تالاب بند علیخان در فصول گرم سال به صورت باتلاق درمی‌آید و گاهی خشک شده اما در پاییز و زمستان، مملو از آب می‌شود. این تالاب نام خود را از بند خاکی احداث شده روی رودخانه شور توسط فردی به نام «علی خان» گرفته است. علی خان حدود ۱۰۰ سال پیش به منظور آبیاری زمین‌های کشاورزی خود در اراضی پایین‌ دست، اقدام به احداث بند خاکی کرد.

بالغ بر ۹۸ گونه پرنده در این تالاب شناسایی شده که ۶ درصد از آن‌ها در خطر انقراض و ۹۴ درصد از آنها از نظر جمعیتی در وضعیت مناسبی قرار دارند. این تالاب زیستگاه و محل زمستان‌گذرانی پرندگانی همچون اردک‌های سرسبز، خوتکا، غازها، آبچلیک‌های پاسبز و پاسرخ و فیلوش است اما بیش از همه در این تالاب چنگر یافت می‌شود. ۲۹ گونه گیاهی از ۱۱ خانواده در این تالاب گزارش شده است.

یکی از شگفتی‌های این تالاب تصفیه خود به خود آب آن است به طوری که در ابتدای تالاب باکتری‌ها به تصفیه آب مشغول‌ هستند و پس از چند متر، نی‌زارها به چشم می‌خورد. در واقع وجود نی که در محیط آب شیرین رشد می‌کند، نشان از تصفیه خود به خود آب در این تالاب دارد. وجود توده‌های انبوه بوته‌ها و نی‌زارهای در هم پیچیده، مکان امنی برای این پرندگان فراهم کرده است. غلظت آلاینده‌ها با عبور از مسیر تالاب و رسیدن به بخش انتهایی آن به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد.

• منبع: اطلاعات