هنوز مادر باور نمیکند که دخترش دیگر به خانه برنمیگردد. دخترک قرار بود درس بخواند و دکتر شود تا دیگر کسی مثل خواهرش سرزا نرود. آن یکی میخواست معلم شود و در خانه پدری به بچههایی که نمیتوانند این مسافت طولانی را برای درس خواندن طی کنند درس بدهد. دختر دیگر درس میخواند تا مهندس شود و با کمک اهالی پلی روی رودخانه بسازند؛ اما آرزوها همه نقش بر آب شدند وقتی رودخانه طغیان کرد. حالا سالهاست که مادران سیاه میپوشند برای تمام آرزوهایی که به ثمر ننشست.
ماه محرم آن سال حال و هوای عجیبی پیدا کرد؛ حال و هوایی که با وجود گذشت 10سال هنوز در دلها زنده است. آن سال دخترانی که برای ادامه تحصیل به مرکز شهرستان رفته بودند میخواستند به روستا برگردند تا در مراسم عزاداری شرکت کنند. صدای خروشان رودخانه از دوردستها به گوششان میرسید و هر لحظه ترس و دلهرهشان بیشتر میشد. وقتی میرفتند، رودخانه اینطور سرکش نبود اما حالا بهدنبال طعمه میگشت تا با خودش همراه کند. به نزدیکیهای رودخانه که رسیدند عزمشان را جزم کردند تا از آن عبور کنند. از بچگی با اوضاع این رودخانه سر کرده بودند و حالا هم میخواستند دل به دلش بدهند. آنها دستانشان را به هم گره کردند تا ریسمانی محکم شوند و بتوانند از این مسیر عبور کنند اما شدت آب اجازه عبور را از آنها گرفت و تنها 4نفرشان زنده از رودخانه بیرون آمدند. اینجا در میان کوههای بلند و پشت رودخانهای سرکش، منطقه محروم گافر قرار دارد؛ منطقهای در شرق بشاگرد هرمزگان؛ جایی که محرومیت بیداد میکند.
- این همه طغیان
گافر یکی از بخشهای شرقی و محروم شهرستان بشاگرد استان هرمزگان است؛ منطقهای که 75روستا دارد و با استان سیستان و بلوچستان هممرز است. این بخش به 2 قسمت زیرکوه و پشتکوه تقسیم میشود که بین کوهستانها قراردارند و به همین دلیل از مناطق بسیار صعبالعبور هستند. در فصل زمستان که رودخانه گگین طغیانگر میشود راه ارتباطی با این روستاها بهکلی قطع میشود و مردم مجبورند یا از رودخانه عبور کنند و یا پشت رودخانه بمانند تا میزان شدت آب فروکش کند. روی این رودخانه هیچ پلی احداث نشده و این از مشکلات بسیار بزرگ اهالی گافر است. رودخانه گگین (جگین) از کوههای بشاگرد سرچشمه میگیرد و رودخانههای دیگر به آن میریزند تا به دریای عمان برسد.
حسین زارعی، رئیس کمیته امداد بخش گافر شهرستان بشاگرد که خودش از اهالی سردشت است و سالهاست در منطقه بشاگرد خدمت میکند میگوید: گافر بیش از 8هزار نفر جمعیت دارد و از مناطق بسیار محروم شهرستان بشاگرد است. این منطقه مشکلات عدیدهای دارد که از مهمترین آنها نداشتن راه است. منطقه گافر حتی یک متر راه آسفالتی ندارد و همه مسیر، خاکی و کوهستانی است و همین موضوع، رسیدگی به مردم این منطقه را با دشواری مواجه میکند. سیلابهای فصلی هم از دیگر معضلاتی است که اهالی با آن مواجهند و کار روی زمین و بهطور کلی زندگی کردن را برایشان سخت کرده است. مردم، خانههایشان را روی بلندیها میسازند اما زمینهای کشاورزی در درهها قرار دارند که طغیانهای گاه و بیگاه رودخانه و راه افتادن سیلابها محصول را خراب میکند و تمام زحمات کشاورزان را به باد میدهد.
- دوری برای لقمهای نان
او درباره شغل ساکنان گافر میگوید: بهدلیل شرایط نامساعد جغرافیایی و نبود حمایتهای لازم، اکثر مردم بهدلیل نبود کار در منطقه، به شهرستانهای مجاور میروند تا کاری پیدا کنند و نان زن و بچههایشان را در بیاورند. بیشتر مردها چندماه در سال را کنار خانوادههایشان نیستند و مجبورند دوری آنها را تحمل کنند تا نانی برای ادامه زندگی پیدا کنند.
