نکته اینجا است که با دیدن کلیپی در فضای مجازی همه متاثر شدند اما موضوع مناسب سازی مسئله‌ی این جانباز و امروز نیست.یکی از مهمترین موانعی که در مسیر حضور معلولان در جامعه اختلال جدی ایجاد می‌کند، نامناسب بودن معابر شهری برای تردد است، مشکلی که از دیرباز در همه نقاط کشور از جمله مازندران وجود داشته و با وجود مصوبات قانونی همچنان لاینحل باقی مانده است.
مناسب‌سازی محیط برای افراد دارای معلولیت، اصلاح محیط و تدارک تجهیزات مورد نیاز این افراد است به گونه‌ای که افراد دارای معلولیت قادر باشند آزادانه و بدون احساس خطر از محیط پیرامون خود، اعم از اماکن عمومی، معابر و محیط شهری استفاده کرده و از تسهیلات و خدمات محیطی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی با حفظ استقلال فردی بهره‌مند شوند
اگر جانباز یا فرد معلولی از اتوبان بخواهد رد شود از کدام پل عابر پیاده می تواند استفاده کند. پل‌های عابری که بیشتر مصرف تابلوهای تبلیغاتی دارد تا گذر عابران که افراد سالم هم به ندرت از آنها استفاده می کنند، بماند که هیچ بستری برای گذر افراد معلول از اتوبان‌ها و استفاده از پل‌ها ی عابر پیاده تعریف نشده است.
در استان مازندران بیش از ۶۶ هزار معلول یا توانخواه شناسایی شده اند، بخش زیادی از افراد این جامعه متاسفانه به دلیل بی توجهی به مناسب‌سازی از بسیاری خدمات محروم هستند. این افراد نه تنها در بخش های اداری بلکه بر حوزه اجتماعی و عمومی مانند تردد عادی درسطح شهر نیز مشکل جدی دارند.
اهداف کلی مناسب‌سازی شهری
طالبعلی پورشریعه روانشانس بالینی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره هدف کلی از مناسب‌سازی محیط شهری، اظهار کرد: دستیابی افراد دارای معلولیت به استقلال نسبی و به عبارتی تساوی فرصت‌ها، عدالت اجتماعی و پیوستن تمامی این افراد به جامعه و ایجاد اجتماعی بدون مانع است.
وی افزود: رفع موانع برای افراد دارای معلولیت نتایج درخور اهمیت فراوانی را نظیر حضور در اجتماع و فعالیت‌های اجتماعی، کسب مهارت‌های مختلف، کاهش اثرات معلولیت، خودشکوفایی، استقلال فردی و… برای این افراد در پی خواهد داشت اما این‌که این تعاریف در کشور یا شهر ما تا چه اندازه مصداق دارد یا بدان اهمیت داده می‌شود، سوالی است که سعی می‌شود بدان پاسخ داده شود.
این روانشناس بالینی گفت: لازم است بدانیم مناسب‌سازی فضای شهری فقط مختص افراد دارای معلولیت جسمی و حرکتی نیست و حتی افراد نابینا و ناشنوا و افراد کم توان ذهنی نیز باید با علایم مخصوص در خیابان‌ها راهنمایی شوند. این مسأله طیف وسیعی از افراد جامعه نظیر سالمندان، کودکان و زنان باردار، افرادی که اضافه وزن دارند و به طور کلی تمامی افراد کم توان یا ناتوان را در بر می‌گیرد که در اینجا به طور سنتی برای همه این افراد، از اصطلاح "افراد دارای معلولیت" استفاده می‌شود، در واقع مناسب‌سازی مختص (افراد با نیازهای ویژه) است.
پورشریعه افزود: یکسان‌سازی فرصت‌ها فرآیندی است که طی آن سیستم‌های عمومی جامعه از جمله حمل و نقل، خدمات بهداشتی و اجتماعی، فرصت‌های آموزشی و اشتغال و برخورداری از امکانات رفاهی، فرهنگی و اجتماعی برای تمامی افراد قابل دستیابی و استفاده می‌شود. بدین ترتیب می‌توان گفت که با حذف و رفع موانع، امکان دستیابی این افراد به کیفیتی از زندگی که معادل و برابر با دیگران باشد، مقدور می‌شود؛ به عنوان مثال طراحی صحیح پیاده‌روها می‌تواند تأثیر بسزایی بر افزایش کاربری، ایمنی و دسترسی عابران پیاده، به خصوص افراد کم‌توان و ناتوان، داشته باشد. از جمله معیارهایی که در طراحی صحیح پیاده‌روهای ویژه افراد کم‌توان یا ناتوان باید بدان توجه کرد، می‌توان به مواردی نظیر برخورداری پیاده‌رو از شیب مناسب، هم‌سطح و هموار بودن، لغزنده نبودن، عرض کافی و کف‌سازی مناسب پیاده رو و… اشاره کرد چرا که اگر پیاده‌رو هم‌سطح و هموار نباشد، چرخ‌های‌های وسایلی چون ویلچر، کالسکه بچه و زنبیل خریدی که جزو وسایل کمکی افراد کم‌توان یا سالمند یا باردار به حساب می‌آیند، به درستی نمی‌چرخد.
تا رسیدن به فاصله مطلوب راه زیادی است
وی خاطرنشان کرد: در شهرستان ساری اقدامات بسیار خوبی انجام شده و یا در حال انجام است، مدیران شهری مصوبات نسبتاً مطلوبی در این زمینه داشته‌اند و شهردار ساری نیز بارها تأکید داشتند تا در معابر و مبلمان شهری اقدامات استانداردی صورت گیرد و می‌توان به جرأت گفت شهرداری ساری در استان مازندران در این زمینه پیشرو بوده و با بهزیستی همکاری خوبی داشته اما تا رسیدن به حداقل استانداردهای اولیه برای مناسب‌سازی فاصله بسیاری داریم و می‌بایست همکاری نهادهای مطالبه‌گر و اجرایی بیشتر شود، قطعاً نقش شهرداری در این زمینه بسیار پررنگ است.
مدیرعامل پیشین جامعه معلولین مازندران، اظهار کرد: با توجه به آیین‌نامه اجرایی ماده ۲ و ۴ قانون حمایت از حقوق معلولین، میزان همکاری شهرداری در استاندارد سازی فضای شهری
در شهرداری خواست بیشتری نسبت به سال‌های قبل وجود دارد. برای مثال در ساخت بوستان‌ها و پارک‌های ساخته شده در محلات ساری توجه نسبتاً مطلوبی به مسأله تردد افراد با نیازهای ویژه شده است. امیدوارم شهرداری ساری در زمینه صدور مجوزها و پایان‌کار نهادها و معابر و.... طبق قانون جامع حمایت از معلولین عمل کند و با متخلفین برخورد نماید. اگر نظارت و هشدار لازم به صورت یک دغدغه در همگان وجود داشته باشد قطعاً زودتر به هدف خواهیم رسید.
انتهای پیام
