دردسری که برای شایان مصلح درست شده بود، به احتمال غریب به یقین امروز حل می‌شود و ۷۲ ساعت پرالتهاب شایان به پایان می‌رسد، اما نگرش دقیق‌تر به این موضوع می‌تواند مانع تکرار چنین حوادثی باشد. البته آنچه نهاد‌های ذیربط برای کنترل اوضاع انجام دادند، قابل درک است. مراقبت از شایان چه در صورت بازداشت او و چه در این صورت که او را تحت نظر قرار داده باشند، بهترین تصمیم بود. در این شرایط که برخی دنبال سوءاستفاده از هر اتفاقی هستند تا شیعه و سنی را مقابل هم قرار بدهند، ضابطین قضایی و نهاد‌های امنیتی به موقع وارد عمل شدند و جلوی تحرکات افراطی و دردسر‌های بعدی را گرفتند، اما سؤال اصلی اینجاست که چرا کار به چنین مرحله‌ای کشید؟ واقعاً اگر شایان مصلح که شاعر است و اتفاقاً شاعر معتقدی هم هست، سروده‌اش را در فضای مجازی منتشر نمی‌کرد، دچار چنین دردسری می‌شد؟! صرف‌نظر از اقدام شتاب‌زده شایان که ناخواسته برای خودش دردسر درست کرد و بهانه به دست عاملان ایجاد تفرقه میان مردم ایران داد، کار نمایندگان محترم اهل سنت در مجلس شورای اسلامی هم شتاب‌زده بود. آن‌ها که می‌توانستند با سعه صدر از کنار این موضوع عبور کنند و یا لااقل به شکل محرمانه پیگیر این اتفاق باشند، با نامه سرگشاده‌ای که نوشتند، موضوعی که فقط ۸۰ هزار نفر از آن مطلع بودند را به گوش ۸۰ میلیون نفر رساندند.

شرایط امروز محصول همین تصمیم‌های احساسی و شتاب‌زده است. تصمیم‌هایی که اگر با صبر و حوصله بیشتری گرفته شود، نه کار را به ورود نهاد‌های ذیربط می‌کشاند و نه بهانه دست تفرقه‌اندازان می‌دهد. امیدواریم امروز که ماجرا ختم به خیر شده، هر دو طرف داستان از بیرون و با آرامش به آنچه گذشت، نگاهی بیندازند تا تاریخ برای ما و خودشان تکرار نشود.

^{این یادداشت در سرمقاله سه‌شنبه ۱۷ مهر روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}