به گزارش ایسنا، عماد افروغ در نشست رونمایی از کتاب «نظریه اسلامی عدالت اجتماعی» که از سوی دانشگاه امام صادق (ع) منتشر شده است، محتوای این کتاب را از حیث موضوعش نوستالژیک خواند و گفت: چنین مباحثی از قبل انقلاب تا زمان جنگ و دوران دفاع مقدس هم مطرح بود؛ اما متأسفانه بعد از دفاع مقدس، تحت‌الشعاع نگاه‌های دیگری قرار گرفت و تضعیف شد. کتاب حاضر بحث‌های خوبی را در مورد طرح مسأله عدالت و معنویت پرداختند. آثار دیگر این نویسندگان را دیدم و از تلاش‌ها در حوزه مطالعات عدالت تقدیر می‌کنم.
این نظریه‌پرداز اجتماعی افزود: این اثر، یک کتاب مرجع در عرصه عدالت اجتماعی است. این مرجعیت نه به جهت گستردگی طرح همه مباحث عدالت اجتماعی یا جامعیت کتاب؛ بلکه از جهت بررسی آراء و نظرات شش اندیشمند و متفکر مؤثر بر انقلاب اسلامی است که می‌تواند محل رجوع و محمل داوری متخصصان باشد.
نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی، در ادامه این کتاب رامبتنی بر دغدغه دیالکتیک نظر و عمل دانست و گفت: حضرت امیر می‌فرماید «الحق اوسع الاشیاء فی التواصف و اضیقها فی التناصف». در مقام سخن، میدانی به‌اندازه میدان حق و عدل گسترده و قابل توصیف نیست؛ اما همین مفهوم که به راحنی از آن سخن گفته می‌شود، همه تنگناها و دشواری‌ها در عمل است.
وی ادامه داد: در ضمن حق مساوی عدالت و عدالت مساوی حق است و این تعبیر را بسیاری از اندیشمندان ما هم دارند. امروز مشکلی با عدالت در مقام حرف نداریم؛ بلکه مشکل عمده ما در مقام عمل است. حتی برخی از مشکلات نظری و مفهومی عدالت نیز در عمل برطرف می‌شود و در دیالکتیک نظر و عمل حل می‌شوند؛ زیرا این چالش‌های نظری علت دارند نه دلیل و در سطح زندگی واقعی مردم باید به آن توجه شود و اینجاست که پای ساختارها وسط می‌آید.
افروغ به اشاره به اهمیت مقوله ارزش‌شناسی در طرح نظریه عدالت اجتماعی گفت: ارزش‌ها اعتباری نیستند؛ بلکه وجودی هستند. عدالت نیز یک امر اعتباری به معنای قراردادی صرف نیست؛ بلکه عدالت یک ارزش مطلق و ثابت بشری است و فطرت انسان بزرگترین سند بر آن است و لذا نباید بیش‌ازحد درگیر سندنویسی شویم؛ زیرا در ذات خود علیت وجود ندارد؛ بلکه کاملاً دلیل‌محور است و همین دلیل‌محوری ما را از بحث وجودی عدالت دور کرده است.
این نماینده اسبق مجلس با نقد فضای علمی کشور افزود: متأسفانه در حوزه عدالت، در حال حاضر حرف بر عمل سبقت دارد؛ درحالی‌که باید عمل بر حرف سبقت بگیرد و سیره و بیان امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه دال بر این معناست.
انتهای پیام
