اولش مرا به اتهام سرقت به زندان بردند بعد هم در آنجا با کسی درگیر شدم و گفتند تو او را کشته ای و این باربه اتهام قتل بازداشت شدم.

یعنی در زندان بودی و قرار تشدید شد؟

بله همین اتفاق افتاد. قبول دارم که عصبی بودم اما اصلا نمی خواستم کسی را بکشم اتفاقی این طوری شد.

مقتول چرا در زندان بود؟

در بندی که ما بودیم، جرم همه سرقت بود. کامی هم سرقت کرده بود دقیقا نمی دانم چه نوع سرقتی. باورتان نمی شود خیلی باهم رفیق بودیم نان و نمک هم را خورده بودیم.

چرا دعوا کردی؟

همسرم داشت از من جدا می شد و بچه هایم را با خودش برده بود و من سر این مسائل اعصابم به هم ریخته بود و خیلی درگیری داشتم. رفتم دم باجه تلفن تا به زن و بچه ام زنگی بزنم و ببینم چه اتفاقی افتاده است. یکدفعه کامی آمد. گفت قطع کن. چرا اینقدر حرف می زنی؟ من هم گفتم باشد تمامش می کنم. حرفم که تمام شد، گوشی را گذاشتم و نشستم کف زمین. همین طوری داشتم به سرنوشت خودم فکر می کردم که فحشی داد.

چون فحش داد، با او دعوا کردی؟

نه به همین سادگی نبود. پس از این که فحش داد؛ گفتم این طوری راحت شدی؟حالا برو. گفت کجا بروم چه می گویی؟ دوباره فحش داد و یک مشت زد. باز گفتم حالا برو.

یعنی وقتی که او فحش می داد و تو را می زد فقط به او می گفتی برو؟

رفیقم بود نمی توانستم او را بزنم. خلاصه این که عصبی ام کرد. من هم او را زدم و بعد هم زندانیان دخالت کردند و همه چیز تمام شد.

درباره قتل توضیح بده؟

من یک قلاب داشتم که با آن کفش و اینجورچیزها می بافتم. آن قلاب در جیبم بود و برای این که کامی را دور کنم، قلابم را به سمتش گرفتم و گفتم دست بردارد و بعد هم دیگران دخالت کردند و تمام شد.

آن طور که گفته شده تو چیزی شبیه به دشنه دست ساز داشتی ضمن این که آن را چند بار به سمت مقتول پرت کردی و ضرباتی را به قسمت های حساس بدنش زدی.

من دشنه نداشتم همان قلاب دست ساز بود برای این که وقتم را پر کنم، آن را درست کردم. یک ضربه هم بیشتر به کتفش نزدم اگر ضربه دیگری بر بدنش وارد شده اصلا متوجه نشدم. ما باهم دوست و هم سفره بودیم اصلا نمی خواستم به او آسیبی برسد.

کی متوجه شدی کامی فوت شده است؟

چند دقیقه بعد از این حادثه به سلولم رفتم. گفتند کامی رفته زخمش را پانسمان کند. فردایش هم گفتند مرده است. گفتم چرا؟ گفتند تو زدی. این طوری بود که فهمیدم او فوت شده است اصلا ضربه کشنده نبود نمی دانم او به چه دلیلی فوت شد.

در مورد پرونده خودت بگو، چه سرقت کرده بودی و چرا؟

قدیم ها راننده بودم، پول خوبی در می آوردم کم کم معتاد شدم و کار و زندگی ام از هم پاشید. کلا شرایط بدی شده بود یک روز دیدم ماشینی کنار خیابان است و با روش هایی که بلد بودم، در آن را باز کردم و سوار شدم خلاصه این که دستگیرم کردند و پنج سال به من حبس دادند.

آن سرقت ارزش پنج سال حبس را داشت؟

چه بگویم؟ کار بدی کردم. و زندانی شدم. با خودم گفتم در این مدت حبس، سعی می کنم درست زندگی کنم، بلکه توبه کنم و خدا هم کمکم کند اما اوضاع خراب تر شد. آن روز هم اگر موضوع زن و بچه ام نبود، این طوری به هم نمی ریختم و وضعم بد نمی شد.

حالا زن و بچه ات چه می کنند؟

آنها بدبخت تر از من شده اند. پسرم جایی نداشت بماند. به همین دلیل خیلی ناراحت بودم. خودم کردم که لعنت بر خودم باد. حالا بچه ها پیش مادرشان هستند. گاهی با بچه هایم صحبت می کنم دخترم مرتب قربان صدقه می رود اما پسرم ناراحت است و می گوید چرا کاری کردی که زندگی مان نابود شود. نوجوان است بچه حق دارد من با او، خواهر و مادرش بد کردم.

