به گزارش خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شهرام خلج عنوان کرد: ما در حال حاضر مدام سعی می‌کنیم که در بسیاری از کارهایمان از گریم خارجی‌ها تقلید کنیم. در این میان یکسری موارد را هم یاد می‌گیریم اما زمینه برای فعالیت در آن سطح گریم نداریم.

وی افزود: خارجی‌ها گاهی یک فیلمنامه را برای گریم می‌نویسند، مانند فیلم «سیاره میمون‌ها»، «ارباب حلقه‌ها» و... . ما از آن‌ها یاد می‌گیریم، قطعه می‌سازیم و زحمت می‌کشیم اما جایی برای استفاده‌اش نداریم و برای اینکه خودمان را نشان دهیم از آن نوع گریم در جایی استفاده می‌کنیم که هیچ ربطی به قضیه ندارد.

این طراح گریم گله کرد: گاهی اوقات به دلیل اینکه بازیگران به دلیل نیاز مالی در چند فیلم و سریال به صورت همزمان بازی می‌کنند، مجبور هستیم به حرف آن‌ها گوش دهیم یعنی به مو و ترکیب چهره‌ی آن‌ها دست نزنیم تا راکوردشان برای کارهای دیگر نیز حفظ شود. اگر این مسائل حل شود گریم در ایران بهتر می‌شود و منظورم از بهتر شدن این است که در ذوق بیننده نمی‌زند.

خلج همچنین در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا برای طراحی چهره تحصیلات آکادمیک مهم‌تر است یا کارهای تجربی؟ عنوان کرد: هنر شامل دو بخش است؛ یک بخش آن اکتسابی و بخش دیگر آن ذاتی است. اگر قرار باشد فردی هنر را اکتسابی یاد بگیرد، بخش تئوری در مرحله دوم اهمیت دارد؛ یعنی او باید ابتدا تجربی کار کند و در حین اینکه تجربی یاد می‌گیرد مطالعات تئوری هم داشته باشند. اما افرادی که ذاتا هنر را بلد هستند اگر کمی هم مطالعه داشته باشند، کفایت می‌کند.

شهرام خلج از 19 سال پیش زیر نظر عبدالله و امیر اسکندری کار گریم را آغاز کرده است و به مدت 14 سال شاگرد عبدالله اسکندری بوده است. او پس از این مدت نیز به صورت مستقل کار می‌کند و تحصیلات آکادمیکش در رشته گرافیک است.

وی از فروردین سال 91 وارد پروژه‌ی «معمای شاه» شده است و حدود 9 ماه نیز تست گریم در این سریال زمان برده است. خلج درباره‌ی اینکه آیا برای انتخاب بازیگرانی که شبیه به شخصیت‌های تاریخی باشند با او مشورت شده است، عنوان کرد: بازیگرها چند دسته هستند؛ بعضی‌ها به دلیل اینکه از نظر سیاسی جایگاه خیلی خاصی نداشتند لازم نبود که کاملا شبیه شخصیت‌های واقعی باشند.

طراح گریم «معمای شاه» افزود: دسته دیگری از بازیگران افرادی بودند که رویشان حساسیت زیادی وجود داشت یعنی شبیه‌سازی آن‌ها با شخصیت‌های واقعی باید بیشتر از 90 درصد می‌شد. برای انتخاب این دسته از بازیگران گاهی اوقات آقای ورزی با من مشورت می‌کردند. گاهی اوقات ابتدا من مخالفت می‌کردم اما وقتی کار را شروع می‌کردم آنچه را که در ذهن داشتم به خوبی از آب درمی‌آمد.

شهرام خلج در حال گریم

وی درباره‌ی اینکه آیا از قطعه‌سازی هم استفاده کرده است؟ گفت: قطعه‌سازی نیز به حساسیت کارگردان بر روی شخصیت‌ها برمی‌گردد. اگر حساسیت روی یک شخصیت زیاد باشد و ما نتوانیم با گریم معمولی شبیه‌سازی کنیم حتما باید قطعه‌سازی کنیم. در «معمای شاه» نیز برای بازیگرانی که لازم بوده این اتفاق افتاده است.

خلج در پایان گفت‌وگوی خود نیز درباره‌ی اینکه از دوران پهلوی چقدر مطالعات داشته است، بیان کرد: بخش عمده‌ی مطالعه‌ی ما برای گریم، عکس‌ها و فیلم‌ها هستند. ما نمی‌توانیم با کتاب‌ خواندن متوجه شویم که چهره‌ی افراد در آن زمان به چه شکل بوده است به همین دلیل ما به اینترنت و عکس‌های موجود در کتاب‌ها مراجعه می‌کردیم.

انتهای پیام