غلامرضا چمن پیرا در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: اغلب شهرهای ایران بر روی مخروط افکنه‌های آبرفتی گسترش پیدا کرده‌اند برای همین رواناب حوضه‌های آبخیز کوچک و بزرگ از کوهستان‌های حاشیه‌ای به آنها وارد می‌شوند.
وی اضافه کرد: شهرنشینی با دخالت غیرمستقیم در داخل این حوضه‌ها موجب برهم زدن تعادل دامنه‌ها، از بین بردن پوشش گیاهی، فشردگی خاک، تغییر در نیمرخ آبراهه‌ها، افزایش شدت سیلاب‌های ناگهانی و بالا بردن حجم رسوب تولیدی می‌شود.
چمن پیرا ادامه داد: هر گونه اقدامی در راستای کنترل سیل منطقه، نیازمند برآورد دقیق حجم و میزان دبی اوج رواناب است که در این زمینه مدل‌های رواناب شهری مورد استفاده قرار می‌گیرند.
این دکترای آبخیزداری تصریح کرد: بررسی و مقایسه میزان رواناب ایجاد شده در منطقه، در قبل و بعد از توسعه شهری، مدیران را در مدیریت بهینه سیلاب مناطق و کاهش ناهنجاری‌های اجتماعی ناشی از آب گرفتگی معابر و سیلاب‌های شهری کمک می‌کند.
وی بیان کرد: از زمانی که رواناب حوضه های آبخیز شهری مورد توجه قرار گرفته، روش‌ها و تکنیک‌های مختلف برای برآورد آن ارائه شده است.
چمن پیرا گفت: به طور کلی راه‌های پیشگیری و کنترل خسارات ناشی از سیل به دو دسته مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می‌شوند.
انتهای پیام
