دستیابی به شیوه های بدیع اقناع، راه را برای ظهور سبک های مختلف در کار رسانه ای هموار کرد . با قدرتمندترشدن رسانه ها و افزایش آگاهی ملت ها ، شیوه های استعماری کهن ناکارآمد شد .کشورهایی که منافع ملی خود را ورای مرزهای جغرافیایی جستجو می کردند، شیوه های جدید " نفوذ" را در دستور کار خود قرار دادند. حالا دیگر بخشی از هزینه های ساخت سلاح های نظامی، در حوزه پژوهش های رسانه ای به مصرف می رسید.

قدر تهای استعماری کهن و صاحبان فناوری در عصر جدید، دستیابی به حاکمیت های سیاسی و بازار اقتصادی ملت ها را از دریچه فرهنگ جستجو می کنند. در این شرایط، سازوکار ملت های مستقل در تقابل با این هجمه همه سویه، نمی تواند جز در میدان فرهنگ باشد.

رسانه ها شامل رادیو، تلویزیون، سینما، مطبوعات، خبرگزاری، سایت های خبری و... ازجمله ابزارهای فرهنگ ساز و آگاهی بخش نزد ملت ها هستند. بی گمان حاکمیت های سیاسی در معرض تهاجم، باید در این آوردگاه جدید، زمینه های سهولت در انجام وظایف این قشر از جامعه را فراهم آورند.

تنوع مخاطبان و سلایق در یک جامعه، نیازمند زبانهای ارتباطی براساس این تنوع است، لذا محدود کردن عرصه فعالیت شماری از رسانه ها و شنیده نشدن برخی از زبا نها و صداها، در واقع بی ثبات کردن جبهه داخلی در مواجهه با هجمه رسانه های بیگانه است.

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، زمینه فعالیت های آزادانه رسانه ها در کشور را فراهم آورده است .در کنار این حمایت های قانونی، چنانچه کمک های دولتی در قالب یارانه و آگهی به رسانه ها روشمند و به دور از برخوردهای سلیقه ای صورت گیرد، می توان به واکسینه شدن جامعه از تعر ض رسانه های بیگانه و افزایش سطح آگاهی های عمومی، در راستای صیانت از حاکمیت ملی امیدوار بود.