زارعی از وضعیت تحصیل مردم برایمان میگوید: « بچههای منطقه محروم گافر بچههایی بسیار بااستعداد هستند که فقط میتوانند تا مرحله ابتدایی در روستای خود درس بخوانند؛ آن هم در مدارس کانکسی. آنها برای ادامه تحصیل باید بیش از 70کیلومتر را طی کنند تا به مرکز شهرستان سردشت برسند و اغلب بهدلیل نبود راه مناسب، از ادامه تحصیل بازمیمانند». او تلخترین حادثه زندگیاش را مربوط به فوت دخترانی میداند که از مدرسه برمیگشتند و میخواستند از رودخانه عبور کنند اما رودخانه موجب مرگ آنها شد؛ « آن روز تلخترین خاطره زندگیام است. همه مردم اشک میریختند چون این طفلهای معصوم برای مراسم محرم به روستاهایشان برگشته بودند و میخواستند در مراسم عزاداری شرکت کنند که آن اتفاق افتاد.»
- اینجا مردم جان میدهند
زارعی درباره وضعیت بهداشتی- درمانی منطقه گافر هم میگوید: در قسمت زیرکوه، هیچ مرکز درمانیای وجود ندارد و تنها در مرکز دهستان یک خانه بهداشت قرار دارد. مردم اغلب برای درمان باید تا میناب یا بندر بروند که در طول مسیر مشکلات زیادی برایشان بهوجود میآید چون نهتنها راه مناسبی وجود ندارد بلکه وسیله مناسب هم جهت حملونقل بیمار وجود ندارد و بارها شده که خانمهای باردار در طول مسیر جان خود را از دست دادهاند.
در پشت کوه هم یک مرکز درمانی ایجاد شده که در حد سرپایی بیماران را درمان میکند. بهطور کلی از نظر درمانی مردم خیلی در مضیقه هستند؛ حتی در سردشت یک پزشک متخصص نیست و هر کسی نیاز به درمان اساسی داشته باشد باید کیلومترها راه تا میناب یا بندر برود. تا چند سال پیش مردم دچار بیماری جذام میشدند که خدا را شکر این بیماری ریشهکن شده است اما هنوز بهدلیل مصرف آب غیربهداشتی، مردم دچار بیماریهای عفونی میشوند و گاهی جانشان را از دست میدهند.
- نه آب، نه گاز، نه تلفن
او با اشاره به اینکه اغلب خوراک مردم نان خالی با خرماست، میگوید: مردم این منطقه شغل ندارند تا کسب درآمد کنند. زنان روستا حصیربافی میکنند اما چون حمایتی از آنها نمیشود این محصولات فروش نمیروند و گرهی از مشکلات آنها باز نمیشود. مردم مهربان روستاهای گافر افرادی بسیار معتقد هستند و با وجود مشکلات و محرومیتهای زیاد بازهم امیدشان را از دست نمیدهند. این مردم از تمامی امکانات محرومند؛ نه گاز دارند، نه آب و نه حتی تلفنی برای برقراری ارتباط. تنها برق به روستاها آمده که بابت همین نعمت هم خدا را شاکرند. آب لولهکشی فقط در مرکز شهرستان وجود دارد و اغلب روستاها مجبورند از آب چشمه استفاده کنند که این آب بهدلیل غیربهداشتی بودن گاهی موجب بهوجود آمدن بیماریهای عفونی میشود. مردم گافر برای نجات از سرمای شدید زمستان از هیزم استفاده میکنند. با اینکه کپسول گاز در مرکز شهرستان توزیع میشود اما مسیر صعبالعبور اجازه نمیدهد که مردم مدام در رفتوآمد باشند و آنها با آتش هیزم غذا درست کرده و خانههایشان را گرم میکنند. زارعی ایجاد راه و شغل را مهمترین خواسته مردم گافر عنوان میکند و میگوید: اگر راه مناسب ایجاد شود و مردم صاحب شغل شوند بقیه مشکلات را خودشان حل میکنند. مردم ما بسیار قانع هستند که با وجود این همه محرومیت گلایهای نمیکنند و همچنان به این آب و خاک عرق دارند.
- شما چه میکنید؟
اعضای باشگاه سبقت مجاز با همراهی گروه جهادی محبینالائمه(ع) میخواهند برای مردم محروم منطقه گافر سبد کالا تهیه و طی تعطیلات نوروز 96 آن را توزیع کنند. شما برای همراهی با آنها چهمیکنید؟ نظرات و پیشنهادهای خود را به 30003344 پیامک کنید یا با شماره تلفن 84321000 تماس بگیرید.
8867772