فریبا نظری در گفت‌وگو با خبرنگار «اجتماعی» خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه زنجان، اظهار کرد: متولد سال 47 هستم و سومین فرزند یک خانواده یازده نفره بودم و روزهای کودکی تا پنج سالگی‌ام را مثل کودکان عادی دیگر زندگی می‌کردم، ولی از این سن کم‌کم علایم آرتیت روماتوئید در من نمایان شد که به صورت مادرزادی به آن مبتلا بودم و مشکل دیگر من استخوان‌سازی بدنم بود که وقتی به قسمتی از بدنم ضربه می‌خورد آن محل شروع به استخوان‌سازی می‌کرد.

وی افزود: با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کردم، ولی همچنان سعی می‌کردم به امورات روزمره‌ام برسم و درسم را می‌خواندم تا اینکه در سن 12 سالگی این بیماری کلاً مرا فلج کرد و همه بدنم از فک به پایین، بی‌حرکت شد که دیگر نه می‌توانستم راه بروم یا بنشینم و شدم یک تکه استخوان خشک و همین امر زمینه افسردگی شدیدی را در من به وجود آورد، به طوری که تا شش سال فقط به دنبال نابود کردن خودم و پایان دادن به این زندگی بودم چون به هیچ عنوان نمی‌توانستم این شرایط را قبول کنم.

این بانوی معلول در خصوص ادامه روند زندگی خود تصریح کرد: در طی مدت درمان که هیچ نتیجه‌ای نمی‌گرفتم پزشکان اعلام کردند که فقط تا شش ماه دیگر زنده هستم و منتظر بودم که این مدت هم تمام شود و از این کالبد خشک و سخت خلاص شوم.

نظری با لبخندی حاکی از رضایت در مرور خاطرات گذشته خود، گفت: در زمانی که یک دختر افسرده 18 ساله و منتظر مرگ بودم از طریق یکی از دوستان با فردی آشنا شدم که امید به زندگی را در من به وجود آورد و یک دوست خوب بود که عشق را وارد زندگیم کرد و به لحاظ روحی و روانی بسیار برمن اثرگذار بود و این جرقه باعث شد فریبایی که هر روز فقط به انتظار آخرین لحظه از زندگیش بود کارهای خودش را به عهده بگیرد و تصمیم گرفتم تحصیلم را که در مقطع دوم راهنمایی نیمه‌کاره مانده بود ادامه دهم.

وی که دارای کارشناسی مشاوره در گرایش حرفه‌آموزی است، خاطرنشان کرد: از زمانی که وارد دانشگاه شدم زندگی مستقل خودم را شروع کردم و در حال حاضر با پرستاری که دارم از عهده امورات مربوط به خودم برمی‌آیم.

مدیر موسسه خیریه پایدار توانمندان فاطمه‌الزهرا(س) ابهر با تاکید بر اینکه باید زمینه حضور معلولان در عرصه‌های مختلف اجتماعی فراهم شود، تاکید کرد: درحال حاضر 19 معلول جسمی حرکتی در این مؤسسه که با حمایت بهزیستی و خیرین فعالیت دارد تحت آموزش‌های مهارتی با توجه به توانایی جسمی و علاقه خود قرار می‌گیرند که تاکنون زمینه اشتغال تعدادی از این افراد فراهم شده است.

نظری گفت: برخی از اعضای مؤسسه معلولین مثل من بودند که خود را پستوی خانه پنهان کرده بودند و تمایلی به حضور در ملاء عام نداشتند ولی با تشویق و ترغیب آن‌ها برای حضور در مؤسسه نه تنها در زمینه‌های مورد علاقه خود کارآفرینی و مشغول به حرفه شده‌اند بلکه زمینه ازدواج 10 نفر از آن‌ها هم فراهم شده است.

این بانوی معلول با تاکید بر این که انتظار خاصی از مردم ندارم جز این که من و افراد مثل من را که معلول هستند باور کنند، گفت: وقتی خداوند ما را این طور خلق کرده و نظر لطفش همراه ماست خلق خدا هم ما را باور داشته باشند و به دور از ترحم و دلسوزی به‌عنوان یک شهروند که به لحاظ توانایی با آنها فاصله داریم درحد توان ما را کمک کنند.

نظری با بیان اینکه به صورت دوره‌ای اقدام به فروش تولیدات دست معلولان این مؤسسه و بازگشت سرمایه به خود تولیدکنندگان مؤسسه را داریم، خاطرنشان کرد: هنوز جایگاه تولیدات معلولان که حاصل ذوق و هنر آن‌هاست در بین عموم مردم جای خاصی ندارد و حتی مسئولین در سطح گسترده با آن آشنا نیستند و حمایت خاصی از آن نمی‌کنند در صورتی که با اندکی حمایت می‌توان دنیای معلولان را هرچه زیباتر کرد.

انتهای پیام