در فصلی که پیش رو داریم، اما اوضاع بانوی پیر به طور کامل متفاوت است. درخشش یووه در فصل گذشته باعث شده بسیاری از ستاره‌های این تیم با پیشنهادی جدی از باشگاه‌های متمول مواجه شوند و ساز جدایی سردهند. از طرفی دیگر، این تیم نیاز به ترمیم دارد. مدیران تیم یوونتوس در این سال‌ها نشان داده‌اند بسیار تیزهوشانه در فصل نقل و انتقالات ظاهر می‌شوند و می‌دانند چه خریدهایی انجام دهند. آنها همین حالا هم دو خرید خوب انجام داده‌اند؛ ماندزوکیچ و خدیرا را از لالیگای اسپانیا به سری A ایتالیا آورده‌اند تا اگر کارلوس توز و پل پوگبا از این تیم رفتند، با مشکل مواجه نشوند. حالا با این خریدها، عصر تازه‌ای برای یووه رقم می‌خورد. آیا در این عصر تازه باز هم یووه قهرمان بلامنازع فوتبال ایتالیا می‌ماند یا این که میلانی‌ها با خرج‌های گزاف به اوج برمی‌گردند؟ وضع یوونتوس در عصر تازه چگونه خواهد بود؟ اولین خرید یووه، ماندزوکیچ است؛ بازیکنی که با 15 میلیون یورو از آتلتیکو مادرید راهی یوونتوس شده تا جای کارلوس توز را بگیرد. ماندزوکیچ نمی‌تواند مثل توز باشد، ولی از یورنته و موراتا به مراتب بهتر است.

ماندزوکیچ یک مبارز واقعی است؛ مبارزی فداکار که هم برای خودش و هم برای هم‌تیم‌هایش می‌جنگند. این همان خصیصه‌ای است که طی گشودن دروازه‌ها در وولفسبورگ، بایرن مونیخ و آتلتیکو مادرید و البته تیم ملی کرواسی نشان داده است. بیشتر گل‌های او از درون محوطه جریمه به ثمر رسیده‌ و در حقیقت فقط یک گل از 81 گل او با ضربه‌ای از بیرون محوطه جریمه زده شده است. ضربه‌های سر او فوق‌العاده است و 38 گل او (یعنی 47 درصد گل‌هایش) با ضربه سر به ثمر رسیده‌اند. 33 گل با پای راست زده و ده گل با پای چپ. یوونتوس یک مهاجم دیگر هم خریده است. پائولو دیابلا، مهاجم آرژانتینی هم به فهرست این تیم اضافه شده تا سیستم مورد علاقه آلگری (2 ـ 1 ـ 3 ـ 4 ) با ماندزوکیچ و دیابلا به 3 ـ 3 ـ 4 تغییر پیدا کند. این دو می‌توانند با آلوارو موراتا خط حمله سه نفره زهرآگینی شکل دهند.

آرتور ویدال، سامی خدیرا و پل پوگبا، سه مرد میانی پشت سر آنها خواهند بود. ویدال در گوش راست، خدیرا وسط برابر چهار مدافع و پوگبا در جناح چپ بازی خواهند کرد. خدیرا هافبک بسیار فعالی است که علاقه دارد به هر جای زمین سر بزند. بازی‌خوانی‌اش عالی است و می‌تواند خود را با تغییر روند بازی چه در حمله و چه در دفاع همساز کند. خدیرا نه هافبک تهاجمی است که بدون ترس در کارهای تهاجمی شرکت کند و نه از آن دست هافبک‌های دفاعی است که تنها در زمین خودی بماند. او یک هافبک دونده‌ای است که دو محوطه جریمه را به هم متصل می‌کند. بازی او برابر تیم‌های بیش از حد دفاعی می‌تواند برای یووه کارساز باشد.

خدیرا از آن هافبک‌هایی است که توانایی رسوخ به تیم‌های دفاعی را دارد. می‌تواند با پاس‌های بلندش توپ را به فضاهای خالی ارسال کند. او در سیستم 3 ـ 3 ـ 4 بهترین بازی‌هایش را انجام داده و در سیستم 1 ـ 3 ـ 2 ـ 4 هم به عنوان یکی از دو مرد میانی یک خط جلوتر بازی‌های خوبی ارائه کرده است. بازی خدیرا بیشتر در مغزش است تا جسمش. می‌داند حفره‌های خالی کجا هستند و کجا ایجاد خواهند شد. او پیش از دیگران درمی‌یابد توپ به کدام سو خواهد رفت. خدیرا البته باید با فوتبال ایتالیا هماهنگ شود.

دیگر گزینه‌های آلگری برای وسط میدان عبارتند از کلودیو مارکیزیو، سیمونه استورارو، کوادوو آساموا و البته پریرا که می‌تواند در هر پستی در میانه میدان بازی کند و زمینه‌ساز بازگشت آلگری به سیستم 2 ـ 1 ـ 3 ـ 4 باشد. دو مرد قلب دفاع در عصر تازه همان جورجو کیلینی و لئوناردو بونوچی خواهند بود و لیختشتاینر در دفاع راست و پاتریس اورا در دفاع چپ قرار خواهند گرفت. پشت سر آنها هم همچنان لوییجی بوفون خواهد بود. شاید بزرگ‌ترین مشکل یووه در عصر تازه، یافتن جانشین برای آندره پیرلو باشد؛ هافبک طراحی که گفته می‌شود به آمریکا می‌رود. همه می‌دانند این مهندس نابغه جانشین ندارد.