البته در بعضی موارد بد هم نیست و از ویژگی های انسان های ترقی خواه و پیشرو هست که می خواهند برای ارتقای سطح زندگی علمی، اقتصادی و فرهنگی خود تلاش کنند. اما اگر از حد بگذرد و به صورت یک امر رایج در آید خطرناک است. به نظر من در داخل یک کشور که ترکیب جمعیتی به هم می خورد و یک مرتبه می بینیم شهر ها پر و روستاها خالی می شوند به خاطر مسائلی چند است که عمده آن عبارتند از :

1- به لحاظ اقتصادی .چون ارزش پول کشور کم می شود و هزینه ها بالا می رود و حاشیه نشینی در شهر هاباانجام خدمات کاذب رونق پیدا می کند و مهاجرت صورت می گیرد.

۲- به لحاظ فرهنگی.وقتی به عناوین مختلف روستا و روستاییان مورد تمسخر قرار می گیرد و برای خوش آیند شهری ها فیلمهای طنز که حاوی تحقیر و دست کم گرفتن روستاییان است ساخته می شود خود آگاه و ناخود آگاه شهر نشینی و مهاجرت ر ا تقویت کرده ایم.

۳- به لحاظ اجتماعی. وقتی که همه نهاد های اجتماعی و مراکز مهم تصمیم گیری درشهر باشد و دسترسی روستاییان برای انجام ساده ترین کارشان به شهر باشد و تازه پس از هزینه مورد بی مهری قرار گیرند خود عاملی برای مهاجرت می شود.

۴- به لحاظ سیاسی. وقتی قدرت فرمانداران شهر های بزرگ و مراکز استانها درامور مبتلابه خود با فرمانداران و بخشداران متفاوت باشد و آنهادر محدوده کاری خود ضعیف باشند و نتوانند تصمیمات درست خود را اجرا کنند این باعث مهاجرت می شود.

۵- به لحاظ زیست محیطی. مانند زمانی که از مرکز برای مناطق روستایی تصمیم گرفته می شود و بدون توجه به نیازهای بومی روستایی و حتی مشورت با آنان و توجه به آسیب هایی که ممکن است دامن آنها را بگیرد به طرح های به اصطلاح توسعه ای دست می زنند و زندگی را بر آنان سخت می کنند، به ناچار عده ای که تمکن داشته باشند به مراکز بزرگتر مهاجرت می کنند.

۶- اقدامات شهرداری های بزرگ و توجه به زفاه شهر نشینان و آرایش شهر ها به اضافه ایجاد ثروت برای عده ای با تصمیمات خلق الساعه در ساخت و ساز ها جاذبه شهر نشینی را بیشتر می کند. البته خوشبختانه شرایط زندگی در شهر ها و به ویزه شهر های بزرگ آنقدر سخت شده که عده ای علاقمند به بازگشت به مناطق کوچکتر هستند و لی چون به دلایل فوق توجهی به مناطق کوچک تر به طور اصولی نیست در حد آرزو باقی می ماند.این موارد باتغییراتی برای مهاجرت به خارج هم ممکن است اتفاق بیفتد که می افتد.