بعد از مدتی که این احساسات فروکش میکند و از عیوب و نقصهای یکدیگر آگاه میشویم. خیال میکنیم در انتخاب همسر دچار اشتباه شدهایم و دیگر احساس خوشبختی نمیکنیم؛ خصوصا اگر برای اصلاح عیوب یکدیگر به ناسازگاری، انتقادهای تند، بیتوجهی و... متوسل شویم. درحالیکه قرآن هدف اصلی از زندگی مشترک را رسیدن به آرامش معرفی میکند. عشق و لذت و همچنین اصلاح و رشد، در سایه آرامش بهدست میآید، به همین دلیل همسران پیش از هر انتقاد و خواستهای باید آرامش همدیگر را حفظکرده و محیط خانواده را امن و آرام نگهدارند.
مرد خانه وارد منزل شده و متوجه گرسنگی طولانیمدت همسرش میشود. از بانو سؤال میکند: چرا مرا مطلع نکردی تا از خارج منزل غذا تهیه کنم؟ بانو میفرماید: علی جان! شرم دارم شما را بهخاطر آنچه نسبت به آن توانایی نداری به زحمت اندازم! یعنی خواسته حقی دارم اما نمیخواهم آرامش را از شما بگیرم. اگر از همان شروع زندگی مشترک واقعنگر باشیم و نیازهایمان را در حد توانایی همسر مطرح کنیم، علاوه بر چشیدن زندگی با طعم عسل، از وقوع بسیاری از بزهکاریها در جامعه جلوگیری خواهیم کرد.
باید بدانیم تنها در چنین محیط آرامی، میتوانیم با محبت و مهرورزی عیوب و نقصهای یکدیگر را اصلاح کنیم. به تعبیر دقیقتر، همسران همسفرند تا همدیگر را بهشتی کنند که به تعبیر مولا علی(ع)، کاملترین مصداق آن، همسر گرامی او فاطمه زهرا سلامالله علیهما است؛ «نِعْمَ العَوْن علی طاعةِالله!/ بهترین همسفر در مسیر بندگی خدا». یکی دیگر از نتایج سازگاری و مراقبت از آرامش، تجربهکردن عشق پاک و لذت حقیقی از شریک زندگی است. حضرت علی(ع) سوگند یاد میکند که در تمام مدت زندگی مشترک با حضرت زهرا(س)، هیچگاه همسرش او را آزردهخاطر نکرد و به همین دلیل «هروقت به او مینگریستم غمهای دنیا از دلم زدوده میشد.»
8862288