به گزارش سرویس دینی جام نیـوز، امام صادق(ع) فرمود: و چون از مضیق رحم به وسعتگاه جهان در آمد و به نوع دیگر از غذا محتاج شد، مدبر حقیقی همان خون کثیف را که در رحم غذای او بود، به شیر لطیف مبدل گرداند، و کسوت گلگون خون را از او کنده لباس سفید لبن را بر او می‌پوشاند، و مزه و رنگ و صفاتش متبدل می‌شود زیرا که در این حالت این غذا از برای بدن او غذای سابق موافق‌تر است و در همان ساعت که به این نوع از غذا محتاج می‌شود به حکم حکیم قدیر غذای شیر برای او مهیّاست، و به الهام الهی زبان بیرون می‌آورد و لب‌ها را می‌جنباند و طالب غذا می‌شود، و در آن وقت دو پستان مادر برای او مانند دو مشک کوچک آویخته که هر وقت که طالب غذا کند برای او مهیا باشد، پس مادام که بدنش تر و نازک و امعایش(1) باریک و اعضایش نرم و لطیف است و تاب غذاهای غلیظ ندارد به این شیر اغتذا(2) می‌نماید.

و چون نشو و نماکرد و بزرگتر و قویتر شد و محتاج شد به غذایی که در آن صلابتی باشد تا بدنش محکم شود و اعضایش قوّت گیرد، می‌رویاند از برای او آسیاهای خرد کننده از دندان‌های تیز که بخاید غذاهای صلب را و نرم کند که آسان باشد بر او فرود بردن آنها، و بر این احوال نمو می‌کند تا به حدّ بلوغ می‌رسد.

1-رود‌ها

2-تغذیه

کتاب دانستنیهای شگفت انگیز خلقت – ص 21

ترجمه علامه مجلسی