عضو موسس "موسسه مطالعات تهران، کلانشهر" در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس میراث فرهنگی ایسنا‌، با تاکید بر اینکه حفاظت از میراث فرهنگی را باید به عنوان یک مطالبه‌ی عمومی مطرح کرد‌، گفت: اگر میراث فرهنگی جزو مطالبات مردمی بیاید، آن زمان است که حفظ کردن آن امری مقدور خواهد بود، اما اگر جزو مطالبات مردمی نباشد، نگه داشتن تاریخ و تمدن کشورمان بسیار سخت و دشوار است.

او در ادامه با اشاره به افزایش قیمت زمین در تهران گفت: این اتفاق باعث شد که پایداری میراث فرهنگی در تقابل با نوسازی دچار اخلال شود. در زمان حاضر میراث فرهنگی وارد یک نبرد نابرابر شده، چون مالکانی که می‌توانند ساخت‌وساز داشته باشند و از کنار این اقدام سود می‌برند، نمی‌توانند به حفاظت از ارزش‌های پایدار شهری پایبند باشند.

وی افزود: این بحث بیشتر از آنکه یک بحث مدیریتی باشد، یک بحث نظری است و در مقابل این‌گونه مباحث برای شهر در حال توسعه‌ای چون تهران باید چاره‌ای اندیشیم، چون اگر بخواهیم ارزش‌های تاریخی و طبیعی‌مان را حفظ کنیم، باید راهبردهای جدیدی را در سرلوحه‌ی اقدامات‌مان قرار دهیم.

او تاکید کرد: راهبردهای جدید باید بتواند علاوه بر حفظ حیات شهر، منافع مالکان بناهای تاریخی را تامین کند.

این مدرس دانشگاه با تاکید بر این‌که اگر سرعت تخریب آثار تاریخی مهار نشود، با تخریب ارزش‌های بیشتری در سطح شهر مواجه می‌شویم، گفت: بحث فقط آثار تاریخی نیست، بلکه خاطرات جمعی و ارزش‌های پایدار و محیطی نیز در این زمینه اهمیت دارند.

او با اشاره به این‌که تهران مرتبا در حال پوست‌اندازی است، گفت: این شهر دائما در حال تخریب و نوسازی است. پس آرامش، آسایش‌ و امنیت را کمتر به خود می‌بیند. این موارد جزو نخستین خواسته‌های شهروندان است، وقتی شهر دائما درحال تخریب است، یک التهاب همیشگی در شهر حضور دارد.

وی تاکید کرد: باید در مقیاس بزرگتری درباره‌ی برنامه‌های شهری تهران فکر کنیم. در این شهر جمعیت به صورت تصاعدی بالا می‌رود و راه تنفسی شهر هر روز در تنگنای اسکان مهاجرانی که وارد شهر می‌شوند، بیشتر تنگ می‌شود. به این نکته باید توجه کرد که در سال‌های گذشته بخش‌های مختلف این شهر برای جمعیت سه تا چهار میلیون نفری تدارک دیده شده بود، اما اکنون باید به جمعیتی 10 میلیون نفری پاسخگو باشد.

مختاری تاکید کرد: یا باید جلوی تراکم را بگیریم و توسعه‌ی کمی شهر رامهار کنیم یا به همین روند ادامه دهیم که این با سلب آسایش از مردم همراه است.

مدیر سابق پایگاه شهر تاریخی تهران شهروندان تهرانی را به دو گروه تقسیم کرد و گفت: هرچند این دو گروه یک شخصیت را شامل می‌شوند، اما دو بُعد دارند. در بُعد‌ نخست؛ شهروندان تهرانی زمانی‌که می‌خواهند ساخت‌وساز کنند، کاملا در قالب یک سوداگر ظاهر می‌شوند و تراکم بیشتر و واحدهای کوچکتر را برای به دست آوردن سود بیشتر، طلب می‌کنند. اما همان شهروند زمانی‌که در قالب دوم ظهور می‌کند نیاز به آرامش و امنیت دارد و میل دارد ارزش‌های شهرش مانند قنات‌ها، باغ‌ها و جداره‌ها، خیابان‌ها و فضاهای شهری حفظ شوند در این حالت او از موضع یک شهروند به دنبال حفظ ارزش‌هاست و ارزش‌های کیفی را طلب می‌کند.

این کارشناس میراث‌فرهنگی با تاکید بر اینکه برای نگهداری و حفاظت از ارز‌ش‌ها دست‌یابی به شناخت شهر اهمیت دارد، گفت: وقتی نسبت به ارزش‌های گذشته شناخت داشته باشیم، اعتقاد و پایداری هم حاصل می‌شود. مشکل فعلی ما ساکنانی از شهرها هستند که اغلب بومی نیستند،‌ در این گونه موارد و زمانی که ساکنان یک شهر، مهاجر باشند، حفاظت از ارزش‌ها برایشان بدون اهمیت است.

مختاری مشکل حفاظت از ارزش‌های تاریخی را به دلیل رویکرد برنامه‌های توسعه‌ی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در مقیاس کلان دانست که مسئولان و برنامه‌ریزان در این نوع از اسناد توسعه‌ای نسبت به حفاظت چشم بسته‌اند و فقط توسعه‌ی کمی را مدنظر قرار می‌دهند.

انتهای پیام