خبرگزاری مهر، گروه بین الملل ـ حنیف غفاری: افشاگری اخیر نشریه اشپیگل درخصوص جاسوسی سرویس اطلاعات آلمان از کاخ سفید و دیگر نهادهای دولتی ایالات متحده آمریکا شوک سنگینی را به آنگلا مرکل صدراعظم فعلی و گرهارد شرودر صدراعظم پیشین آلمان وارد ساخته است.
بازه زمانی جاسوسی آلمان از کاخ سفید، بین سالهای ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۶ میلادی بوده است.
گرهارد شرودر از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵ و مرکل از سال ۲۰۰۵ تا کنون صدر اعظم آلمان بوده اند. بر این اساس، مرکل و شرودر هر دو در جریان جاسوسی های آلمان از کاخ سفید قرار داشته اند. با این حال، آنچه پرونده جاسوسی ژرمنها را پیچیده ترمی کند، اتخاد امنیتی ایالات متحده آمریکا و آلمان است.
طی سالهای اخیر شاهد افشاگری های متعددی در خصوص همکاری های امنیتی آلمان و ایالات متحده آمریکا بوده ایم. حتی در مواردی اعلام شده است که آلمان به نیابت از ایالات متحده، از دیگر کشورهای عضو منطقه یورو و اتحادیه اروپا جاسوسی کرده و اطلاعات جمع اوری شده را در اختیار واشنگتن قرار داده است.
درسال ۲۰۱۴ میلادی، برخی منابع خبری و امنیتی از شنود تلفن همراه آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان توسط ایالات متحده آمریکا خبر دادند. انتشار این خبر، خشم شهروندان آلمانی را برانگیخت اما مرکل ترجیح داد برخورد بازی با این موضوع داشته باشد.
صدر اعظم آلمان تنها اعلام کرد که متحدان امنیتی نباید از یکدیگر جاسوسی کنند! شاید مرکل درآن زمان از افشای جاسوسی متقابل برلین از ایالات متحده آمریکا واهمه داشته است.
پس از یکسال، یعنی در سال ۲۰۱۵ میلادی، شاهد افشاگری دیگری در این خصوص بودیم. در این باره، مقامات آلمانی و آمریکایی به جاسوسی مشترک از فرانسه و تلاش برای دریافت اطلاعات شهروندان فرانسوی متهم شدند. با این حال مقامات فرانسوی نیز ترجیح دادند در مقابل آلمان سکوت کنند!
دولت قبلی فرانسه نه تنها در این خصوص آلمان و آمریکا را محکوم نکرد، بلکه با سکوت خود عملا از کنار این مسئله گذشت. آنچه مسلم است اینکه پاریس نیز نگران افشای موارد مشابهی در خصوص جاسوسی خود از آلمان و ایالات متحده آمریکاست.
بعدها، اطلاعات دیگری در خصوص همکاری های امنیتی و جاسوسی ایالات متحده آمریکا با دو کشور آلمان و فرانسه منتشر شد. اطلاعاتی که افشای آنها پرده از سکوت برلین و پاریس و واشنگتن در قبال جاسوسی های شبکه ای از یکدیگر برداشت.
واقعیت امر این است که ایالات متحده آمریکا و آلمان که به بهانه همکاری های امنیتی، فعالیتهای جاسوسی مشترکی علیه کشورهای دیگر صورت داده اند، در مواردی قربانی جاسوسی از یکدیگر شده اند و این گل به خودی آمریکایی ها و ژرمن ها در قراردادهای امنیتی در نوع خود جالب توجه است.
این موضوع نشان می دهد که برلین و واشنگتن نسبت به یکدیگر نیز در این معادله امنیتی رحم نکرده و جاسوسی متقابل را در دستورکار قرار داده اند. بدیهی است که مقامات آمریکایی نیز ترجیح می دهند در خصوص جاسوسی آلمان از کاخ سفید موضع سختی اتخاذ نکنند زیرا در این صورت، مقامات آلمانی نیز دست به افشاگری هایی در خصوص جاسوسی های متعدد آمریکا از آلمان خواهند زد.
افشای اطلاعات مربوط به جاسوسی دو کشور و آمریکا از یکدیگر، به خوبی نشان می دهد که سران سیاسی و امنیتی آنها تا چه اندازه ای نسبت به یکدیگر بی اعتماد هستند. این بی اعتمادی، نه تنها میان آمریکا و آلمان، بلکه میان واشنگتن و دیگر شرکای امنیتی آن نیز وجود دارد.
