به گزارش جهان به نقل از ابنا، مسؤولان مسجد الحرام در مکه، برای جلوگیری از تبرک و لمس پرده کعبه از سوی حجاج و زائران، پایین این پرده را به مقدار ۳ متر بالا بردند!



کارگران این مسجد با حضور شبانه در حرم، اقدام به بالا بردن پرده کعبه شریف نمودند.





پس از بالا بردن پرده، زیر آن با پارچه پنبه ای سفیدی به عرض ۲.۵ و طول ۴۷ متر پوشانده شد تا دست طواف کنندگان به پرده کعبه نرسد.



« محمد بن عبدالله باجوده» مدیر کارگاه ویژه دوخت پرده کعبه پیش از این گفته بود: این تدبیر برای جلوگیری از دست کشیدن افراد به پرده صورت می گیرد، زیرا بسیاری از حجاج در جریان مراسم طواف، اقدام به لمس کردن پرده کعبه می کنند. برخی از اعتقادات غلط در نزد حجاج و عمره گزاران آنان را به پاره کرده بخش هایی از پرده کعبه وا می دارد و از بخش های پاره شده به عنوان تبرک استفاده می کنند، به همین دلیل سه متر از بخش پایینی کعبه به بالا برده می شود.





همچنین پیش از این یک فیلم کوتاه موبایلی از جدا کردن نخ پرده کعبه توسط تعدادی از حجاج پخش شد که با واکنش علمای وهابی مواجه شد و بهانه را برای محدودیت های بیشتر به مسؤولان سعودی داد.





آیا تبرّک جستن به پرده کعبه و اشیاء مقدس شرک است؟



«تبرک» به معنی مبارک شدن و برکت پیدا کردن است و پیروان ادیان گوناگون ـــ از جمله اسلام ــ همواره این سن را انجام می دادند؛ تا اینکه فرقه وهابیت ساخته شد و بر خلاف نظر و عمل همه مسلمانن این کار را شرک دانست.



برخی از دلایل غلط بودن این بدعت وهابیون به شرح زیر است:



۱. تبرک، منشأ و مبداء و ریشه قرآنی دارد. زمانی که حضرت یعقوب(ع) از اندوه فراق فرزندش یوسف(ع) نابینا شد، به تصریح قرآن کریم، لباس یوسف را بر چشم خود نهاد و بینایی خود را باز یافت؛ «فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلی وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَکمْ إِنِّی أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ» یعنی: «پس چون مژده رسان آمد، آن پیراهن را بر چهره او انداخت؛ پس بینا گردید. گفت: آیا به شما نگفتم که بی‏ شک من از (عنایت) خدا چیزهایی می ‏دانم که شما نمی‏دانید؟» (سوره یوسف، آیه ۹۶). انجام این عمل به وسیله یک پیامبر(ع) و نقل این داستان توسط قرآن و عدم رد آن، نشان دهنده تأیید آن می‏باشد.



۲. بنا بر آیات قرآن کریم و مجموعه نقل‌های تفاسیر اسلامی، حضرت موسی(ع) الواح تورات و پاره‌ای از آثار نبوت خویش را در تابوتی نهاد و پس از خود آن را به حضرت یوشع(ع) سپرد. این تابوت ــ که به "تابوت عهد" معروف شد ــ در میان بنی‌اسرائیل محترم و مقدس بود و آن را ــ که نماد حمایت و حضور خداوند در میان ایشان بود ــ همه جا با خود می‌بردند و بدین وسیله در جنگ‌ها و سایر امور مهم خود پیروز می‌شدند. این صندوق بعدها به دست عمالقه، دشمنان بنی‌اسرائیل، افتاد و از آن پس تا مدت‌ها بنی‌اسرائیل با خواری و شکست روبرو بودند تا آن‌که بار دیگر در ماجرای انتخاب «طالوت» به سرداری و امارت بنی‌اسرائیل، این صندوق به گونه‌ای معجزه‌آسا به ایشان برگردانده و موجب برکت ایشان شد.



۳. در تاریخ نبی مکرم(‏ص) نیز چنین چیزی مکرراً اتفاق افتاده است. معروف ترین مورد اینکه وقتی «جناب فاطمه بنت اسد» همسر حضرت ابوطالب(ع) سرپرست پیامبر(ص) و مادر حضرت علی(ع) از دنیا رفت، پیامبر(ص) قبای خود را کفن فاطمه بنت اسد قرار داد و مدتی نیز در قبر او خوابید؛ تا به برکت این عمل، فاطمه بنت اسد از سختی شب اول قبر در امان باشد.



