به گزارش سرویس دینی جام نیوز، خبرگزاری قرآن به نقل از «شبکه صوت العربیة» نوشت: محمد احمد حسین که دکترای خود را در رشته زبان عبری اخذ کرده و اکنون در دانشگاه ملک سعود عربستان به امر تدریس و پژوهش می‌پردازد، با استناد به مطالعات خود بر ترجمه‌های عبری قرآن، دراین باره می‌گوید: آخرین نسخه از ترجمه عبری قرآن کریم به دست «یوری روبین»، استاد دانشگاه تل‌آویو و پژوهشگر زبان عربی و قرآن کریم اوایل سال 2005 میلادی انجام شد. کار این ترجمه پنج سال به طول انجامید و در نهایت توسط دانشگاه تل‌آویو با نظارت کلینبرگ، خاورشناس، مورخ و کارشناس علوم ادیان منتشر شد.

ورود عامدانه تحریفات به ترجمه‌های عبری قرآن

این استاد زبان عبری معتقد است، روبین در اثر خود علاوه بر ترجمه لفظی قرآن، ملاحظات و حاشیه‌هایی را در خصوص تفسیر آیات اضافه کرده که این امر مغالطات زیادی را وارد نص قرآن می‌کند و با این کار خصایص لغوی متن قرآن نادیده گرفته شده و در نهایت تحریفات زیادی وارد معانی آیات می‌شود که کاملا مشخص است، مترجم عامدانه این مفاهیم را وارد ترجمه خود کرده و کینه‌توزانه هدفی ضد دینی را دنبال می‌کرده است.

وی در ادامه اشاره می‌کند: مشکل انتقال ویژگی‌های بلاغی قرآن به یک زبان دیگر، چالش بزرگی در امر ترجمه محسوب می‌شود که این مسئله تحریفاتی را به مفاهیم قرآن می‌افزاید؛ این بحث در زبان عربی با علم معانی شناخته می‌شود و شامل بیان، استفهام، استعاره، کنایه، علم بدیع، مبالغه و ... است.

احمد حسین همچنین با اشاره به تاریخ ترجمه‌های قرآن کریم، عداوت مترجمان را در برابر قرآن و زبانی که این کتاب آسمانی بدان نازل شده، محکوم کرد و گفت: مترجمانی چون «رکندورف» باید به‌خاطر ترجمه‌هایشان از قرآن کریم به زبان عبری از درگاه پروردگار متعال مغفرت مسئلت کنند؛ چراکه وی خلال ترجمه خود سعی کرده است به زبان عبری در برابر زبان عربی اعتبار و برتری ببخشد تا تورات را به قرآن ارجحیت بدهد. وی حتی وانمود می‌کرده که پیامبر(ص) امی نبوده بلکه به دست علمای یهود در خلال سفرهای تجاری خود آموزش دیده است!

استاد احمد حسین می‌افزاید: «اهارون بن شمیش»، دیگر مترجم یهودی قرآن به زبان عبری، نیز در ترجمه خود اتهام قتل حضرت عیسی(ع) به دست یهود را که در آیه «وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِیحَ عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ رَسُولَ اللّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَـکِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُواْ فِیهِ لَفِی شَکٍّ مِّنْهُ...: گفته ایشان که ما مسیح عیسی بن مریم پیامبر خدا را کشتیم و حال آنکه آنان او را نکشتند و مصلوبش نکردند لیکن امر بر آنان مشتبه شد و کسانی که درباره او اختلاف کردند قطعا در مورد آن دچار شک شده‏‌اند ...»(157 سوره مبارکه نساء) به آن اشاره شده، تنها به ترجمه «مَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ» اکتفا نموده و این اتهام را انکار کرده، این در حالی است که وی عبارت «وَوَلَـکِن شُبِّهَ لَهُمْ» در این آیه را نادیده گرفته است، چراکه در این بخش تاکید می‌شود که آن‌ها اشتباه کردند چراکه قصد قتل مسیح و به صلیب کشیدن او را داشته‌اند و این چیزی است که مترجم آن را نادیده گرفته است.

دکتر محمد احمد حسین در ادامه به گاو سرخ‌رنگی که یکی از افسانه‌های یهودی با ساخت معبد خیالی مرتبط می‌داند، اشاره می‌کند و می‌گوید: بن شمیش در ترجمه آیه 69 سوره بقره «قَالَ إِنَّهُ یَقُولُ إِنّهَا بَقَرَةٌ صَفْرَاء فَاقِعٌ..: گفت وی می‌‏فرماید آن ماده گاوی است زرد یک‌دست و خالص» تعبیر قرآنی گاو زردرنگ را که یکی از معجرات حضرت موسی(ع) برای زنده‌کردن مردگان بوده، به گاو سرخ‌رنگ ترجمه کرده است؛ یعنی عمدا خواسته تا بر این افسانه یهودی تاکید داشته باشد و آن‌را با هدفی سیاسی به برپایی معبد خیالی یهود در مسجدالاقصی مرتبط کند.

