به گزارش فرهنگ نیوز، سپیده امیدواری که از وی با عنوان روانشناس نام برده شده در این نشست طی سخنانی گفته است:(اسیدپاشی) مانند خشونت‌های خانگی، بیشتر بر زنان اعمال می‌شود...در جامعه‌ای که مردسالار است و نابرابری جنسیتی در آن وجود دارد و همچنین در جوامعی که سطح خشونت بالاست و مشکلات فرهنگی و تبعیض جنسیتی و انحطاط اخلاقی وجود دارد، اسیدپاشی بیشتر اتفاق می‌افتد!



وی با بیان اینکه یکی از راهکارهای کاهش اسیدپاشی، تغییر نگاه به زنان است،‌ اظهار می‌دارد: تم شایع اسیدپاشی روی زنی اتفاق می‌افتد که پای خود را از نقش شایع جنسیتی فرمانبردار بودن خود فراتر گذاشته است و حالا باید این زن را سر جای خود نشاند. در جوامعی که زن ملک مرد شمرده می‌شود، خشونت علیه او چرا مجاز شمرده نشود؟!



در این نشست همچنین، سعید معیدفر، از چهره‌های جامعه‌شناسی که در ماجرای تجمعات سوگوارانه مربوط به درگذشت خواننده جوان نیز نظراتی شاذ را ارائه کرده بود، سخنرانی کرده و گفته است: ‌اسیدپاشی محصول دورانی است که به‌تدریج سطح آگاهی در جامعه بالا می‌رود و زنان از خانه بیرون می‌آیند و تحصیل می‌کنند و نقش‌های اجتماعی دارند...در برخی از مناطق کشور این موضوع منتفی شده است؛ چون افراد سطح آگاهی‌هایشان را با زمانه خود تطبیق می‌دهند و نقش‌های جدید زنان را می‌پذیرند، اما همچنان مناطقی وجود دارد که این مشکل را دارند تا به‌تدریج امواج رشد و توسعه به آن مناطق هم برسد.



وی در ادامه اظهار کرده است: 3- 2  سال است که این بحث که زنان به نقش‌های پیشین برگردند را با تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها و .. در جامعه کلید زده‌اند. علاوه بر تفکیک جنسیتی مسایل دیگری با عنوان خانواده مطرح شد. به این ترتیب که طلاق در حال افزایش است و سن ازدواج بالا رفته و میزان موالید کاهش پیدا کرده است و به همین دلیل ما باید مجدداً به نقش‌های گذشته برگردیم.



*با خوانش سخنان فوق، اینطور به ذهن متبادر می‌شود که سوژه اسیدپاشی، در نشست مذکور، بیشتر یک موضوع حاشیه‌ای است و سخنرانان گویا رسالت خاص دیگری را برای خود قائل بوده‌اند.



اشاره‌های این دو نفر به ماجرای اسیدپاشی‌های اصفهان است. رخدادی که طی آن متأُسفانه پیرامون چند مرد و چند بانوی متشخص اسیدپاشی رخ داد و این جنایت همچنان در دست پیگیری است.



اما آنچه که پس از این جنایت رخ داد این بود که عده‌ای به میدان آمده و با فاکتور گرفتن اسیدپاشی‌های رخ‌داده علیه مردان، فقط چند بانوی آسیب‌دیده را مورد اشاره قرار دادند و در نیش و کنایه اینطور ابراز کردند که این جنایت، کار گروه‌های مذهبی و مرتبط با بحث امر به معروف و نهی از منکر است!



متأسفانه حتی در این زمینه عددی از مسئولان اجرایی هم به صحنه آمده و بصورت صریحی در تریبون‌های متعلق به یک جریان سیاسی خاص، بحث امر به معروف و نهی از منکر را نه بعنوان عاملیّت صریح این جنایت اما بصورت تلویحی مورد اشاره قرار دادند.



برخی محافل فمینیستی نیز ماجرای اسیدپاشی‌های اصفهان را مورد بزرگنمایی و به مستمسکی برای تخریب عقاید مذهبی و عرفی مردم پیرامون «بانوان» قرار دادند و تلاش کردند تا به زعم خود جرقه‌ای در انبار ناراضی‌سازی مردم بیاندازند. (همانگونه که برخی محافل مشابه، تلاش می‌کنند تا با بهانه‌هایی مثل القای استبداد، مفسد نمایی از نظام اسلامی و بزرگنمایی مشکل کشور این کار را انجام بدهند و حتی سعید حجاریان چندی قبل و در همین راستا، فراخوان رسمی برای حضور مردم در خیابان‌ها را هم صادر کرد!)



در این باره تجمعاتی نیز در شهر اصفهان بروز یافت که طی آنها چند نفر از جمله یک مرد زن‌نما که قصد تشویش افکار عمومی را داشت دستگیر شدند.



اما آنچه که در واقع رخ داد و بارها توسط مقامات مسئول اعلام شد این بود که از ابتدای فروردین 93 تا مقطع مهر و آبان سال جاری چندین مورد اسیدپاشی در شهر اصفهان رخ داده است که طی آنها مردان بیشتر از زنان هدف سوء قصد قرار گرفته و آسیب دیده‌اند.



ولی متأسفانه برخی محافل گوش‌های خود را گرفتند و همچون حرف‌های بالا، به بزرگ‌نمایی مسئله زنان و ماجرای اسیدپاشی پرداختند.



سخنان سعید معیدفر نیز بیش از آنکه به موضوع اسیدپاشی مرتبط باشند؛ بیشتر کنایه‌های او به ماجرای راهبردهای نظام مبنی بر ازدیاد نسل، تأکید بر سبک زندگی ایران و اسلامی (که خانواده از محورهای اصلی آنست) و همچنین ضرورت اسلامی تفکیک نامحرمان از یکدیگر به نظر می‌رسند.



معیدفر پیش از این نیز طی یادداشتی در روزنامه آفتاب یزد، مدعی مخالفت دولت با طرح تفکیک جنسیتی شده و ضمن حمایت از این مخالفت نوشته بود: سیاست تفکیک جنسیتی، موجب شکاف بین دولت و ملت می‌شود!



این شخص پیش از این درباره تجمعات سوگوارانه مربوط به درگذشت خواننده جوان هم گفته بود:‌ مرتضی پاشایی با مرگ خود صدای درونی جوانان دهه شصتی را برانگیخته است!



معیدفر همچنین زمانی در یک نشست دیگر درباره مرحوم پاشایی نیز اینطور اظهار کرده بود که:‌«اغتشاشات سال 88 یک سبک جدید زندگی بود!»