به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، علامه مجلسی(ره) و برخی از بزرگان آورده اند: یکی از اصحاب امام علی بن موسی الرضا(ع) به نام علی بن حمزه بطائنی نقل کرده است که روزی در محضر مبارک آن حضرت بودم که سی غلام حبشی در آن مجلس وارد شدند و با امام رضا(ع) به لهجه و زبان حبشی به گفت وگو پرداختند و لحظاتی با یکدیگر با همین زبان سخن گفتند.



آن گاه امام(ع) مقداری پول به یکی از غلامان دادند و در ضمن مطلبی به او فرمودند. سپس همگی حرکت کردند و از مجلس خارج شدند. من با حالت تعجب به آن حضرت عرض کردم: یابن رسول ا...(ص) فدایت شوم، مثل اینکه با این غلام به زبان حبشی و لهجه محلی صحبت می فرمودید؟ او را به چه چیزی امر فرمودید؟



 امام(ع) فرمودند: آن غلام را در بین تمام همراهانش، عاقل و باشخصیت دیدم. لذا او را برگزیدم و ضمن تذکرات و توصیه هایی امور سایر غلامان را برعهده او گذاشتم تا در حق آنها رسیدگی کند و هر ماه سی درهم به هر کدامشان بپردازد. او نیز نصایح مرا پذیرفت و مقداری درهم به او دادم که بین دوستانش طبق توصیه تقسیم کند.



علی بن حمزه بطائنی افزود: سپس حضرت مرا مخاطب قرار دادند و فرمودند: آیا از گفتار و برخورد من با این غلامان و بندگان خدا تعجب کرده ای؟ آن گاه امام(ع) به دنبال سوال خویش اظهار فرمودند: تعجب نکن زیرا، منزلت و موقعیت امام(ع) بالاتر و مهم تر از آن است که تو و امثال تو فکر می کنند. سپس فرمودند: آنچه در این مجلس مشاهده کردی، همانند قطره ای در منقار پرنده ای است که از آب دریا گرفته باشد. آیا برداشتن یک قطره از آب دریا، در کم یا زیاد شدن آب دریا تاثیری دارد؟



بعد امام(ع) فرمودند: توجه داشته باش که امام(ع) و علوم او، همچون دریایی بی انتهاست که پایان ناپذیر می باشد و درون آن مملو از انواع موجودات و جواهرات گوناگون است و چون پرنده ای قطره ای بردارد، چیزی از آب آن کم نخواهد شد. علوم امام(ره) بی منتهاست و کسی نمی تواند به تمام مراحل علمی و اطلاعات او دست یابد.



(بحارالانوار، ج ۲۶، ص ۱۹۰ ، ح ۲)