به گزارش جهان، حسین قربانزاده سردبیر روزنامه همشهری در ستون یادداشت امروز این روزنامه در واکنش به برخی انتقادات در باره طرح اخیر شهرداری تهران در خصوص سالم سازی محیط کار می نویسد، خوابزده را چگونه می توان بیدار کرد؟ به سختی؟ با داد و فریاد؟ با یک سطل آب؟ هیچیک !



خوابزده ممکن است در مقابل تلاشهای شما لبخند بزند اما چشمانش را باز نمی کند!



حکایت این روزهای هجمه به شهرداری تهران یادآور همین موضوع است. هر چه قدر هم که توضیح بیشتر شود، عدهای کماکان تغافل می کنند و خود را به غفلت و جهل می زنند. اما عده دیگر که همواره پیرو و مقلد دسته اول هستند نه از روی خوابزدگی که ناخواسته در دام قرار می گیرند و اهداف گروه اول را پیگیری میکنند که مورد اخیر افتادن وزارت کار در چنین دامی بود.



اما این نوشتار بعد از انتشار اخبار و شایعات بسیار دراین باره نه برای بیداری خوابزدگان که برای احترام به مخاطبان حقیقت جو نگاشته می شود تا روشن شود که پشت صحنه این همه جار و جنجال چیست؟



۱- مدتی است رسانه های فارسی زبان بیگانه در بوق و کرنا کرده اند که شهرداری تهران طرح تفکیک جنسیتی را آغاز کرده است. جالب آنکه حجم هجمه های روزهای اخیر به حدی بود و به گونه ای در بخش های مختلف خبری آن رسانه ها این موضوع طرح می شد که اگر کسی نمیدانست تصور میکرد اکنون در شهرداری تهران بانوان در اردوگاه کار اجباری و با شلاق در حال کار هستند و وضعیتی بدتر از بحران غزه و زندان های گوانتانامو دارند!! هرچند انتشار و ضریبدادن به اخبار ضد نظام جمهوری اسلامی اقتضای طبیعت و ذات این رسانه ها است اما به هرحال در این موضوع برخی رسانه های داخلی هم این موضوع را نشر دادند. یک سوال ریشهای از این دو دسته که به کرات تیتر زدند "طرح تفکیک جنسیتی در شهرداری تهران آغاز شد،" این است: این طرح از کجا آغاز شد؟ کدام بخش شهرداری را سراغ دارید که تفکیک جنسیتی و دیوار کشی صورت گرفته است؟ اگر تمام اخبار دو هفته گذشته را رصد کنید هیچ مستند و نشانه ای پیدا نمی کنید که این عده ارائه کرده باشند. بدیهی است، چون چنین طرحی اساسا وجود خارجی ندارد. پس این همه هیاهو برای چیست؟!



۲- شهردار تهران در سخنرانی پیش از خطبه های نمازجمعه به طرح تکریم مقام زن و خانواده اشاره کرد. یکی از مواردی که رسانه های مزبور دائما به آن اشاره می کنند این سخنان است. آنها اصرار دارند که این همان طرح تفکیک جنسیتی است و شهردار برای اینکه هدف حمله قرار نگیرد صرفا نام جدیدی برای آن انتخاب کرده است. تصور این عده این است که اگر طرح تکریم مقام زن و خانواده را به تفکیک جنسیتی و دیوارکشی تعبیر کنند باعث عقب نشینی می شود. شاید عده ای هم با تغییر واژه ها تحت تاثیر جوسازی ها قرار بگیرند و با ژست روشنفکرمآبانه مرعوب واژه سازی شوند. اما راه صواب آن است که تا آنجا که امکان داشته باشد باید برای سالم سازی محیط شغلی بانوان تلاش کرد و این نه تنها خجالت ندارد که افتخار دارد و ما با اعتقاد به باورهای دینی و آموزه های اسلامی مهمترین فضیلت زن را همان قداست مقام مادری و تربیت نسل آینده می دانیم و به همین دلیل باید ارزش معنوی و مادی نقش زنان در خانواده و کار آنان در خانه، در نظر گرفته شود، اما برخی با شیطنت این نظریه را به تفسیر طالبانی ربط می دهند و معتقدان به چنین باوری را متهم می کنند که اینها اعتقاد دارند باید زن را در خانه حبس کرد! در حالی که اتفاقا بر مبنای همان آموزه های دینی، نقش فعال بانوان در اجتماع و ایفای نقش آنان در پیشرفت جامعه تاکید شده است و در سند شورای عالی انقلاب فرهنگی در این باره بر اشتغال بانوان در مشاغل فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و اداری تاکید شده و از جمله شرایط و لوازم تحقق عدالت اجتماعی و تعالی جامعه ذکر شده است. لکن برخی رسانه های یاد شده که با رندی در این موضوع علم حمایت از حقوق زن را بلند کرده اند از حربه کاریکاتوریزه کردن این ادعای منطبق بر ارزش های اسلامی استفاده می کنند و با خلط مبحث، ستیز پنهانی و پیشینی خود با آموزه های دینی را تحت لوای حمایت از حقوق زن و عدم تبعیض شغلی عرضه می کنند. باز گردیم به سخنان شهردار که ایشان برای حفظ حرمت خانواده و جایگاه زن در مواردی که امکان آن وجود داشته باشد دقت فرمایید امکان آن وجود داشته باشد از همکاری بانوان در کنار یکدیگر سخن گفته است.



