سایت زنان قم نوشت: صدای گرم و صمیمی اش فارغ از مدرک و تحصیلات بالایی که دارد ستودنی است، بدون رد پایی از غرور حرف می زند مگر زمانی که در مورد چادر و حجابش صحبت می کند، اینجاست که غرور در صدایش موج می زند و از اینکه همیشه وهر جا چادر به سر دارد بسیار خوشحال است.

وی که همسر یک جانباز و آزاده است، سالها زندگی دانشجویی را به شیوه ای کاملا متفاوت تجربه کرده است و دارای عناوین و دستاوردهای علمی بسیاری از جمله دانشجوی نمونه کشور، استاد نمونه و... است. همچنین وی دارای مقالات کشوری و بین المللی زیادی است که مرهون اراده آهنین و تلاش بی وقفه این بانوی کوشا است.

پایگاه خبری زنان قم در گفتگو با بی بی فاطمه حقیرالسادات فوق دکترای نانو بیو تکنولوژی، کسی که به شیوه ای بسیار جالب به این مقطع از تحصیلات دست یافته است، به بیان نکات جالبی از زندگی خود می پردازد:

* لطفا خودتان را معرفی کنید؟

بی بی فاطمه حقیر السادات 48 ساله و متولد استان یزد هستم. در حال تکمیل پروژه دکترا و آماده شدن برای فوق دکترا هستم تا به امید خدا عازم استرالیا برای ادامه تحقیقاتم شوم.

البته به دلیل طولانی شدن دوره تحصیلم در این دوران بیکار نبودم و چیزی بالغ بر 20 مقاله کشوری، 5 مقاله ISI، بیش از 70 پروژه داخلی و بین المللی داشته ام و دوکتاب نیز در دست چاپ دارم.

* خانم حقیر السادات لطفا نوع تحصیل خود را کمی بیشتر تشریح کنید.

خوب من زمانی که دبیرستان بودم ازدواج کردم، در آن دوران همسرم دانشجوی دانشگاه تهران بود پس همراه او به تهران آمدم و در خوابگاه دانشجویی زندگی خودرا آغاز کردیم. در همان سالها ادامه تحصیل دادم و در دانشگاه تهران پذیرفته شده و به همراه همسرم در دانشگاه تهران مشغول تحصیل شدم.

همزمان با اتمام کارشناسی خود باردار شدم و به همین دلیل چند سال تحصیل را رها کردم تا بچه ها کمی بزرگ تر شوند. اما بعداز چند سال دوباره در دانشگاه شرکت کردم و این باردو رشته  فیزولوژی و بیوشیمی را همزمان شروع کردم  و به دلیل اینکه در این دو رشته با معدل بالای 18 و پایان نامه عالی فارغ التحصیل شدم جزو استعداد های درخشان وارد دکترا شدم.

* هیچگاه برنامه سنگین درس و کار باعث غفلت از خانواده نشد؟

نه به هیچ عنوان زیرا منی که محصل یا شاغل بودم باید برای تمام زندگیم برنامه ریزی می کردم حتی ساعات رفت و آمدم نیز طبق برنامه بود به همین دلیل فضای آزادی را به منزل اختصاص می دادم و دراین ساعات تمام وقتم در اختیار همسر و فرزندانم بود و به آنها رسیدگی می کردم.

کارهای تحقیقاتی را در مرکز تحقیقات به اتمام می رساندم و وقتی در منزل بودم دیگر حرفی از درس وکار نبود و تمام وقتم را با بچه ها می گذراندم و زمانی که آنها منزل نبودند و یا خواب بودند را به کارهای خودم اختصاص می دادم.

* این برنامه ریزی و کار وتلاش برای شما سخت نبود؟

خوب بستگی به نگاه شما به زندگی دارد، وقتی کاری را برای رضای خدا و توسعه و آبادی کشورت شروع کنی در تمام طول کار انرژی خاصی بر تو مسلط است و ناخودآگاه به سمت کار وتلاش کشیده شده و خستگی را حس نمی کنی. همه کارها سختی دارد حتی برای آب خوردن هم باید انرژی را صرف کرد و زمانی را اختصاص داد اما اگر کارها را با برنامه ریزی انجام دهیم زمان کافی برای تمام فعالیت ها خواهیم داشت.

البته ناگفته نماند مادرم در زمان حیاتشان قوت قلب من بودند و همیشه با کمک های معنوی خود انرژی زیادی را به من انتقال میدادند الان هم اگرچه در قید حیات نیستند اما هروقت خستگی به من غلبه کند به دیدنش می روم و با قلبی پراز انرژی به ادامه کارم می پردازم.

* خانواده هیچگاه اعتراضی به کار و تحصیل شما نداشت؟

ببینید حتی اگر یک خانم خانه دار هم باشد مواقعی پیش می آید که بچه ها از دست مادرشان گله دارند و از عدم رسیدگی او می نالند، این گله ها در خانواده من هم بود اما به ندرت چراکه همسرم همواره پشتیبان اصلی من بود و در تمامی شرایط مرا درک کرده و از هیچ کمکی دریغ نمی کرد. بچه ها هم زمانی که کوچکتر بودند گاهی اعتراض های کودکانه می کردند اما وقتی بزرگتر شدند خود نیز با من همراه شده و قوه درک بیشتری پیدا کردند به طوریکه دخترم رتبه 10 کنکور سراسری کشور بود و همین موضوع علاقه آنها به درس خواندن را نشان میدهد بنابراین از نحوه زندگی خود ناراضی نیستم و دیدن موفقیت بچه ها به من آرامش می دهد.

* آیا حجاب و زن بودن مانعی برای دکتر حقیر السادات بوده است؟

به هیچ وجه، هرگز محدودیتی احساس نکردم و تبعیضی در این زمینه مرا آزارنداد چراکه وقتی پای علم در میان باشد فرقی میان زن و مرد وجود ندارد. به حجاب و چادرم نیز افتخار می کنم چرا که وجود حجاب نه تنها باعث خجالت و یا تمسخر من نشده است بلکه همواره برای من احترام و آرامش را به ارمغان داشته است. یادم هست یکبار که برای کنفرانسی به خارج از کشور سفرکرده بودم داشتم برای سخنرانی آماده می شدم که کسی از من پرسید شما عرب هستید؟ با تعجب گفتم نه من یک ایرانی هستم.

برایم جای تعجب وسوال بود که چرا زن محجبه با نام عرب شناخته می شود و ما ایرانی ها نباید به عنوان محجبه شناخته شویم، آیا دین ما اسلام نیست که حجاب مایه افتخار ما نباشد؟

* برنامه آینده دکتر حقیرالسادات چیست؟

بعداز سفر تحقیقاتی ام به استرالیا در نظر دارم پروژه فوق دکترا را در پیش بگیرم به دلیل اینکه این رشته تحصیلی در ایران متقاضی زیادی ندارد و تاکنون تعداد انگشت شماری موفق به اخذ فوق دکترا شده اند تصمیم جدی دارم در این زمینه فعالیت زیادی انجام دهم.

البته در حال تشکیل کارگروه فناوری نانو در بنیاد نخبگان یزد هم هستم تا بتوانم با تشکیل مرکزی برای تهیه دارو هم در جهت اشتغال جوانان سهمی داشته باشم و هم کمکی به بیماران نیازمند کرده باشم.

تاکنون حمایت های خوبی از طرح پیشنهادیم شده است تا به فضل الهی به مرحله بهره برداری رسیده و پروژه موفقی شود.

مطلب فوق مربوط به سایر رسانه ها می باشد وخبر گزاری فارس صرفا آن را باز نشر کرده است