شریف امامی، تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه شریف به پایان رساند. سپس وارد مدرسه آلمانی شد و دوره متوسطه را در قسمت فنی تمام کرد و از طرف وزارت راه به همراه 30 نفر جهت تحصیل در رشته راه آهن به آلمان اعزام شد.

او پس از پایان دوران تحصیل به ایران بازگشت و در راه آهن مشغول به کار شد. اندکی بعد مجدداً از طرف وزارت راه جهت ادامه تحصیل به سوئد اعزام گشت و در سال 1318 به تهران بازگشت و به شغل خود ادامه داد و مراحل ترقی را در راه آهن طی کرد.

شریف امامی در شهریور 1320 توسط نیروهای متفقین به اتهام همکاری با آلمان دستگیر شد و پس از آزادی به سمت مدیرکل بنگاه مستقل آبیاری منصوب گردید.

وی در تیر ماه 1329، در زمان نخست وزیری سپهبد رزم آرا، به کفایت وزارت راه انتخاب شد و پس از قتل رزم آرا و انتصاب حسین علا به نخست وزیری به عنوان عضو شورای عالی سازمان برنامه انتخاب شد و در دوران حکومت مصدق در همین سمت باقی ماند و نهایتاً پس از کودتای 28 مرداد 1332 و نخست وزیری سپهبد زاهدی، به سمت مدیرعامل سازمان برنامه، منصوب شد.

وی در دوره دوم مجلس سنا به مدت 2 سال نماینده تهران بود و با شکل گیری کابینه دکتر منوچهر اقبال تصدی، وزارت صنایع و معادن را بر عهده گرفت و پس از دکتر اقبال به مدت 8 ماه در سال 1339 به نخست وزیری رسید. از اتفاقات دوران نخست وزیری او بهبود روابط ایران و تجدید انتخابات دوره بیستم مجلس شورای ملی بود، اما به دنبال اعتصاب معلمان در اعتراض به پایین بودن حقوق خود و کشته شدن یکی از فرهنگیان به نام خانعلی به دست پلیس و استیضاح شدن وی در مجلس استعفا داد.

وی در سال 1341 نیابت تولیت بنیاد پهلوی را عهده دار شد و در انتخابات 1342 مجلس سنا، با داشتن بیشترین آراء به عنوان سناتور از تهران به مجلس راه یافت و به ریاست مجلس انتخاب شد.

ضمن آنکه ریاست مجلس شورای ملی نیز با او بود و در حقیقت ریاست قوه مقننه را بر عهده داشت. شریف امامی به مدت 15 سال رئیس مجلس سنا بود و مشاغل متعددی را بر عهده داشت از جمله: ریاست هیئت مدیره بانک توسعه صنعتی و معدنی ایران، ریاست اتاق صنایع و معادن و بازرگانی، ریاست کانون مهندسین و عضو هیئت امنای دانشگاه. از جمله فعالیتهای دیگر وی ایجاد دامداری در کرج، شهرک سازی و آپارتمان فروشی با بهاءالدین کهبد سرمایه دار معروف می باشد.

در سال 1357 که سراسر ایران را تظاهرات و اعتصاب در بر گرفته بود، محمدرضا پهلوی، برای جلوگیری از بحران و انقلاب مسئولیت نخست وزیری را با اختیارات تام به او سپرد، نامبرده با ایراد چند نطق مخصوصاً نطق معروف او «من شریف امامی بیست روز پیش نیستم» دولت آشتی ملی را تشکیل داد که ظاهراً از مردم حمایت می‏کرد و خود را از خاندان روحانیون معرفی کرد.

از سیاستهای او می‏توان به آزادی مطبوعات و رادیو تلویزیون، دادن امتیاز به کارمندان، تغییر تقویم شاهنشاهی به شمسی، بستن مراکز فساد، عزل مدیران نالایق و انحلال حزب رستاخیز اشاره کرد.

شریف امامی با برقراری حکومت نظامی، فاجعه جمعه سیاه یعنی 17 شهریور را به نام خود در تاریخ ثبت کرد. تلاش او در تغییر مسیر انقلاب اسلامی از امور سیاسی به امور رفاهی بی‏نتیجه ماند و مردم به مخالفت با او پرداخته و او را وادار به کناره گیری کردند و سر انجام در 14 آبان 1357 استعفا داد و نیمه دوم بهمن همان سال ایران را به قصد آمریکا ترک کرد.

جعفر شریف امامی از دوران جوانی وارد لژ فراماسونری و رئیس فراماسونهای ایران شد و در سال 1378 در آمریکا درگذشت.