براساس گزارش ساینس الرت، توصیه هشداردهنده کن کالدریا محقق موسسه کارنگی تنها یک مشکل دارد: با روندی که انسان برای سازگاری با منابع تجدید‌پذیر انرژی در پیش گرفته نه تنها تا 30 سال دیگر هیچ اتفاق بزرگی در زمینه متحول‌سازی تولید و مصرف انرژی رخ نخواهد داد،‌ بلکه با سرعت لاکپشت‌گونه انسان در راستای این تحول،‌ به 363 سال زمان نیاز خواهد بود.

اما 363 سال دیگر کار از کار گذشته‌است، دمای زمین بیش از اندازه بالا رفته و یخ‌ها ذوب شده‌اند و تحول دیگر تاثیری نخواهد داشت. این ارزیابی را کالدریا و همکارانش در سال 2003 انجام داده‌اند اما از آن زمان تا به امروز روند تحول و پیشرفت صنعت انرژی به اندازه‌ای کند بوده‌است که به جای افزوده شدن روزانه  1100 مگاوات انرژی پاک به شبکه انرژی جهان، تنها 151 مگاوات انرژی افزوده شده‌است. از این رو کالدرا باری دیگر نسبت به خطری که زمین را تهدید می‌کند هشدار داده‌است.

151 مگاوات برق در روز یعنی تامین برق 125 هزار خانه در روز توسط منابع تجدید‌پذیر، که شاید رقم ناچیزی نباشد،‌اما برای جلوگیری از فاجعه نهایی باید تلاش بیشتری انجام شود.  دلایل واکنش خنثی و کند انسان نسبت به معضل گرمایش جهانی متنوع و گوناگون است. جایگزین کردن شبکه انرژی یک سیاره به طور کامل بسیار پرهزینه و زمان‌بر است و در عین حال چالش‌های فنی و سیاسی را نیز نباید نادیده گرفت.

توقف فوری تولید انرژی از سوخت‌های فسیلی می‌تواند از دیدگاه زیست‌محیطی تاثیر قابل توجهی به جا بگذارد،‌اما از دیدگاهی دیگر باعث بیکاری میلیون‌ها نفر،‌ ورشکستگی شرکت‌های بزرگ و قطع برق در بسیاری از مناطق جهان خواهد شد،‌مکان‌هایی که نه خورشید بر آنها می‌تابد و نه بادی در آنها می‌وزد. به بیانی دیگر،‌تغییر جهت به سمت منابع تجدید‌پذیر به روندی بسیار پیچیده‌ تبدیل شده‌است.

یکی از مشکلات این است که هم‌اکنون نیز برای جلوگیری از بسیاری از عواقب گرمایش جهانی بسیار دیر شده‌است، رویداد‌هایی مانند بالا آمدن سطح آب دریاها،‌ غیرقابل سکونت شدن مناطق مختلف و مهاجرت‌های بزرگ به پدیده‌هایی اجتناب‌ناپذیر تبدیل شده‌اند.

با این‌همه حساس شدن دولت‌های جهان نسبت به موضوع تغییرات اقلیمی و جدی‌گرفتن این معضی می‌تواند امید‌هایی را زنده کند. به نظر می‌رسد تعیین مقررات در استفاده از سوخت‌های فسیلی، تعیین مالیات برای تولید دی‌اکسید‌کربن و تعیین جریمه‌ در ازای استفاده نادرست از انرژی امروزه به تنها راه‌کارهای تاثیرگذار از سوی دولت‌ها برای هدایت جهان به سوی منابع پاک انرژی تبدیل شده‌اند.

شاید فرصت دستیابی به اهداف تعیین شده برای صنعت انرژی تا سال 2050 از دست رفته‌باشد،‌اما برداشتن هر قدمی در مسیر درست می‌تواند تا حدی از فاجعه نهایی که در انتظار زمین است جلوگیری کند. این پیامی است که دانیل شراگ استاد دانشگاه هاروارد نیز با آن موافق است: شاید چشم‌انداز کلی چندان امیدوار کننده نباشد،‌ اما همین انگیزه‌ای است برای دوبرابر کردن تلاش‌ها، نه بهانه‌ای برای متوقف کردن آنها. اگر سال 2050 از دست رفته هنوز سال 2060،‌2070 و 2080 باقی مانده‌اند.