چای سیاه پرمصرف ترین نوشیدنی بعد از آب در جهان است و مدت‌هاست که دو خاصیت چای سیاه یعنی خاصیت آنتی اکسیدانی و تقویت سیستم ایمنی بدن شناخته شده است. اخیراً خاصیت ضدفشارخون و نیز خاصیت کنترل دیابت این فرآورده مورد توجه قرار گرفته است. همه انواع چای از نظر طبیعت گرم و خشک است و از نظر خواص، مقوی روح، فکر، معده و نیروی جنسی سردمزاجان و نعوظ آور است.

 

خاصیت ضددیابتی چای مربوط به پلی ساکاریدهای آن است که موجب تأخیر در جذب گلوکز از روده می‌شوند. این پلی ساکاریدها در چای سبز نیز موجود هستند ولی میزان این پلی ساکاریدها در چای سیاه از بقیه انواع چای بیشتر است. پلی ساکاریدهای چای علاوه بر تأخیر جذب گلوکز در مهار اثر رادیکال‌های آزاد، که در بروز بیماری‌های سرطانی و آرتریت روماتوئید نقش دارند، موثر هستند.

 

در سایت انجمن تحقیقات طب سنتی ایران آمده است: بازکننده گرفتگی‌ها و انسداد و اعتدال دهنده اخلاط و رقیق کننده مواد غلیظه و معرق و مدر است. سردرد را تسکین می‌دهد و عطش کاذب را رفع می‌کند. خوردن انواع چای به صورت بسیار گرم مضر است به خصوص در فصل گرما و برای مزاج‌های گرم و جوانان، اگر بعد از طعام گرم خورده شود مفید است.

 

خوردن چای بعد از طعام سنگین و پرچرب باعث سهولت هضم آن می‌شود. بهترین اصلاح کننده چای برای گرم مزاجان این است که با فوفل و شیرین بخورند، ولی برای سردمزاجان خوردن با مشک، قرنفل، بادیان ختائی، زنجبیل و دارچین توصیه می‌شود.