تأثیر ترجمه‌های عبری قرآن بر شدت اختلافات بین مسلمانان و یهودیان

این پژوهشگر همچنین بعید می‌داند که آثار ترجمه قرآن یهودیان به زبان عبری با هدف تقریب بین ادیان اسلام و یهودیت و پیوند میان مسلمانان و یهودیان انجام شده باشد، لذا می‌گوید: برخی ترجمه‌های قرآن به زبان عبری با حواشی و توضیحاتی در مقدمه و شرح و پیوست‌هایی مغرضانه همراه شده که ممکن است، در شدت عداوت و دشمنی بین یک یهودی و مسلمان تأثیرگذار باشد؛ چنانچه دشمنی‌هایی هم که اکنون میان پیروان این دو دین دیده می‌شود، ناشی از اختلافات سیاسی، فکری و فرهنگی است.

دکتر محمد حسین تأکید می‌کند که ترجمه یکی از کانال‌های مهم ارتباطی با یکدیگر بوده و یک علم فرهنگی و پیشرفته با هدف آگاهی‌بخشی به‌شمار می‌رود؛ ترجمه مجالی است که مترجم قدرت تأثیرگذاری خود را ثابت کند نه اینکه تنها کلامی را از زبانی به زبان دیگر برگرداند. ترجمه گفتمانی است که بر پایه اعتراف دو قطب گفت‌و‌گو به تمدن، فرهنگ و زبان یکدیگر و نیز شناخت اندیشه و فرهنگ و توانمندی‌های زبان مقصد و زبان مادر استوار است. لذا انتقال صحیح، صریح و درست، عدم خدشه‌وارد ساختن به مضمون اصلی و دوری از غرض‌ورزی‌ در کار ترجمه حرف نخست را می‌زند.

ترجمه‌های موجود از قرآن به زبان عبری

گفتنی است، قرآن کریم تاکنون هفت بار به زبان عبری ترجمه شده است که اولین‌بار در قرآن شانزدهم میلادی صورت گرفت. اولین کسی که اقدام به ترجمه قرآن کریم به زبان عبری کرد، شخصی به نام «یعقوب بن یسرائیل هلیفی» است که در ترجمه خود از ترجمه ایتالیایی قرآن که سال 1547 میلادی در ونیز چاپ شده بود، کمک گرفت و ترجمه ایتالیایی قرآن نیز برگرفته از ترجمه انگلیسی آن بود.

همچنین نخستین باری که قرآن به زبان عبری و در قالب کتاب منتشر شد، به سال 1857 میلادی بر می‌گردد که در شهر لایپزیک آلمان چاپ شد؛ این قرآن را «تسفی حایم هیرمن رکندروف» ترجمه کرد.

در سال 1937 نیز پنجمین ترجمه قرآن کریم به زبان عبری در فلسطین انجام شد که یوسف یوئیل رفلین (پدر روبی رفلین، رئیس فعلی کنیست اسرائیل) آن را ترجمه کرد که این ترجمه دقیق‌ترین نوع آن در زبان عبری تلقی می‌شود؛ هرچند زبان عبری آن به زبان تورات نزدیک‌تر بوده، لذا فهم آن برای نسل‌های جدید دشوار است. در ادامه «اهارون بن شیمش» در سال 1971 اقدام به ترجمه جدید قرآن به زبان عبری کرد که آن را ترجمه آزاد تلقی می‌کنند و هفتمین و آخرین چاپ قرآن به زبان عبری هم در سال 2005 توسط یوری روبین، متخصص فرهنگ اسلامی و قرآن کریم انجام شد. وی که در دانشگاه تل‌آویو در زمینه زبان عربی و ادبیات تدریس می‌کند، مجموعه تحقیقاتی درباره اسلام و تفسیر قرآن کریم منتشر کرده است.

روبین گفته در ترجمه خود از قرآن به زبان عبری از شمار زیادی از محققان متخصص در این زمینه کمک گرفته است و آنها ترجمه وی را مورد بازنگری قرار داده و توصیه‌ها و پیشنهادهایی برای تعدیل ترجمه‌اش ارائه کرده‌اند.

وی در مقدمه ترجمه خود می‌گوید، هدفش ترسیم چهره‌ای از قرآن کریم برای یهودیان به همان شکلی که مسلمانان آن را می‌بینند، بوده است؛ لذا علاوه بر ترجمه لفظی قرآن، ملاحظاتی را در خصوص تفسیر آن اضافه کرده است که از تفسیر «ابواللیث سمرقندی»، مفسر قرن دوازدهم میلادی و تفسیر «عبدالرحمن ابوالجوزی» و«البیضاوی»، مفسران قرن سیزدهم میلادی و تفسیر «جلال‌الدین المحلی» و «جلال‌الدین سیوطی»، مفسران قرن شانزدهم میلادی کمک گرفته است.

به گفته وی، تنها تغییری که به خود اجازه داده است، در ترجمه قرآن به زبان عبری انجام دهد، مربوط به اسامی یهودی وارده در قرآن کریم بوده است؛ به این صورت که هرجای قرآن که از حضرت موسی(ع) نامی برده شده، وی موسی را به زبان عبری آن یعنی «موشه» آورده و نام حضرت ابراهیم(ع) را نیز به صورت «ابرام» ترجمه کرده است.