۳- اما بخش طنز ماجرا ورود وزارت کار به این قصه بود که همان رسانه ها از نامه قائم مقام وزیر کار خطاب به شهردار تهران در این موضوع اینگونه تیتر زدند: دولت خواستار لغو بخشنامه تفکیک جنسیتی شهرداری تهران شد! صرف نظر از ورود به این بحث که قائم مقام وزیر کار اساسا چه جایگاهی دارد که بتواند چنین نامه ای بزند اما نگارنده این نامه پس از تقبیح بخشنامه موهوم و مغایر دانستن آن با تعهدات بین المللی ایران در انتهای نامه آورده است : "... از شما درخواست میشود دستور فرمایید ضمن ارسال نسخهای از بخشنامه یادشده به این وزارتخانه .... " دقت کنید ایشان درخواست کرده یک نسخه از بخشنامه ای که کلی علیه آن موضع گرفته را برایشان بفرستند! برادر من شما اگر آبروی وزارت کار برایتان اهمیت ندارد چرا آبروی دولت را می برید؟! شما که خود اعتراف می کنی بخشنامه ای را ندیدی چگونه با ارسال این نامه آبروی دولت را به حراج می گذاری؟! به همین دلیل و در پی انتقادات فراوان روابط عمومی وزراتخانه مجبور می شود بعدا در قالب توضیح و تصحیح به شیوه ای مجلسی و ملایم با توجیه ما منظورمان این بود نه آن تا حدی آب رفته را به جوی برگرداند که البته چندان موفق هم نبود. چرا که اگرچه در این توضیح تصریح شده که محتوای نامه ارتباطی با مسأله تفکیک جنسیتی نداشته و برداشت رسانه ها را تکذیب کرده اما باز هم بر سر امر موهومی اصرار ورزیده که نباید زنان را از مشاغل خاصی محروم کرد! خب کدام بخش شهرداری بانوان را از مشاغل خاصی محروم کرده است که شما آن را مغایر با تعهدات بین المللی می دانید؟ اگر در توضیح دوم می خواهید اطلاعیه بدهید ما نگفتیم شهرداری این کار را انجام داده بلکه تحذیر و هشدار دادیم در حد توصیه کلی به تقوی و پرهیزگاری که چنین اتفاقی نیفتد که باز باید به آقای قائم مقام محترم وزیر کار عرض کرد، ای کاش این حساسیت پیشینی از احتمال پایمال شدن حقی در حوزه اشتغال را نسبت به موارد یقینی پایمال شدن حقوق کارگران در سطح کشور داشتید. ای کاش به همین نسبت درباره قراردادهای الحاقی، اخراج گسترده بانوان بدلیل استفاده از مرخصی زایمان، ظلم مضاعف به بانوان در کارگاه های بسیار در کشور که از حقوق اولیه مثل بیمه و ... برخوردار نیستند، نیز حساس بودید.



۴- اما در خصوص ادعای مغایر بودن با تعهدات بین المللی از جمله کنوانسیون عدم تبعیض در اشتغال و حرفه، در موضوع محرومیت بانوان از برخی مشاغل باید گفت اولا در هیچ یک از معاهدات و کنوانسیون های بین المللی، جمهوری اسلامی ایران در مصداق تعارض قواعد بین المللی با موازین شرعی غلبه قواعد بین المللی را نپذیرفته است و این یا در قالب حق شرط (رزرو یا حق تحفظ) بیان شده و یا اساسا هنوز بصورت قطعی به آن کنوانسیون نپیوسته است. ثانیا آنکه اساسا در محل نزاع تعارضی وجود ندارد زیرا همانگونه که یاد شد بانوان از هیچگونه شغلی محروم نشدند. توضیح آنکه مغایرت زمانی موضوعیت دارد که بانوان از شغلی بصورت کامل محروم شوند مثلا احراز پست معاون اداری و مالی برای زنان ممنوع شود. یا در مانحن فیه بانوان بطور کلی از احراز شغل منشی گری محروم شوند. در حالی که استناد کسانی که چنین جنجالی را به پا کردند نه بخشنامه که یک بند از صورتجلسه شورای معاونین شهرداری آن هم درباره عدم بکارگیری منشی خانم صرفا برای معاونان و مدیران بوده و مستند آن بخشنامه دولت و وزارت کشور و همچنین مصوبه شورایعالی انقلاب فرهنگی است که دلایل آن هم روشن است. یکی از این دلایل حجم کاری بسیار این معاونان و مدیران و پیرو آن حضور بیش از ۱۲ ساعته منشی در محل کار است. لذا اتفاقا این بند از صورتجلسه یاد شده در راستای حفظ حقوق و تسهیل اشتغال ایشان است و جالب آنکه حتی یک نفر تاکید می شود یک نفر هم بخاطر این تصمیم اخراج نشده تا لازم باشد از آن سوی آبها برای چنین فردی دلسوزی شود. این جنجال رسانهای خوابزدهها بیش از هر چیز ما را یاد اشک تمساح نتانیاهو برای جوانان ایرانی می اندازد که با بغض از ممنوعیت پوشش جوانان ایرانی سخن می گفت و اینکه در ایران حق ندارند شلوار جین بپوشند و حالا او حق حیات کودکان غزه را به فجیع ترین شکل ممکن می گیرد و همان رسانه های خوابزده و مقلدانشان موضوع تفکیک جنسیتی که وجود ندارد برایشان جذاب تر از کشتار شجاعیه میشود!