آنها کجا زندگی می کنند؟

بعد از این حادثه زنم به خانه پدرش در شهرستان رفت و بچه ها را هم با خودش برد. چون نمی دانم چه سرنوشتی در انتظارم است، نمی توانم به آنها فشار بیاورم. من خودم باعث شدم تا زندگی ام این طور خراب شود و آن بیچاره ها را هم اسیر بدبختی های خودم کردم. امیدوارم خدا بچه هایم را به هدایت کند و آنها راه مرا نروند که این راه آخرش نابودی است.

در دادگاه خیلی گریه کردی، چرا؟

برای این که کامی رفیقم بود. یار روزهای تنهایی من بود. خیلی باهم درد دل می کردیم خدا رحمتش کند. واقعا آدم خوبی بود. آن روز هم نمی دانم چرا اینقدر ناراحت شد، هیچ وقت این طور با من رفتار نمی کرد بخصوص وقتی می دید ناراحت هستم و مساله خانواده درمیان است. جوانی کرد و من هم نتوانستم خودم را کنترل کنم.

شاهدانی که در بند بودند، گفتند تو بعد از این که نزدیک باجه تلفن با مقتول درگیر شدی، به سلولت رفتی و دشنه یا همان چیزی که تو می گویی قلاب بود را برداشتی و با خودت به باجه بردی و آنجا دوباره با مقتول درگیر شدی اما حالا چیز دیگری تعریف می کنی.

نه این طوری نبود آن قلاب وسیله کارم بود. من همیشه از آن استفاده می کردم و در جیبم بود. اشتباه گفته اند. درگیری یک بار اتفاق افتاد و من بعد از این که ضربه را زدم، به سمت سلول رفتم و دراز کشیدم اتفاقا آن قدر حالم بد بود که متوجه نبودن کامی نشدم، چند دقیقه ای که گذشت پرسیدم کجاست ؟بچه ها گفتند رفته زخمش را پانسمان کند. اصلا کسی باورش نمی شد آن ضربه باعث مرگ کامی شود منتظر بودم برگردد تا از او عذرخواهی کنم و از دلش درآورم که فردایش به من گفتند باید به اتهام قتل بازجویی شوم.

بعد از این حادثه از بند سرقتی ها رفتی؟

بله بعد از چند جلسه بازجویی مرا به بند قاتلان بردند. در صورتی که من واقعا قصدم این نبود کسی را بکشم. خیلی ناراحت هستم و واقعا پشیمانم. اصلا باورم نمی شود در بند قاتلان هستم. من خلاف سنگینم سرقت بود اصلا به قتل فکر نمی کردم. سرقت هایی هم که می کردم، همگی وقتی بود که صاحب مال آنجا نبود. این طوری از درگیری دوری می کردم. اگر می دانستم یک قلاب می تواند باعث مرگ آدمی شود، اصلا آن را پیش خودم نگه نمی داشتم.

سعی کردی رضایت اولیای دم را بگیری؟

اصلا راضی نمی شوند بخصوص مادر مقتول که خیلی ناراحت است. خجالت هم می کشم حرفی بزنم خداوکیلی رویم نمی شود حتی طلب بخشش کنم.

اگر اولیای دم قبول کنند دیه بگیرند، حاضری پرداخت کنی؟

اگر قبول کنند هرچه دارم و ندارم به پایشان می ریزم. یک چیزهایی دارم که قابلشان را ندارد و در برابر ضربه ای که خورده اند، چیزی نیست اما مهم تر از آن اشک های مادر کامی است. وقتی او را گریان دیدم، پا به پایش در دادگاه گریه کردم و شرمنده اش شدم. امیدوارم حلالم کند کامی جوان خوبی بود منتها مثل هر جوان دیگری اشتباهاتی کرده بود. به دلیل کاری که کردم، واقعا متاسف هستم و از خانواده کامی می خواهم حلالم کنند این گناه بدجوری روی شانه هایم سنگینی می کند. امیدوارم دعاهایی که هر شب می خوانم، روح کامی را شاد کند.

مریم عفتی

شما چه فکر می کنید؟

برای ما به شماره 300011224 پیامک بزنید و بنویسید به نظر شما دلیل تباه شدن زندگی گودرز چیست و او چگونه می توانست زندگی اش را نجات بدهد تا گرفتار چنین وقایعی نشود؟ چگونه می توان از فرزندان متهم حمایت کرد تا آنها آینده سیاهی نداشته باشند؟ (ضمیمه تپش)