۴. اصحاب پیامبر(ص) نیز این کار را می کردند و آن را شرک نمی دانستند. بر اساس روایات معتبر نزد شیعه و سنی، اصحاب پیامبر اکرم(‏ص) هنگام وضو گرفتن ایشان، هجوم می ‏آوردند تا قطره ه‏ای آب وضوی او را به عنوان تبرّک، برگیرند؛ به گونه ‏ای که نمی ‏گذاشتند قطره‏ ای از آب وضوی پیامبر(ص) بر زمین بریزد. حتی اگر به کسی قطره ای نمی ‏رسید، از رطوبت دست دیگری استفاده می ‏کرد. (صحیح بخاری، ج ۱، ص ۳۳ و ج ۷، ص ۵۰؛ مسند احمد، ج ۴، ص ۳۲۹ و ۳۳۰)



۵. سیره اصحاب، تبرّک جستن به ظرف غذای پیامبر(ص) و چاه‏ هایی بود که آن حضرت از آنها آب نوشیده بود. این برک چه در زمان حیات او و چه بعد از رحلت وی وجود و ادامه داشت. (صحیح بخاری، ج ۳، ص ۳۵؛ المغازی؛ فضائل اصحاب النبی، باب مناقب علی بن ابیطالب؛ صحیح مسلم، کتاب الجهاد السیر، ح ۱۳۲؛ صحیح مسلم، کتاب الحج، ح ۳۲۳ و ۳۲۶؛ مسند احمد، ج ۵، ص ۶۸)



۶. اگر تبرّک جستن به لبتس، قطرات آب یا ظرف غذای پیامبر(ص) شرک و حرام و خرافات بود، وظیفه آن حضرت، نهی و بازداشتن اصحاب از این عمل بود؛ چنانکه‏ در مورد تصور مردم هنگام فوت ابراهیم، فرزند آن حضرت درباره ارتباط خورشید گرفتگی با غم پیامبر(ص)، وی بر فراز منبر، مردم را از این خرافه‏ نهی فرمود؛ زیرا اصولاً مبارزه با شرک و خرافه ‏پرستی، جزء اصلی‏ترین وظایف پیامبران بوده است.



۷. هم اکنون که هر ساله پرده کعبه تعویض می ‏شود، دولتمردان سعودی پرده سال قبل را قطعه قطعه می ‏کنند و با تشریفات خاص به عنوان احترام، به رؤسای کشورها و سفرای آنان هدیه می ‏دهند. آیا معنای این عمل، چیزی غیر از تبرّک است که خود وهابیون آن قدر از آن نهی می‏کنند؟



بنابراین بر اساس داوری وهابیان - که صرف بوسیدن و تبرک جستن به آثار اولیای الهی شرک و حرام است - پیامبر اکرم و اصحابش و نیز یعقوب نبی و همه انسان‏ها و حتی خودشان ــ نعوذ بالله ـــ مرتکب شرک و حرام شده ‏اند!



شرک چیست؟



شرک آن است که انسان برای افراد یا اجسام، مقام و ارزشی مستقل در برابر خداوند قائل باشد و آنان را مستقل از خدا دارای اثر بداند. بنابراین، اصل تبرک، جایز است؛ ولی باید توجه داشت که اشیای متبرک شده، هیچ اختیاری از خود ندارند و هیچ مشکلی را به خودی خود نمی ‏توانند از انسان برطرف کنند. حتی حفظ خود افراد مقدس ــ چه رسد به پرده کعبه و پارچه ها و ضریح ائمه اطهار(ع) ــ بستگی تام به خداوند دارد.



البته برای برای حاجی مکه و زائر پبامبر(ص) و امام معصوم‏(ع)، سنگ و چوب و پارچه، ارزشی ندارد. لمس کردن پرده کعبه و بوسیدن ضریح و در حرم، از آن جهت است که منسوب به محبوب است. بنابراین، بوسیدن و تبرک جستن، بدون اعتقاد به الوهیت، ربوبیت و فاعلیت مستقل، شرک نیست و سنت پیامبران و مؤمنان نیز بوده است.