او گفت آمریکا گزینه‌هایی دیگر را به جای چین به این کشورها ارائه خواهد داد.

در حالی که اصطکاک تجاری چین و آمریکا شدت گرفته، به نظر می‌رسد این سخنان پنس با تاکید بر موضوعات تکراری و هدف بی‌اعتبار کردن چین مطرح می‌شود. آیا چین در حال گستردن "دام بدهی"برای کشورهای در حال توسعه است؟ بگذارید برای رسیدن به پاسخ این پرسش با هم برخی واقعیت‌ها را مرور کنیم.

کشورهایی چون سریلانکا، پاکستان، فیلیپین، ونزوئلا، جیبوتی، پاپوآ گینه نو و دیگر کشورهایی که به گفته غربی‌ها در "دام بدهی" چین گرفتار شده‌اند، همگی یک ویژگی مشترک دارند و برای مشارکت در پیشنهاد یک کمربند و یک جاده چین اعلام آمادگی کرده‌اند.

برای نمونه، کریدور اقتصادی چین و پاکستان که به عنوان یکی از پروژه‌های در قالب پیشنهاد یک کمربند و یک جاده شهرت گرفته است. اسد عمر وزیر دارایی پاکستان اخیرا با ارائه آمار این پروژه به مجلس پاکستان گفت، وام‌های چین تنها 12 درصد از بدهی‌های خارجی این کشور را تشکیل می‌دهد. از میان 22 پروژه مربوط به کریدور اقتصادی چین و پاکستان، 18 پروژه با سرمایه‌گذاری مستقیم و یا کمک‌های چین انجام می‌شوند و تنها 4 مورد قرار است از طریق وام‌های اختصاصی چین اجرا شوند که در عین حال بهره 2 درصدی آن از وام های کشورهای غربی بسیار پایین‌تر است. طی سال‌های گذشته، کریدور اقتصادی چین و پاکستان سالانه 1 تا 2 درصد به رشد اقتصادی پاکستان کمک کرده و باعث ایجاد 70 هزار فرصت شغلی در پاکستان شده است. دولت پاکستان گفته‌های کشورهای غربی درباره اینکه پاکستان در دام وام‌های چین گرفتار شده را تحریف واقعیت می‌داند و می‌گوید، کسانی که این اظهارات را بیان می‌کنند یا از کریدور اقتصادی چین و پاکستان اطلاعی ندارند و یا هدفی دیگر را دنبال می‌کنند که این هدف یا ناشی از حسادت نسبت به همکاری چین و کشورهای

در حال توسعه بر اساس منافع متقابل است و یا تلاش می‌کند با ایجاد رعب و وحشت، روند اجرای پیشنهاد کمربند و جاده را کند و یا از آن جلوگیری کند.

در حقیقت، براساس روحیه مشورت، اجرا و بهره‌برداری مشترک، تمام پروژه‌های همکاری چین و کشورهای در حال رشد، نوعی شیرینی توسعه هستند. تا ماه سپتامبر سال جاری، چین با 105 کشور و 29 سازمان بین‌المللی در مسیر کمربند و جاده، 149 سند همکاری امضا کرده است. از سال 2013 تا 2017 میلادی، ارزش کل واردات و صادرات چین با کشورهای مسیر کمربند و جاده به 33 هزار و200 میلیارد یوان رسید که رشد سالانه 4 درصدی را نشان می‌دهد.

مایک پنس در سخنرانی خود اعلام کرد که آمریکا می‌تواند برای برخی از این کشورها گزینه‌هایی بی‌طرف و شفاف را فراهم کند. شایان ذکر است که دولت آمریکا در پشت "دروغ‌های واقع‌نمایانه" خود، سلطه‌جویی بر جهان را دنبال می‌کند. تعجبی ندارد که رئیس بانک بین‌المللی جاده ابریشم جیبوتی می‌گوید " آمریکا قبل از چین وارد جیبوتی شده اما تاکنون برای جیبوتی چه کرده است؟ هیچ!"

با نگاهی به روند همکاری چین و آمریکا با کشورهای دیگر متوجه می‌شویم که کمک‌های چین به کشورهای در حال توسعه بر اساس همان " اصول پنج‌گانه" است که در نشست سران مجمع همکاری چین و آفریقا توسط شی جین‌پینگ مطرح شد. در عین حال به این نکته پی خواهیم برد که چین هرگز در انتخاب مسیر توسعه کشورهای آفریقایی با توجه به اوضاع این کشورها و از امور داخلی آفریقا دخالت نکرده است؛ هرگز خواسته‌های خود را بر دیگران تحمیل نکرده است، برای کمک به آفریقا شرط سیاسی نگذاشته و در سرمایه‌گذاری در کشورهای آفریقا به دنبال منافع سیاسی نیست.

رویکرد چین در برخورد با همه کشورها به همین صورت است