حجت الاسلام و المسلمین سید مهدی ذاکری در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با بیان این مطلب، اظهار کرد: یکی دیگر از ویژگی‌های دعای ابوحمزه ثمالی طولانی بودن آن است و در فرهنگ شیعه دعاهای بسیار متنوعی به لحاظ کمی و کیفی وجود دارد که مردم می‌توانند به خواست و انتخاب خود، یکی از این مناجات و دعاها را قرائت کنند.
وی ادامه داد: تنوع در دعا، نماز، عبادت و مناجات به لحاظ کمی و کیفی یک حسن است و هر فرد متناسب با حس و حالی که دارد، یکی از این دعاها را انتخاب می‌کند که باعث نزدیکی به خدا و درک بیشتر مضامین دعا می‌شود.
این استاد حوزه علمیه با بیان اینکه دعای ابوحمزه ثمالی بسیار پرحجم و البته پرمغز و همان طور که عنوان شد معادل دو جزء قرآن است، عنوان کرد: شخصی به نام ابوحمزه راوی مناجات امام سجاد(ع) بود. او می‌گوید «آن حضرت همیشه در سحر ماه‌های رمضان این مناجات را قرائت می‌کردند که به دعای سحر امام سجاد(ع) نیز معروف است.
ذاکری تصریح کرد: محتوای این دعا ارتباط میان بنده و خلق خود، یعنی آن تعریف بنده به عنوان نهایت کوچکی و فقر در مقابل بی‌نهایت عظمت و بزرگی خدا که در تمامی فرازها این حس نیاز و وابستگی به خالق در بخش بخش‌های مختلف دعای ابوحزه ثمالی احساس می‌شود.
وی در خصوص قسمتی از فرازهای دعای ابوحمزه ثمالی عنوان کرد: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ إِیمَاناً لا أَجَلَ لَهُ دُونَ لِقَائِکَ أَحْیِنِی مَا أَحْیَیْتَنِی عَلَیْهِ وَ تَوَفَّنِی إِذَا تَوَفَّیْتَنِی عَلَیْهِ وَ ابْعَثْنِی إِذَا بَعَثْتَنِی عَلَیْهِ وَ أَبْرِئْ قَلْبِی مِنَ الرِّیَاءِ وَ الشَّکِّ وَ السُّمْعَةِ فِی دِینِکَ حَتَّی یَکُونَ عَمَلِی خَالِصاً لَکَ. خدایا ایمانی از تو درخواست می کنم، که پایانی جز دیدار تو نداشته باشد، بر آن ایمان پایدارم بدار تا زنده‌ام می داری و بر آن بمیران زمانی که مرا می میرانی، و بر آن برانگیز، هنگامی که مرا برمی انگیزی، و دلم را از ریا و شک و شهرت خواهی در دینت پاک فرما، تا عملم برای تو خالص باشد».
این استاد حوزه علمیه خاطر نشان کرد: بسیاری از مشکلاتی که مردم گریبان آن هستند، عدم رضایت به وضعیت موجود است و به دلیل این عدم رضایت دست به کارهای ناشایست می‌زنند. اما اگر انسان به آنچه که خدا برای او مقدر داشته قانع باشد قطعا زندگی بهتری برای او رقم خواهد خورد.
این کارشناس مذهبی اظهار کرد: امام سجاد(ع) پس از پایان این دعا و مناجات از خداوند می‌خواهد که «در قلب من ایمان و یقین را وارد کن تا نسبت به آنچه که به من عطا کرده‌ای راضی باشم» و باید به این نکته توجه کرد که اگر افرادی مانند ابوحمزه، کمیل، جعفربن طیار و سایر راویان احادیث و مناجات‌ها نبودند، به‌طور قطع چگونه می‌توانستیم با خداوند صحبت کنیم و به عظمت خداوند پی ببریم.
ابوحمزه ثمالی یک انسان عالم و دانشمند بود
این استاد حوزه علمیه عنوان کرد: ابوحمزه دارای علم، دانش، فقه و تفسیر و نیز بسیار اهل کمالات و معنویات بود. تالیفاتی از او به یادگار مانده که بخشی از آن‌ها در دسترس نیست و تنها نام آن‌ها باقی مانده است.
وی افزود: با عنایت و کرامتی که خدا به ابوحمزه عطا کرده بود، افراد مختلف به ایشان مراجعه و هر بیماری و مشکلی که داشتند مطرح می‌کردند و ابوحمزه به دلیل کرامتی که داشت؛ افراد را شفا می‌داد، مقام ابوحمزه به قدری بالاست که امام رضا(ع) می‌فرمایند «ابوحمزه در زمان خودش مانند لقمان حکیم بود و به چهار نفر از اهل بیت افرادی مانند امام سجاد(ع)، امام باقر(ع)، امام صادق(ع) و نیز امام موسی کاظم(ع) خدمت می‌کرد» و فردی که در محضر چهار امام بزرگ شیعه حضور داشته باشد قطعا از مقام بالایی برخوردار است.
انتهای پیام
