براساس گزارش دیسکاوری، خوشه پاندورا یا آبل 2744 متشکل از 500 کهکشان در فاصله چهار میلیارد‌ سالی از زمین است. تمامی این مجموعه کهکشانی در تصویری که توسط هابل به‌ثبت رسیده دیده می‌شوند، اما دانشمندان تمرکز اصلی خود را بر درخشش آبی ستاره‌هایی قرار داده‌اند که سال‌ها پیش در فضای میان‌کهکشانی سرگردان شده و مانند جرقه‌هایی کوچک از انفجاری کیهانی که میلیاردها‌ سال پیش رخ داده، در فضا پخش شده‌اند.

درخشش آبی رصد شده توسط تجهیزات نوری حساس هابل درحقیقت ردپایی از جنایتی کیهانی و خشونت‌بار است که به واسطه حضور بی‌نهایت ستاره ایجاد شده که هیچ وابستگی گرانشی به کهکشان‌های خود نداشته و برای همیشه در میان فضا شناور شده‌اند.

به گفته محققان موسسه فیزیک اخترشناسی Canarias در اسپانیا، اطلاعات هابل نشان می‌دهد هاله نور، قدمی مهم در درک روند تکامل کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی است.

زمانی که خوشه پاندورا درحال شکل‌گیری بود، تعداد زیادی از کهکشان‌ها تحت دیوار گرانشی یکسانی با هم درآمیخته شدند. با گرایش یافتن یک کهکشان به سوی دیگری نیروهای کششی شدید تعدادی از کهکشان‌ها را از هم می‌درید. مدل‌های رایانه‌ای نشان می‌دهند این مکانیزم در خوشه‌های کهکشانی بزرگی رخ‌داده‌اند و در نتیجه آن بیش از 200 میلیارد ستاره که تامین 10 درصد از نور خوشه را به عهده داشتند، در میان خوشه سرگردان شده‌اند.

هابل در اصل برای مطالعه روی این شبح کیهانی انتخاب نشده‌بود، بلکه به عنوان بخشی از پروژه Frontier Fields تجهیزات نوری حساس هابل از خوشه‌های کیهانی بزرگی مانند آبل 2744 برای مطالعه پدیده‌ای به‌نام بزرگنمایی گرانشی استفاده کرد. کمان‌های نوری در این تصویر نمونه‌های بزرگنمایی گرانشی هستند، جایی که نور کهکشان‌ها در پس خوشه‌های کیهانی تحت تاثیر نیروی گرانش شدید خوشه، بزرگنمایی می شوند.

اما برای دانشمندان درخشش ستاره‌های باستانی درون خوشه جالب توجه بود، درخششی در طیف نزدیک به فروسرخ که تجهیزات هابل نسبت به آْن از حساسیت شدیدی برخوردارند. با پیشرفت بیشتر پروژه Frontier Fields و ادامه استفاده از خوشه‌های کهکشانی به عنوان لنزهای کیهانی طبیعی برای دیدن فواصل دوردست‌تر، محققان به مطالعه روی این خوشه‌های درخشان ادامه‌ خواهند‌داد و دیدگاهی بهتر از نحوه شکل‌گیری این غول‌پیکرهای پرانرژی و سرنوشت کهکشان‌هایی که سال‌ها پیش مرده‌اند،‌ به دست خواهند‌آورد.