کودکانی که به طور دایم در معرض خشونت و کودک آزاری قرار می گیرند، احتمال بروز رفتار پرخاشگرانه یا بزهکارانه در آنها نسبت به کسانی که خشونت را تجربه نمی کنند یا کمتر در معرض آن هستند، بیشتر است.



بعضی افراد غفلت، بی توجهی و آزار روانی را جزو کودک آزاری محسوب نمی کنند و کودک آزاری جنسی را تابویی می دانند که نباید درباه آن صحبتی کرد، لذا بیشترین آمارها متعلق به کودک آزاری جسمی است.



نمی توان گفت کودک آزاری در خانواده های تحصیل کرده یا با وضع اقتصادی مناسب، اتفاق نمی افتد، منزوی بودن افراد خانواده، بارداری ناخواسته، کودکان با جنسیت غیردلخواه، فرهنگ ها و قومیت هایی که داشتن فرزند دختر را خوشایند نمی دانند از جمله عوامل دخیل در تشدید کودک آزاری هستند.



اگر فردی به طور دائم در معرض خشونت قرار گیرد احتمال بروز رفتارهای بزهکاری خصوصا در ارتباط با کسانی که ضعیف تر از خودشان هستند، زیادتر می شود.



البته بسیار وجود دارد که کودک آزار دیده در آینده، خود به فعالان حقوق کودک مبدل شده و در اقدامات و کارهای حمایتی از کودکان فعالیت های مهم و تاثیر گذاری دارد.



'چرا در محل کار چرت می زنی؟'، 'در دنیای مجازی دنبال هر چیزی بگرد الا همسر'، 'افق بازار مسکن در نیمه دوم سال' و 'پزشک متخلف و حریم خصوصی بیمار' از دیگر مطالب این شماره هفته نامه نگین است.



7361/558/