به راستی بهشت را که سر منشأ مفهوم باغ ایرانی بود را برای خود ساخته بودند.
باغ سید مصطفی، باغ پدربزرگ مادری نقاش در بروجرد یکی از همین تکایای خارج شهر بود که در دوره پهلوی اول ساخته‌شده بود. نقاش هیچ خاطره‌ای از خوش‌گذرانی‌های آن دوران ندارد و تنها به مستند خاطرات و عکس‌های به یادگار مانده، رمانتیسم ایرانی و غم مطبوع خود را باید برطرف کند. نقاش هنوز دچار آن خانواده است.
خانواده‌ای که مانند دریانوردان در مسافرخانه‌ای (باغ سید مصطفی) مشغول به عیش هستند و ناگهان در باز می‌شود و پیغام‌آوری با وعده گنج (عیش بیشتر) آنها را دعوت به سفر و دریدن دریاها می‌کند. سفر این خانواده از جاده‌های شیراز که نزدیک بروجرد است شروع می‌شود و به دریای جنوب و کوه‌های البرز و دریای شمال ادامه می‌یابد و دوباره بازگشت به‌جای اول و تکرار این ماجرا طبیعی است که حسرتی برای نسل بعدی بیافریند. باباتبار هیچ ترسی از اینکه رمانتیک باشد ندارد. اساس رمانتیک بودن نداشتن ترس است و بیشتر و بیشتر به خود بازگشتن. اما این گشت‌وگذار درگذشته باعث می‌شود که نقاش بیشتر به از دست رفتن این جماعت و آن خانواده پی ببرد. این از دست رفتگی نه آن زیبایی باغ است، چون می‌شود کاشت یا پیدا کرد و نه آن عمارت که بهترش را می‌شود بنا نهاد، بنیاد خانواده ایرانی است که چیزی از آن نمانده است.
باغ سید مصطفی در حال حاضر ویرانه‌ای بیش نیست. باباتبار به خوبی به این امر پی برده و نه به دلیل ماندگار کردن آن دوران، که کاری است بیهوده، بلکه برای به فراموشی سپردن و گذار مجموعه «باغ سید مصطفی» را به وجود آورده است.
نقاش در این مجموعه علاوه بر نشان دادن تاریخ، خاطرات و تعلقات در کیفیتی نقاشانه که کاری است نه چندان آسان و همچنین گریزناپذیر بر روی نکته ظریف و هنرمندانه‌ای دست گذاشته و آن وجود دو سگ است شبیه به گرگ و احتمالاً نژاد ژرمن شپرد که در طول و عرض این مجموعه و باغ و جاده در حرکت هستند و ما وجود این موجودات را به شکلی پررنگ احساس می‌کنیم.
همه اشخاص در این نقاشی‌ها هویتی دارند که ما از آن بی‌اطلاع هستیم و برای ما هویتی جز نقاشی، رنگ و خط ندارند. تنها چیزی که خارج هویت نقاشانه قرار می‌گیرد وجود طنزآمیز و بازیگوشانه این حیوانات است. نه اسمی دارند که بدانیم و نه مطمئنیم که وجود خارجی داشته‌اند. بیشتر از حیوان خانگی شبیه به صاحب‌خانه هستند..
قرار گرفتن این دو حیوان در نقاشی‌ها خیلی طبیعی به نظر نمی‌رسد و آن‌چنان باور پذیر نیست. همین نکته باورپذیر نبودن نقطه عبور نقاش از دام گذشته و ساختن دنیا و داستان تازه است. این سگ‌ها خارج از تاریخ عکس و نقاشی قرار می‌گیرند و به‌عبارت دیگر خارج از تاریخ قرارگرفته‌اند. همیشه وجود داشته‌اند و وجود خواهند داشت.
نقاشی‌های باباتبار گویی همان خواب دیدن آگاهانه است به شکل ایرانی آن، با پایان‌هایی طنزگونه که کم‌وبیش رو به ویرانی می‌روند. در انتهای این ویرانی این دو سگ را خواهیم دید که نشسته‌اند. آنها شاهدان ابدی این روزگارند. لبخندشان جاودانه است.»
این نمایشگاه تا ۱۰ آذرماه در گالری دلگشا برپا خواهد بود.
گالری والی
نمایشگاه انفرادی چیدمان فاطمه مجیدی با عنوان «امنیت نرم» فردا ۹ آبان ماه در گالری والی که در میدان ونک، خیابان شهید خدامی، پلاک ۷۲ قرار دارد، گشایش می‌یابد.
در استیتمنت این نمایشگاه آمده است: «امنیت نرم به معنای رهایی از تهدیدات غیرنظامی، چالش‌هایی مانند مشکلات زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و … است.
چیدمان حاضر، جهان برساخته هنرمند است. جهانی تنیده از بیم و امید و دعوتی است به حضور، تأمل و سکوت.
اشتیاق تجربه امنیت با لمس هزار توی نا امنی.»
گالری اُ
«کوچه ها» عنوان نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های مهدی چیتساز است که در دومین جمعه آبان ماه در طبقه دوم گالری اُ آغاز به کار می‌کند.
نمایشگاه انفرادی چیدمان وحید دانایی فر با عنوان «تله آفساید» از ۹ الی ۱۹ آبان ماه در طبقه دوم گالری اُ گشایش می‌یابد.
گالری اُ در خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک ۱۸ قرار دارد.
گالری احسان
نمایشگاه گروهی عکس «شیدایی» به کیوریتوری مائده فکری از جمعه ۹ آبان ماه در گالری احسان واقع در اقدسیه، آجودانیه، خیابان چهاردهم شرقی، شماره ۲۲ گشایش می‌یابد.
گالری باوان
نمایشگاه انفرادی نقاشی مهسا طهرانی با عنوان «خاطره شنای دسته جمعی در اقیانوس» از فردا در گالری باوان به نشانی خیابان مطهری، خیابان لارستان، خیابان عبده، پلاک ۷ افتتاح می‌شود و تا ۳ آذرماه ادامه خواهد داشت.
گالری سایه
نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های زهرا پرکاه با عنوان «ملعبه» در دومین جمعه آبان ماه در گالری سایه گشایش می‌یابد و تا ۱۴ آبان ادامه خواهد داشت. گالری سایه در خیابان کریمخان، خیابان سنایی، خیابان سیزدهم، شماره ۲۱ قرار دارد.
