محمدرضا یوسفی - نویسنده - در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات ایسنا، با بیان این مطلب تصریح کرد: بحث احیای کتابخانه‌های کلاسی بحث خوبی است که اگرچه لازم است، ولی کافی نیست، بلکه باید به موازات این اقدام اقدامات دیگری از جمله برپایی نمایشگاه‌های متعدد در مدرسه‌ها رونق گیرد.
این نویسنده تاکید کرد: تجهیز کتابخانه‌های کلاسی باید به مفهوم واقعی باشد. یعنی به ارسال کتابهای کمک درسی خلاصه نشود و مقوله ادبیات اعم از شعر و داستان در آن دیده شود. همچنان که باید ساعات مطالعه را در مدرسه‌ها احیا کرد و پای نویسندگان و شاعران را به مدرسه‌ها کشاند.
این عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان افزود: در حال حاضر نویسندگان ما در یک سو و دانش‌آموزان در سوی دیگری هستند. نمایشگاه‌های مدرسه‌ها به‌صورت تشریفاتی است و بخش خصوصی در آن حضوری ندارد. در این نمایشگاه‌ها تا مدت‌ها بخشی از ناشرانی که واردات زد و بند شده بودند، می‌توانستند کتابهای خود را به مدرسه‌ها بکشانند و عملا دست بخش خصوصی در این زمینه کوتاه بود.
محمدرضا یوسفی گفت: باید در کنار این تلاش به فعالیت سازمان‌های غیر دولتی بخش خصوصی و نویسندگان در حوزه ارتقاء فرهنگ مطالعه توجه کرد.
چرا در حال حاضر اگر بنا باشد نویسنده‌ای به مدرسه‌ای برود، مدیر مدرسه دستش می‌لرزد؟ چون باید از منطقه خود اجازه بگیرد و مدیر منطقه ظاهرا از مدیر استان ؟ این نحوه اداره مدرسه‌ها کار را آنچنان سخت و دشوار کرده است که عملا هیچ ورودی را ممکن نمی‌کند.
این نویسنده کودکان تاکید کرد: به نظر می رسد در مدرسه‌های ما چیزی که فراموش شده است. همان بچه‌ها و لزوم آموزش و تربیت آنها به مفهوم واقعی کلمه است. در حالی که اگر فضای باز فرهنگی در مدرسه‌ها ایجاد شود، آموزش و پرورش می‌تواند به رهاوردهای اقتصادی خوبی در این زمینه برسد. بسیاری از کتابهای خوب ما توسط بخش خصوصی تولید می‌شوند. اگر آموزش و پرورش بخشنامه‌ای دهد که هر کتاب مفیدی می‌تواند وارد مدرسه‌ها شود، نه تنها بازار نمایشگاه‌های کتاب رونق می‌گیرد، بخشی از کتابها نیز می‌تواند توسط مدرسه‌ها به عنوان متولی برگزاری این نمایشگاه‌ها جذب و در اختیار کتابخانه‌ی مرکزی هر مدرسه قرار گیرد. این طوری است که کتاب به مقوله اقتصادی تبدیل می‌شود. مقوله‌ای که بسترسازی خود را از کنار هماهنگی در مدرسه‌ها ورود بخش‌های مختلف نشر و ارتباطات فرهنگی آنها با گروه مخاطبان‌شان حاصل می‌کند.
از حرف تا عمل
یک نویسنده و دبیر بازنشسته آموزش و پرورش گفت: بحث تجهیز کتابخانه‌ها بحث موخره‌ای است که سال‌هاست گفته می‌شود و هیچ موقع به آن عمل نشده و نمی‌شود.
منیژه اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار ادبی ایسنا، تصریح کرد: من خودم دبیر بازنشسته‌ام و فکر می‌کنم تجهیز کتابخانه‌ها بویژه در دوره‌های پیش دبستانی و دبستان و در تمامی پایه‌ها امری طبیعی است و واقعیت این است که هر از چند گاهی این بحث داغ می‌شود و بعد طبع آن فروکش می‌کند.
وی تأکید کرد: بدون شک تجهیز کتابخانه‌ها با کتابهای مناسب هر پایه درسی می‌تواند مفید باشد اما من با تجهیز کتابخانه‌های کلاسی مدرسه‌ها تنها با کتابهای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان موافق نیستم، چون معتقدم کانون هم سیاست‌ها و دیدگاه‌های خاص خود را دارد و اینکه ما کودکان خود را وادار کنیم تا صرفا کتابهای این موسسه انتشاراتی را بخوانند، چندان معقول به نظر نمی‌آید.
اسلامی گفت: بچه‌ها باید هر نوع کتابی از هر نوع موسسه انتشاراتی را که مناسب سن آنها نوشته شده است در اختیار داشته باشند تا بتوانند از همان ابتدا با همه سلیقه‌ها و گرایش‌ها آشنا شوند. ولی به هر حال تجهیز کتابخانه‌ها بویژه کتابخانه‌های کلاسی که اخیرا جناب فانی وزیر محترم آموزش و پرورش به آن اشاره کرده است، امر خجسته‌ای است که باید آن را به فال نیک گرفت.
این نویسنده کودکان و نوجوانان با اشاره به اینکه بسیاری از مدرسه‌های ما فاقد هر نوع کتابخانه‌ای هستند، گفت: بحثی که در این زمینه باید مورد توجه قرار بگیرد، آن است که اغلب مدرسه‌های ما حتی مدرسه‌های غیرانتفاعی فاقد کتابخانه هستند و اگر کتابخانه‌ای در آن وجود دارد کتابهای آن به هیچ وجه به روز و مناسب سن کودکان و نوجوانان نیست.
وی تأکید کرد: بحث تجهیز کتابخانه‌های مدرسه‌ها نیازمند هزینه‌ای است که اغلب مدیرانمدرسه‌ها آن‌را نمی‌پذیرند و از معلمان به‌تنهایی کاری ساخته نیست. یعنی بحث کتابخانه‌های کلاسی اگرچه بحث زیبایی است اما سال‌هاست که فقط صرفا گفته می‌شود و کسی کمر همت خود را برای آن نبسته است. پس چگونه می‌توان از تجهیز جایی اسم برد که اصلا در دل بسیاری از مدرسه‌های ما وجود ندارد؟
انتهای پیام
انتهای پیام
4997927
مهمترین اخبار فرهنگی‌هنری
