لئونی در حال حاضر همواره در قطار حمام می کند، غذا می خورد، می خوابد و حتی عادت کرده که تکالیفش را در سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت بنویسد. در زمان توقف قطارهم از ایستگاه غذایش را سفارش می دهد و می خورد.
لئونی ۲۳ ساله می گوید: «واقعا احساس می کنم در خانه خودم هستم و در این جا می توانم آدم های مختلف و شهرهای زیادی را ببینم. زندگی در قطار به گونه ای است که انگار همیشه در تعطیلات هستم. می توانم دائما بخوانم و بنویسم و از پنجره به بیرون نگاه کنم.»
این نوع زندگی عجیب و غریب باعث شده که لئونی بتواند پول‌هایش را پس انداز کند. حالا تمام وسایل او که شامل چند دست لباس، یک کامپیوتر، تبلت، اسناد دانشگاه و کیسه ای حاوی لوازم بهداشتی است در یک کوله پشتی جا می شود و این کوله پشتی همه جا همراه اوست.
لئونی می گوید برخی از دوستانش این کار او را تحسین می کنند اما با این حال این کار عجیب و غریب بیشتر با واکنش های منفی روبرو شده است. لئونی اتفاقات این زندگی عجیب و غریب را در وبلاگش نوشته است و قصد دارد تجربیاتش را به عنوان مقاله دوره کارشناسی ارائه دهد.
