به گزارش پارسینه، دره شمخال یا بهشت خراسان با شیبی ملایم از روستایی با همین نام شروع می شود. چشمه سارهای متعدد، آبشارهای زیبا، درختان سر به فلک کشیده ، جریان آب زلال ، دیواره های عظیم و پر صلابت صخره ای (به ارتفاع ۲۰۰ متر) تنها بخشی از جذابیتهای دره است .

دالانها، حمامها و غارگونه ها بسیار اند و وصف ناپذیر . خنکای دره، نوای گوشنواز آب و نسیم دل انگیز، روح را می نوازد؛ دره از درون پارک ملی تندوره به پیش می رود و بعد از حدود ۱۲ کیلومتر دو آب سرد شمخال و کمی گرمتر دره دیگری با نام دره دُر بادام به هم می رسند. از اینجا به بعد دره کمی باز می شود و رود دورنگر شکل می گیرد. 

رود درونگر با حجم آب زیاد به سمت روستای محمدتقی بیگ و شهرستان درگز سرازیر می شود بعد از شش هفت ساعت گذر در این تنگه خسته نمیشوید بلکه مبهوت همه آن زیبایی هایی که پشت سر جا گذاشته اید. 

دره پایان می یابد و که به ناگاه دشتی وسیع را نظاره گر خواهید بود. رودی که در مسیر می بینید  به باغهای میوه ، یونجه زارها و شالیزارها را در این منطقه  است را سیراب می کند. راز استقبال گرم از دره نوردان را باید در این گشاده دستی طبیعت جستجو کرد