این شاعر پیشکسوت در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا - منطقه خوزستان، اظهار کرد: شما را خدا شاعر خلق می‌کند. سپس شما به وسیله کارگاه‌ها میان‌بر می‌زنید و از تجربیات شاعران دیگر کمک می‌گیرید و زحمت خود را برای فراگرفتن اصول کمتر می‌کنید به شرطی که ذهن و زبان و جان شما که هویت شماست تحت تاثیر مدرس قرار نگیرد و استقلال هویتی خود را حفظ کنید و فقط شگردها را بیاموزید.

او در ادامه بیان کرد: در سال‌های ۵۳ - ۵۴ در مجله «فردوسی» که آن زمان روشنفکرترین مجله شناخته می‌شد و مسؤول آن اسماعیل نوری‌ علاء بود بالای سطر شعر نوشته شده بود "کارگاه شعر" که خیلی‌ها آن را مسخره می‌کردند که مگر خراطی است که آموزش داده شود. اما امروزه تعداد کارگاه‌ها زیاد شده و اگر کسی شاعر باشد این کارگاه‌ها بدون شک برای او موثر است اما هیچ کارگاهی شاعرآفرین نیست. برای مثال استادی بر همه اصول عروض و قافیه و فنون شعر مسلط است اما غزل‌سرای خوبی نیست. پس به کارگاه رفتن بدون جوهره بسی بیهوده است.

شاعر "الواح شفاهی" تاکید کرد: برگزار شدن این کارگاه‌ها بهتر از برگزار نشدن‌شان است چون حداقل حسنی که می‌توانند داشته باشند این است که جوانان با صاحبان کارگاه که اغلب شاعران صاحب سبک‌اند ارتباط بی‌واسطه‌تری پیدا می‌کنند. با این همه، مدرس این کارگاه‌ها باید شاعر و از تجربیات عینی و ملموس برخوردار باشد. همچنین خوی معلمی داشته باشد و با صداقت محض و غم‌خوارانه تجربیات خود را منتقل کند و صرفا مساله اقتصادی یا قرار دادن دیگران به عنوان معبری برای کسب شهرت مطرح نباشد.

علی‌پور در تعریف شاعر خوب گفت: در تشخیص شاعر خوب عنصر زمان بسیار موثر است. گاهی جوانی همراه با شور خاصی است و گاهی با بالا رفتن سن، شاعران خودشان را نقد می‌کنند. جوان‌ترها گاهی تجربه سنی کمی دارند اما در حد ظرفیت خود می‌توانند موثر باشند. ولی گاهی شاعر درخشانی هستی اما نمی‌توانی کلاس‌داری کنی. هر مدرسی ویژگی‌های خود را دارد. آن‌چه مسلم است کسی که تجربه بیشتری دارد و عمر بیشتری صرف شعر و شاعری کرده می‌تواند تاثیر بیشتری داشته باشد.

او همچنین گفت: گاهی شاعری جوان هستی و کار کسی را قبول نداری اما با گذشت زمان خودت را نقد می‌کنی و به آرامش درونی بدون رقابت می‌رسی و تجربه‌های بسیاری کسب می‌کنی. این مطلب را بدون قصد نصیحت به جوانان می‌گویم؛ کار شعر کار یک روز و دو روز نیست. تمام جان را می‌طلبد تا شعر جواب دهد. در کار هنر گاهی پشتکار و خواستن مترادف نبوغ است. شاید با چاپ کتابی که با استقبال مواجه نشده سرخورده شوید اما هر شاعری باید بدون ترس و برای رضایت درونی خود کار کند وگرنه اگر کسی بخواهد حساب باز کند که با شعر چه‌ها شود قربانی و سیاهی‌لشکر شاعران دیگر می‌شود.

انتهای پیام