به گزارش ایسنا، ملیکا صحرانورد، مجری طرح با بیان اینکه وقتی اندامی آسیب جزئی می‌بیند، به مرور زمان توسط بدن ترمیم می‌شود، ادامه داد: اما اگر آسیب زیاد باشد، بدن نمی‌تواند آن را ترمیم کند؛ از این رو نیاز به داربست‌های سلولی برای ترمیم بافت آسیب‌دیده است.

وی با اشاره به افزایش جمیعت میانسال در جوامع، خاطر نشان کرد: با افزایش سن آسیب بافت استخوان شیوع بیشتری می‌یابد، بنابراین ساخت داربست به روش‌های مهندسی بافت به کمک این دسته از بیماران آمده است.

صحرانورد، تولید داربست‌های کلسیم سولفات را از دستاوردهای این تحقیق عنوان کرد و یادآور شد: در این مطالعات با استفاده از پرینتر سه بعدی اقدام به تولید این داربست کردیم. استفاده از پرینتر سه‌بعدی امکان طراحی و کنترل پارامترهای ساخت داربست را برای ما فراهم کرد.

این محقق، داربست ساخته شده را از نوع داربست کلسیم سولفاتی دانست که برای افزایش استحکام داربست، بر روی آن پوشش نانو سیلیکا ایجاد شد.

وی با بیان این که این تحقیق در دانشکده علوم و فناوری‌های پزشکی به راهنمایی دکتر علی زمانیان و دکتر علی اصغر بهنام قادر انجام شده است، خاطرنشان کرد: در این تحقیق برای جلوگیری از التهاب بافت بدن در محل آسیب‌دیده، داروی "دگزامتازون" در داربست بارگذاری شد تا به صورت موضعی در بدن رها ‌شود. از این طریق از عوارض جانبی دوز بالای داروی خوراکی دگزامتازون جلوگیری خواهد شد.

بر اساس اعلام واحد علوم و تحقیقات، به گفته مجری طرح با استفاده از نرم‌افزار SOLIDWORK داربست را متناسب با بافت استخوانی طراحی کرده و بعد از طراحی و پرینت سه بعدی، مورفولوژی داربست‌ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی مشاهده و تخلخل‌سنجی به روش ارشمیدس و توسط نرم‌افزار KLONK IMAGE MEASURMENT انجام شد.

انتهای پیام