این پایگاه خبری نوشت : آنطور که دومیری گنجی؛ رئیس بنیاد نخبگان مازندران اعلام کرده است این استان مقام دوم کشور از نظر کیفیت و کمیت نخبگان را در اختیار دارد. این خبر همزمان خوشحال کننده و ناراحت کننده است. مایه افتخار ماست که مازندرانی ها در صدر نخبگان کشور قرار دارند و از طرفی دیگر اسباب خجالت است که نتواسته ایم از این ظریفت بسیار بزرگ و ارزشمند استفاده کنیم.



چه تعداد از نخبگان ما جذب حرفه ای شده اند؟ امکانات استان تا چه حد پاسخگوی آنهاست و ارتباط آنها با مسئولان چگونه است؟ پاسخ به این سوالات اصلا سخت نیست و تقریبا همه می دانیم که وضع خراب خراب است.



این خبر حکم پاشیدن نمک بر زخم های تازه ما را دارد و یادآور بی توجهی به منابع ویژه انسانی در مازندران است.



کافی است نگاهی به تعداد نخبگان خارج شده از کشور که مازندرانی هستند بیاندازید تا به عمق فاجعه پی ببرید، سال گذشته بود که دکتر عیسی نیا؛ نماینده وزارت خارجه در مازندران از خروج گسترده نخبگان مازندرانی از کشور سخن گفت و خواستار توجه بیشتر به آنها شد.



همچنین آمارهای غیررسمی نشان می دهد که بیش از 60 درصد نخبگان مازندرانی پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه این استان را به مقصد پایتخت یا کلانشهرهایی نظیر اصفهان، مشهد و تبریز ترک می کنند زیرا کسی در مازندران به آنها اهمیت نمی دهد.



گرچه بنیاد ملی نخبگان در مازندران سعی کرده است سامانی به وضعیت بغرنج این افراد اثرگذار بدهد، اما کمبود اعتبارات، نبود حمایت های کافی و تعدد دستگاه های اجرایی کار را برای آنها بسیار دشوار کرده است.



متاسفانه طرح های مختلف علمی و فنی مازندران بدون در نظر گرفتن شرایط خاص به نام هایی تکراری سپرده می شود و کمترین نقدینگی به سمت کارآفرینان نخبه مازندرانی سرازیر می گردد.



نمونه بارز بی توجهی و کمبود امکانات در این زمینه؛ وضعیت فعلی پارک علم و فناوری مازندران است که می تواند به عنوان یکی از مراکز اصلی عملگرایی در حوزه نخبگان عمل کند. همچنین بودجه اندک پژوهشی دانشگاه ها و مراکز علمی استان نیز موید ناتوانی های استان برای نگاه داشتن نخبگانش است!



اگر آماری از شاغلان دستگاه های اجرایی مازندران گرفته شود بی شک کمتر از 5 درصد آنها را نخبگان تشکیل می دهند و حتی در استانداری مازندران نیز دستیار یا مشاوری ویژه برای این گروه تعریف نشده است. حال آنکه بر اساس تحقیقات علمی همچنان نیروی انسانی اصلی ترین عامل در رشد اقتصادی و افزایش سطح رفاه در یک جامعه است.



تعداد بالای نخبگان مازندران فرصتی است که هر روز دارد از دست می رود و اگر وضعیت به همین روال ادامه پیدا کند باید منتظر کاهش کمی و کیفی نخبگان استان بود، زیرا اینجا هیچ امیدی برای ادامه کار وجود ندارد.



شایسته است که همه دستگاه های اجرایی استان در برنامه ای مدون این افراد را به کار گیرند و دانشگاه ها و مراکز پژوهشی مازندران جایگاهی ویژه برای نخبگان مازندرانی تعریف کنند تا آنها نیازمند جلای وطن یا ترک استانشان نباشند.



از طرفی دیگر توجه به دانش آموزان نخبه در آموزش و پرورش و شناسایی آنها می تواند زمینه را برای برنامه ریزی درست و بلندمدت فراهم آورد. در شرایط فعلی بزرگ ترین کار این است که استانداری مازندران زمینه را برای استفاده بهینه آنها در استان فراهم آورد و دستگاه های اجرایی مازندران را ملزم به استفاده از آنها در طرح های تحقیقاتی و فنی نماید.



نهادهایی چون شرکت های تابعه وزارت نیرو،جهاد کشاورزی، صنعت، معدن و تجارت و آموزش عالی و پزشکی از جمله مکان هایی هستند که می توانند نخبگان استان را به خود جذب کنند.



شهرداری های مازندران نیز نباید از وجود این افراد در شهرهای خود غافل شوند و بهتر است فراخور تخصص این افراد برای توسعه شهری از آنها کمک هایی ویژه بگیرند.



فراموش نکنیم که آنها بیش و پیش از هرچیز نیازمند توجه هستند و شور خدمت در این جوانان موج می زند. پس برای شادابی و پیشرفت استان مازندران باید از فرصت حضور اینهمه نخبه که ما را در رده دوم کشور قرار داده اند استفاده کرد!ک/1



621/608