به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی اداره کل حفاظت محیط زیست استان همدان، مهدی صفی خانی در نشست روز جهانی تنوع زیستی اظهار کرد: تنوع زیستی در زندگی ما نقش پر رنگی دارد و در حوزه تنوع زیستی گیاهی، نقش گیاهان دارویی اجتناب ناپذیر است؛ رونق اقتصاد گردشگری طبیعی با توجه به تخریب طبیعت سخت و زمان بر است.
وی با بیان اینکه در سازمان حفاظت محیط زیست باید بیشتر به حوزههای گوناگون تنوع زیستی بپردازیم، عنوان کرد: در شرایط فعلی عمده تمرکز این سازمان بر روی گونههای جانوری بزرگ جثه پستاندار است در حالی که بخشهایی از جمله حشرات مورد غفلت واقع شده و گاهی مواقع به خاطر عدم شناخت از حوزه حشرات سوءتفاهمهایی ایجاد میشود که به بطن جامعه میرسد.
صفیخانی با اشاره به ورود پروانهها در کشور، خاطرنشان کرد: ازدیاد پروانهها پس از بارندگیهای اوایل سالجاری که حساسیت مردم و رسانهها را برانگیخت در حالی که این گونه نه تنها هیچ آسیبی نداشته بلکه به حفظ تنوع زیستی کمک میکنند.
وی با بیان اینکه در بخش نگهداری ژن نیز راههای نرفته زیاد است و در سازمان حفاظت محیط زیست هنوز به جایگاه واقعی نرسیدهایم، اظهار کرد: با توجه به روند روز افزون نابودی گونهها, نابودی ژنها به صورت شدید تری اتفاق افتاده است و این خطر میتواند بشر امروز را رو به نابودی ببرد.
وی تصریح کرد: اهمیت حفظ منافع بشر در دراز مدت میطلبد در موضوع حفظ تنوع زیستی تلاش بیشتری صورت گیرد و تعهد به تنوع زیستی، تضمین تنوع منابع است چرا که منابع غذایی را با از دست دادن تنوع زیستی از دست خواهیم داد.
معاون فنی اداره کل حفاظت محیط زیست استان همدان با تأکید براینکه بروز بیماریهایی از جمله سرطانها از مسیر افزایش آفت کشها و کودهی شیمیایی نیز میگذرد، بیان کرد: نقش حشرات و پرندگان در گرده افشانی و کنترل آفات میتواند میزان استفاده از آفت کشها را کاهش دهد و سلامتی را تضمین کند در غیر این صورت با از بین رفتن آفات به طرق شیمیایی، گونههای زیادی نیز در ادامه نابود میشوند.
صفیخانی با بیان اینکه بروز سیل در برخی نقاط کشور در پی کاهش تنوع زیستی و پوشش گیاهی در مناطق بالادست بوده است، تاکید کرد: تخریب زیستگاهها عمده ترین عامل کاهش تنوع زیستی است؛ برای مثال میش مرغ که در همدان منقرض شد در پی تغییر کاربری اراضی و تخریب زیستگاه این گونه اتفاق افتاد و اکنون امیدی به حضور دوباره این گونه نداریم زیرا زیستگاه این گونه در دشت اسدآباد از بین رفته است.
وی با اشاره به وجود ۴۲ گونه پستاندار، ۵۳۵ گونه پرنده، ۴۳ گونه خزنده، ۴ گونه دو زیست و ۴۰ گونه ماهی در ۶ منطقه حفاظت شده و ۱۲ منطقه شکار ممنوع، گفت: ۱۱ گونه از این تعداد در رده آسیب پذیر قرار دارد؛ متأسفانه مساحت مناطق تحت حفاظت سازمان حفاظت محیط زیست از استاندارد کشوری پایینتر است چراکه استاندارد کشوری ۱۲ درصد است؛ این درحالیست که تنها ۳/۲ درصد وسعت استان منطقه حفاظت شده شناخته شده است.
عضو هیئت علمی مرکز آموزش و تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان نیز در ادامه نشست گفت: کاهش تنوع گیاهی در استان همدان نسبت به ۲۰ سال گذشته محسوس است؛ برای مثال گونه موسیر که در گردنه آوج همدان به وفور دیده میشد، الان به زحمت میتوان اثری از بذر این گیاه به دست آورد که در ایجاد این فاجعه پای انسان در میان است و اهمیت موضوع را مردم هنوز احساس نکرده اند.
رمضان کلوندی با بیان اینکه وقتی تنوع گیاهی از بین برود دودش به چشم همه خواهد رفت، عنوان کرد: وقتی ریزگرد ایجاد میشود همه منطقه از آن متأثر خواهند شد؛ با از بین رفتن هر گونه گیاهی بیش از ۳۰ گونه جانوری از بین خواهد رفت زیرا زیستگاه جانوران از بین میرود و در این میان از بین رفتن گونههای بومی دردآور تر است زیرا نمونه آن در دنیا وجود ندارد.
وی با تأکید براینکه گونه مفرا به جز دامنههای الوند همدان در هیچ جای جهان وجود ندارد، خاطرنشان کرد: بهرهبرداری بی رویه در سالهای اخیر باعث شده است که این گونه در آستانه نابودی کامل قرار گیرد.
کلوندی با بیان اینکه گونههای بومی قابل قیمت گذاری نیستند، اظهار کرد: وقتی گونهای از بین میرود، کشت و زنده کردن آن بسیار سخت میشود برای مثال در جنگل گیان آنقدر محیط را تخریب کرده ایم که وقتی پای گیاه بذر میافتد قادر به رشد نیست و در تپه عباس آباد به دلیل تخریب اقلیم، هرگونه آبیاری و داشت و رسیدگی به گونههای کشت شده نتیجه دلخواه را در پی ندارد.
این مدرس دانشگاه با اشاره به اینکه اثرات ویرانگری سیل ۲۰ برابر زلزله است، افزود: وقتی با دست خودمان در بالادست پوشش گیاهی را تخریب و از بین می بریم، انتظار نیامدن سیل پس از بارندگی شدید بیهوده است.
وی ساختمان سازی در هم ان را مناسب ندانست و عنوان کرد: در شهر همدان به جای اینکه ساختمان سازی به سمت دشت برود، به سمت باغات و کوهپایههای الوند میرود و بهترین خاکها و پوشش گیاهی همدان را نابود میکنیم؛ وقتی با دست خودمان باغ را در بالادست از بین می بریم، باران جایی برای نفوذ ندارد.
وی ادامه داد: همچنین با پیاده راه سازی فضایی برای گیاهان باقی نمیگذاریم که آب جاری باران به زمین نفوذ کند؛ پوشش گیاهی مانند اسفنج شدت آب را میگیرد و در بحث تنوع زیستی همه باید احساس خطر کنند.
وی با اشاره به اینکه اگر فرزندان ما طرز برخورد با پوشش گیاهی و جانوران را یاد بگیرند، ۳۰ سال آینده مشکلات کمتری خواهیم داشت، گفت: با روند کنونی در سه دهه آینده ۳۰ میلیون نفر مهاجرت اجباری ناشی از مسائل زیست محیطی خواهیم داشت.
انتهای پیام