به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس روزنامه «جوان» در یادداشت کوتاهی به قلم « سیداحمد نادروند» نوشت:

طی 15 ماه از دیپلماسی جدید هسته‌ای در کشور که در قالب «تعامل مؤثر با جهان» نمود یافت، ادبیات و مفاهیمی که عناصر سیاست‌ها و خط مشی‌های مذاکراتی را به گروه 1+5 منتقل می‌نمودند، عمدتاً به گونه‌ای معناگذاری شدند که گویی «مقاومت» کاربری نداشته یا اولویتی تعدیل شده یافته است. شاید همین نگاه به تعاملات هسته‌ای بود که سبب شکل‌گیری نوعی ذهنیت آسیب‌پذیر از ایران یا آمادگی تغییر یا حذف «ایران هسته‌ای» از عرصه روابط بین‌المللی معاصر گردید. به واقع، ذهنیت راهبردی غرب مبنی بر اینکه «ایران تحت تاثیر فشار تحریم‌ها ناگزیر به پذیرش میز مذاکراتی شده است»، احتمالاً نشئت گرفته از یک طرفه شدن ادبیات غالب دیپلماسی هسته‌ای در این مقطع از سیاست خارجی بوده است.

علی ای حال، گذر زمان نشان داد که این منظر، کاربری جدی در تأمین مطالبات راستین ملی نداشته و در عمل، طرف‌های غربی توان ایران را در ابعاد نرم افزاری و سخت افزاری، نادیده انگاشته‌اند، به طوری که حاضر به پذیرش حقوق و خواسته‌های مشروع کشور در مذاکرات و توافقات نشده‌اند. پس از آنکه مذاکرات مربوط به انعقاد توافق جامع در دوره تمدید چهار ماهه به نتیجه نرسید یا در آخرین ساعات سالگرد توافق نوامبر 2013 به هم خورد، منزلت «مقاومت» در برابر زیاده خواهی غرب نوعی احیا و بازبینی را برجسته و ضروری نمود.  از همین روست که طی چندماهی که از تمدید هفت ماهه می‌گذرد، مفاهیمی که متضمن معانی «مقاومت» در برابر غرب‌ خواه در رابطه با جنبه‌های سیاسی و خواه اقتصادی و تحریمی فشارهای غرب هستند، به کرات در سطح دیپلماسی هسته‌ای کشور مطرح و استفاده شده‌اند. این امر هرچند عملاً موجب تغییر جدی در زیاده خواهی امریکا نشده است اما موید این نکته است که «عدم خوش بینی» به رفتار و کنش غرب در مذاکرات هسته‌ای، نه یک امر ساده و اعلانی، بلکه مولفه‌ای بسیار معنادار و بنیادین از راهبرد بایسته ملی است؛ راهبردی که تضمین حقوق اقتصادی و هسته‌ای کشور را در تلاطم‌های امروزین منطقه‌ای و جهانی به دنبال خواهد داشت.